Definicja: Czynnościowe nietrzymanie stolca definiowane jako samowolne lub mimowolne oddawanie stolca w nieodpowiednich miejscach co najmniej raz w miesiącu u dzieci w wieku >4 lat przez co najmniej 6 miesięcy po wykluczeniu przyczyny organicznej.
Częstość występowania: Zapadalność zależna od wieku, często samoistna remisja wraz z wiekiem. Problem dotyczy około 1,5–3,1% dzieci w wieku od 7 do 8 lat.
Objawy: Od niewielkiego rozmazania kału do oddawania dużych ilości uformowanych stolców, często w połączeniu z zaparciami, zwykle występującymi tylko w ciągu dnia.
Wyniki badania: Przeważnie bez zmian, czasami wyczuwalne kamienie kałowe, często współistniejąca choroba psychiczna.
Czynnościowe nietrzymanie stolca definiowane jako samowolne lub mimowolne oddawanie stolca w nieodpowiednich miejscach co najmniej raz w miesiącu u dzieci w wieku >4 lat przez co najmniej 6 miesięcy po wykluczeniu przyczyny organicznej
rzadkie wypróżnienia, duże ilości stolca, twardy i bolesny stolec, wyczuwalne kamienie kałowe, twarde masy stolca w badaniu doodbytniczym
bóle podczas defekacji i ból brzucha, a także typowe wyniki USG, skuteczność środków przeczyszczających, współwystępujące choroby psychiczne
enkopreza bez zaparć
codzienne wypróżnienia, niewielkie ilości stolca, normalna konsystencja stolca, pogorszenie w wyniku stosowania środków przeczyszczających, współwystępujące choroby psychiczne
zespół odmowy korzystania z toalety
okres wczesnodziecięcy, chęć noszenia pieluchy podczas defekacji, mikcja, ale na toaletę
Ekstremalna lub zaniedbana edukacja w zakresie higieny
sytuacje stresowe
okoliczności sytuacyjne (w szkole, w miejscach publicznych, ogólnie poza domem)
występowanie choroby w wywiadzie rodzinnym
Zaburzenia rozwojowe
ICD-10
F98.1 Zanieczyszczanie się kałem nieorganiczne
R15 Nietrzymanie kału
Diagnostyka
Kryteria dla nieorganicznej (zgodnie z ICD-10, zaburzenie czynnościowe) i związanej z zaparciami enkoprezy
Powtarzające się samowolne lub mimowolne oddawanie stolca o normalnej lub prawie normalnej konsystencji w miejscach, które nie są do tego przeznaczone w środowisku społeczno-kulturowym pacjenta.
Zaburzenie to może stanowić nieprawidłowe przedłużenie normalnego nietrzymania stolca u małych dzieci lub utratę trzymania stolca po osiągnięciu kontroli nad jelitami.
Enkoprezą może być również celowe oddawanie kału w miejscach do tego nieprzeznaczonych pomimo normalnej fizjologicznej kontroli jelit.
Stan ten może występować jako zaburzenie monosymptomatyczne lub jako część bardziej kompleksowego zaburzenia, w szczególności zaburzenia emocjonalnego (F93.-) lub zaburzenia zachowania społecznego (F91.-).
Obejmuje czynnościową enkoprezę, nieorganiczne nietrzymanie stolca i psychogenną enkoprezę.
Jeśli należy wskazać przyczynę współistniejących zaparć, należy użyć dodatkowego numeru kodu.
Diagnostyka różnicowa
Enkopreza w następujących przypadkach:
zaparcia (enkopreza retencyjna): Według amerykańskich badań zaparcia są najczęstszą przyczyną nietrzymania kału u dzieci w wieku 4-17 lat, stanowiąc 95% wszystkich przypadków2
mniej niż 3 pełne wypróżnienia tygodniowo (nie dotyczy niemowląt karmionych piersią w wieku powyżej 6 tygodni)
twarde i duże kamienie kałowe
małe, przypominające stolec grudki kału
miękkie stolce o bardzo nieprzyjemnym zapachu
brak odczuwania wypróżnień przez dziecko
mały apetyt, który zwiększa się po wypróżnieniu
ból brzucha o różnym nasileniu, który ustępuje po wypróżnieniu
chęć wypróżnienia, która zazwyczaj pojawia się podczas posiłku
wyraźny ból podczas wypróżnień
złe samopoczucie/drażliwość
starsze rany lub pęknięcia
oczywiste czynniki wyzwalające, takie jak wystąpienie objawów w związku z nauką korzystania z nocnika, opuszczeniem znanego otoczenia lub leczeniem farmakologicznym
W szczególności należy zapytać o następujące kwestie
Nawyki dotyczące wypróżniania, a także konsystencja, wygląd i zapach stolca
Czy miękkie stolce często występują w połączeniu z biegunką lub zaparciami?
Czy okresy nietrzymania kału występują tylko w określonych sytuacjach?
Uwarunkowania rodzinne i społeczne
Enkopreza w rodzinie
Nauka korzystania z nocnika, wcześniejsze działania i stosunek rodziców do zaburzenia
Ogólny rozwój psychomotoryczny dziecka
Nawyki związane z piciem i jedzeniem
Badanie fizykalne
W przypadku czynnościowej enkoprezy zwykle bez zmian, ewentualnie wyczuwalne kamienie kałowe
Badanie uzupełniające w gabinecie lekarza rodzinnego
USG jamy brzusznej, w tym pęcherza moczowego i przestrzeni podpęcherzowej
Jeśli istnieje wskazanie na przyczynę organiczną, odpowiednie dalsze wyjaśnienia
Wskazania do skierowania
Konieczne może być rozważenie współpracy z psychiatrią dzieci i młodzieży.
Jeśli wypróżnienie, zmiany w diecie i nawykach toaletowych i/lub poradnictwo nie przynoszą poprawy.
Przy podejrzeniu przemocy wobec dzieci i zaniedbywania dzieci, należy skontaktować się z ambulatoryjnymi ośrodkami opieki nad młodzieżą, a w przypadku poważnego zagrożenia, z urzędem ds. młodzieży.
Leczenie
Cele terapii
Uzyskanie kontroli wydalania
Ogólne informacje o leczeniu
Niezbędna jest współpraca między dzieckiem, rodziną i lekarzem.
W większości przypadków możliwe jest leczenie ambulatoryjne; w skomplikowanych lub opornych na terapię przypadkach lub z wyraźnymi współistniejącymi zaburzeniami psychicznymi konieczne może być leczenie szpitalne.
W przypadku enkoprezy z zaparciami
Psychoedukacja dziecka i rodziców
Początkowe leczenie środkami przeczyszczającymi
Terapia podtrzymująca
trening oddawania stolca
3 x dziennie po posiłkach przez 5–10 min, ważne: pozytywna sytuacja z wygodną pozycją (ew. podnóżek itp.), zabawki, aktywność, pochwały, uwaga itp.
dziennik z systemem nagród
terapia behawioralna
środki przeczyszczające
W przypadku enkoprezy bez zaparć
Sposób postępowania identyczny jak w przypadku enkoprezy z zaparciami, ale bez stosowania środków przeczyszczających
Zaburzenia zachowania i inne nieprawidłowości psychologiczne
Stygmatyzacja w szkole, np. poprzez zastraszanie
Utrata przyjaciół
Rokowanie
Wskaźniki remisji między 35–76%
Leczenie zaparć i współistniejących chorób psychicznych jest istotne dla powodzenia leczenia.,
Dalsze postępowanie
Nawet po osiągnięciu czystości, leczenie (nauka korzystania z toalety i, w razie potrzeby, środki przeczyszczające) powinno być kontynuowane w celu osiągnięcia długoterminowego sukcesu.
Regularne comiesięczne badania kontrolne przez okres 6–24 miesięcy.
Definicja: Czynnościowe nietrzymanie stolca definiowane jako samowolne lub mimowolne oddawanie stolca w nieodpowiednich miejscach co najmniej raz w miesiącu u dzieci w wieku >4 lat przez co najmniej 6 miesięcy po wykluczeniu przyczyny organicznej.
Pediatria
Enkopreza (nietrzymanie stolca)
/link/60621d5f50cc45229d964a5f9cbcc4f3.aspx
/link/60621d5f50cc45229d964a5f9cbcc4f3.aspx
enkopreza-nietrzymanie-stolca
SiteDisease
Enkopreza (nietrzymanie stolca)
K.Reinhardt@gesinform.de
Ksilje.Reinhardt@gesinformlango@nhi.deno (patched by linkmapper)