Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Dystrofia mięśniowa Beckera

Streszczenie

  • Definicja:Dziedziczna choroba, która prowadzi do stopniowego rozwoju dystrofii mięśniowej. Jest ona spowodowana defektem lub niedoborem dystrofiny i jest dziedziczona w sposób recesywny sprzężony z chromosomem X.
  • Częstość występowania:Szacowana zapadalność wśród nowonarodzonych chłopców waha się od 1:18000 do 1:31000; choroba występuje rzadziej niż dystrofia Duchenne'a.
  • Objawy:Postępujący zanik mięśni, który jest zwykle diagnozowany między 5. a 20. rokiem życia. Osoby dotknięte tą chorobą zwykle tracą zdolność chodzenia w wieku od 25 do 40 lat.
  • Obraz kliniczny:Objawy kliniczne to koślawy chód i ostatecznie utrata zdolności chodzenia. Osłabienie mięśni jest najbardziej wyraźne proksymalnie. Często obserwuje się zwiększenie objętości mięśni i zwiększenie lordozy lędźwiowej. Możliwe powikłania obejmują trudności w oddychaniu, skoliozę i kardiomiopatię.
  • Diagnostyka:Diagnoza wstępna po badaniu krwi (CK). Analiza genetyczna i/lub biopsja mięśnia ostatecznie potwierdzają rozpoznanie.
  • Leczenie:Nie istnieje leczenie przyczynowe; leczenie polega przede wszystkim na profilaktyce powikłań i łagodzeniu objawów choroby. Oczekiwana długość życia jest często skrócona.

Informacje ogólne

Definicja

  • Recesywne zaburzenie genetyczne sprzężone z chromosomem X, które prowadzi do częściowej utraty dystrofiny, a w konsekwencji do stopniowo zmieniającej się miopatii.

Częstość występowania

Etiologia i patogeneza

  • Dziedziczenie recesywne sprzężone z chromosomem X
  • Zaburzenie genetyczne chromosomu X w pozycji Xp21.2 (ta sama pozycja co w zespole Duchenne'a)1-3
  • Zaburzenie genetyczne prowadzi do częściowego defektu lub zmniejszonej produkcji dystrofiny (= ważnego składnika błony włókien mięśniowych).1-2
    • Chorobę można uznać za łagodniejszy wariant dystrofii mięśniowej Duchenne'a.
    • Dystrofia mięśniowa Beckera i Duchenne'a są również znane jako dystrofinopatie.
  • W dystrofii mięśniowej Beckera zawartość dystrofiny w mięśniach wynosi >5% wartości prawidłowej, często od 20 do 50%, a czasem nawet więcej.1,4
    • W dystrofii mięśniowej Duchenne'a zawartość dystrofiny wynosi mniej niż 5% wartości prawidłowej.4

ICD-10

  • G71.0 Dystrofia mięśniowa:łagodna [Beckera]

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Dowody osłabienia mięśni, szczególnie w proksymalnych grupach mięśni1,4-5
  • Objawy pojawiają się później niż w przypadku dystrofii mięśniowej Duchenne'a, tj. od 5. roku życia.4,6
  • Wiarygodne rozpoznanie wymaga analizy dystrofiny i jednoczesnego wykrycia defektu w locus genu Xp21.1-2

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • Wpływa na proksymalne grupy mięśni, takie same jak w dystrofii mięśniowej Duchenne'a.
    • Jednak osłabienie mięśni rozwija się wolniej i często jest diagnozowane dopiero między 5 a 20 rokiem życia.4
    • Postępujące osłabienie mięśni wykazuje większą zmienność niż w przypadku dystrofii mięśniowej Duchenne'a.
  • Pytania dotyczące następujących kwestii:
    • fascykulacje i skurcze mięśni
    • brązowe zabarwienie moczu jako oznaka mioglobinurii
    • objawy rodziców związane z dziedziczeniem
  • W większości przypadków utrata zdolności chodzenia następuje między 25. a 40. rokiem życia, a w niektórych przypadkach nawet później.4
  • Stopniowo możliwy jest również znaczny wzrost duszności (kardiomiopatia).
  • Obejmuje szereg różnych stopni zaawansowania choroby:
    • łagodne formy (bezobjawowe podwyższenie kinazy kreatynowej, mialgie, mioglobinuria)
    • izolowana miopatia mięśnia czworogłowego lub kardiomiopatia
    • dystrofia proksymalnych grup mięśni (tj. biodro-ramię) w wieku od 5 do 20 lat

Badanie fizykalne

  • Osłabienie mięśni, zwłaszcza proksymalnych grup mięśniowych
  • Częsta pseudohipertrofia mięśni łydek (nadmiernie rozwinięte w porównaniu do zanikłych mięśni proksymalnych)
  • Utrzymanie siły w niektórych grupach mięśni jest typowe.
  • Łagodny niedowład można rozpoznać podczas badań funkcjonalnych (np. przysiad, wchodzenie na krzesło, chodzenie na piętach/palcach).
  • Badanie dzieci zależy od etapu ich rozwoju.
  • Objawy kliniczne:3,7
    • zwiększona lordoza lędźwiowa
    • przykurcze i zmiany szkieletowe
    • zjawiska miotoniczne (miotonia chwytania, miotonia zamykania oczu lub miotonia perkusyjna)
    • falowanie mięśni

Badanie uzupełniające w gabinecie lekarza rodzinnego

  • Podwyższona kinaza kreatynowa: Utrzymujący się wzrost kinazy kreatynowej (CK) po odpoczynku fizycznym jest ważnym wskaźnikiem obecności miopatii. Jednak prawidłowa wartość CK nie wyklucza miopatii.
  • Zasadniczo ponad 10-krotny wzrost CK wyraźnie wskazuje na pierwotną przyczynę miogenną.
    • W późnym stadium CK może być (nadal) tylko nieznacznie podwyższona.
  • Przydatne mogą być również inne parametry surowicy, które nie są swoiste tylko dla mięśni (np. transaminazy, LDH, aldolaza).4
  • TSH oraz ewent. kortyzol i elektrolity (sód, potas, wapń i fosforany) w celu wykrycia miopatii endokrynologicznej

U specjalisty

  • MRI
    • Najważniejsza procedura obrazowania chorób mięśni, często pokazuje zmiany i pomaga wybrać właściwe miejsce biopsji.
  • Badanie EMG
    • Ważne jest, aby odróżnić procesy neurogenne od miopatycznych.
  • Neurografia i powtarzalna stymulacja seryjna
    • wykluczenie neuropatii lub zaburzeń transmisji nerwowo-mięśniowej
  • USG mięśni
    • Może być stosowane u dzieci.
  • Genetyka molekularna
    • MLPA (Multiplex-Ligation-Probe-Amplifikation)) genu dystrofiny w celu wykrycia delecji/duplikacji i sekwencjonowanie w celu wykrycia mutacji punktowych2
    • W przypadku ujemnej genetyki MLPA biopsja jest wskazana, jeśli istnieje uzasadnione podejrzenie dziedzicznej miopatii: rutynowa immunohistologia Western Blot.2
  • Badanie czynnościowe płuc
    • Może wskazywać na osłabienie mięśni oddechowych: określenie wymuszonej pojemności życiowej.
  • Echokardiografia

Wskazania do skierowania

  • Przy podejrzeniu choroby i/lub nieprawidłowych wynikach badań wstępnych należy skierować pacjenta na konsultację neuropediatryczną (dzieci) lub neurologiczną (dorośli).
  • Pacjenci szczególnie trudni do zdiagnozowania powinni być kierowani do klinik neurologicznych lub specjalistycznych oddziałów neuropediatrycznych w ośrodkach leczenia chorób nerwowo-mięśniowych.
  • W przypadku dziedzicznych chorób mięśni zaleca się poradnictwo genetyczne prowadzone przez genetyków lub lekarzy wykwalifikowanych w specjalistycznym poradnictwie genetycznym.

leczenie

Cele terapii

  • Jak najwcześniejsze rozpoznanie choroby
  • Zapobieganie powikłaniom
  • Wady genetycznej i braku produkcji dystrofiny nie można obecnie skorygować

Ogólne informacje o leczeniu

  • Nie istnieje leczenie przyczynowe.1-2,4,8-10
  • Objawowe leczenie wspomagające steroidami ogólnoustrojowymi (prednizolon)1,10, wczesna wspomagająca terapia oddechowa z narastającym osłabieniem pomocniczych mięśni oddechowych i wczesna profilaktyka kardiologiczna4-5
  • Badania kardiologiczne w momencie diagnozy, a następnie co roku przez co najmniej 5 lat7
    • Leczenie inhibitorami ACE jest wskazane, jeśli występują oznaki upośledzenia czynności lewej komory.
  • Fizjoterapia, aktywne korzystanie ze środków pomocniczych10

Zalecenia dla pacjentów

  • Aerobowy trening fizyczny, np. jazda na rowerze ma pozytywny wpływ i może pomóc zwiększyć sprawność fizyczną pacjentów.11

Leczenie farmakologiczne

  • Prednizolon 0,75 mg/kg/dobę5,8-10
    • Międzynarodowe badania pokazują, że leczenie prednizolonem może opóźnić postęp utraty siły o 1–2 lata.4-5,8-10
  • Inhibitory ACE, ewentualnie z dodatkiem beta-blokerów12
    • Udowodniono, że opóźniają rozwój kardiomiopatii i zwiększają szanse na przeżycie.
  • Trwają prace nad nowymi lekami, które są testowane głównie pod kątem dystrofii mięśniowej Duchenne'a, ale mogą być również istotne w przypadku dystrofii Beckera.2,4-5,10,13-14

Inne rodzaje leczenia

  • Wskazania do szczepienia przeciwko pneumokokom i grypie
  • Profilaktyka przykurczów, fizjoterapia
  • Stosowanie różnych ortez wraz ze wzrostem osłabienia mięśni
  • Elektryczne wózki inwalidzkie zazwyczaj w wieku 25–40 lat lub później
  • Gorset podtrzymujący może być wskazany, aby zapobiec nieprawidłowemu ustawieniu kręgosłupa.
  • Może być konieczne wspomaganie oddychania, podawanie tlenu lub później respirator, zwłaszcza w nocy.4-5
  • Różne niezakończone jeszcze badania nad terapią genową mogą otworzyć nowe możliwości leczenia, patrz np. na stronie ClinicalTrials.

Profilaktyka

  • Poradnictwo genetyczne dla matek i krewnych płci żeńskiej
  • Poradnictwo genetyczne dla krewnych płci męskiej, którzy są nosicielami zaburzenia genetycznego, ale są bezobjawowi (powikłania anestezjologiczne, czynność serca).

Przebieg, powikłania i rokowanie

przebieg

  • Diagnoza jest zwykle stawiana między 5 a 20 rokiem życia.
  • Progresja jest powolna, ale zmienność fenotypowa jest znaczna.
    • Pomimo wystąpienia choroby w dzieciństwie, zdolność do samodzielnego chodzenia nie jest zwykle tracona przed 16 rokiem życia.
    • Oczekiwana długość życia nie ulega skróceniu lub ulega znacznemu skróceniu z powodu kardiomiopatii rozstrzeniowej lub niewydolności oddechowej.
  • Zalecane są regularne kontrole czynności serca i płuc.

Powikłania

Rokowanie

  • Bardzo zmienne2,4-5
  • Niektórzy pacjenci stają się niepełnosprawni przed osiągnięciem dorosłości, podczas gdy inni radzą sobie bez wózka inwalidzkiego do końca życia.
  • Jeśli objawy pojawią się po raz pierwszy po 30. roku życia, zdolność chodzenia zwykle utrzymuje się do 50. roku życia.
  • Oczekiwana długość życia może często ulec skróceniu w przypadku wystąpienia powikłań sercowych lub oddechowych.

Informacje dla pacjentów

Informacje dla pacjentów w Deximed

Organizacje pacjentów

Quellen

Literatur

  1. Flanigan KM. Duchenne and Becker muscular dystrophies. Neurol Clin 2014. doi:10.1016/j.ncl.2014.05.002 www.sciencedirect.com
  2. Aartsma-Rus A, Ginjaar IB, Bushby K. The importance of genetic diagnosis for Duchenne muscular dystrophy. J Med Genet 2016. doi: 10.1136/jmedgenet-2015-103387 www.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Aartsma-Rus A, Van Deutekom JC, Fokkema IF, et al. Entries in the Leiden Duchenne muscular dystrophy mutation database: an overview of mutation types and paradoxical cases that confirm the reading-frame rule. Muscle Nerve 2006; 34: 135. europepmc.org
  4. Wein N, Alfano L, Flanigan KM. Genetics and emerging treatments for Duchenne and Becker muscular dystrophy. Pediatr Clin North Am 2015. doi:10.1016/j.pcl.2015.03.008 www.sciencedirect.com
  5. Waldrop MA, Flanigan KM. Update in Duchenne and Becker muscular dystrophy. Curr Opin Neurol 2019. doi:10.1097/WCO.0000000000000739 journals.lww.com
  6. Romitti P, Puzhankara S, Mathews K, et al. Prevalence of Duchenne/Becker muscular dystrophy among males aged 5-24 years four states, 2007. JAMA 2009; 302: 2539-46. jamanetwork.com
  7. Bushby K, Muntoni F, Bourke JP. 107th ENMC international workshop: the management of cardiac involvement in muscular dystrophy and myotonic dystrophy. 7th-9th June 2002, Naarden, the Netherlands. Neuromuscul Disord 2003; 13: 166-72. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Matthews E, Brassington R, Kuntzer T, Jichi F, Manzur AY. Corticosteroids for the treatment of Duchenne muscular dystrophy . Cochrane Database Syst Rev 2016. doi:10.1002/14651858.CD003725.pub4 core.ac.uk
  9. Griggs RC, Miller JP, Greenberg CR, Fehlings DL et. al.. Efficacy and safety of deflazacort vs prednisone and placebo for Duchenne muscular dystrophy . Neurology 2016. doi:10.1212/WNL.0000000000003217 www.ncbi.nlm.nih.gov
  10. Angelini C, Marozzo R, Pegoraro V. Current and emerging therapies in Becker muscular dystrophy (BMD). Acta Myol. 2019. pmid:31788661 www.ncbi.nlm.nih.gov
  11. Andersen G, Prahm KP, Dahlqvist JR, et al. Aerobic training and postexercise protein in facioscapulohumeral muscular dystrophi. Neurology 2015; 85: 396-403. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  12. Duboc D, Meune C, Pierre B, et al. Perindopril preventive treatment on mortality in Duchenne muscular dystrophy: 10 years' follow-up. Am Heart J 2007; 154: 596-602. PMID: 17719312 PubMed
  13. Skukra CL, Fowler EG, Wetzel GT, Graves M, Spencer MJ. Albuterol increases lean body mass in ambulatory boys with Duchenne or Becker muscular dystrophy. Neurology 2008; 70: 137-43. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  14. Welch EM, Barton ER, Zhuo J, et al. PTC124 targets genetic disorders caused by nonsense mutations. Nature 2007; 447: 87. pmid:17450125 PubMed

Autor*innen

  • Moritz Paar, Dr. med., Arzt in Weiterbildung Allgemeinmedizin, Münster
G710
Miopatia Dystrofia mięśniowa Beckera Postępująca dystrofia mięśniowa Dystrofia mięśniowa BMD Dystrofia mięśniowa Beckera
Dystrofia mięśniowa Beckera
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja:Dziedziczna choroba, która prowadzi do stopniowego rozwoju dystrofii mięśniowej. Jest ona spowodowana defektem lub niedoborem dystrofiny i jest dziedziczona w sposób recesywny sprzężony z chromosomem X.
Pediatria
Dystrofia mięśniowa Beckera
/link/272cd43549d2405cbec4d1f8fa200cb0.aspx
/link/272cd43549d2405cbec4d1f8fa200cb0.aspx
dystrofia-miesniowa-beckera
SiteDisease
Dystrofia mięśniowa Beckera
K.Reinhardt@gesinform.de
Ksilje.Reinhardt@gesinformlango@nhi.de (patched by linkmapper)no
pl
pl
pl