Definicja:Termin „maltretowanie dzieci” czy inaczej „znęcanie się nad dziećmi” oznacza przemoc fizyczną i psychiczną, wykorzystywanie seksualne oraz zaniedbywanie dzieci.
Częstość występowania:Dokładna częstość występowania nie jest znana. Można założyć, że wiele przypadków nie jest ujętych w oficjalnych statystykach.
Objawy:Możliwe objawy obejmują oznaki obrażeń fizycznych (krwiaki, złamania) i/lub zaburzenia psychiczne i behawioralne. Czasami dzieci zwierzają się przyjacielowi lub osobie dorosłej.
Wyniki:Widoczne są zmiany w obszarze skóry lub układu mięśniowo-szkieletowego w nietypowej lokalizacji i – jako oznaka powtarzającego się maltretowania – na różnych etapach gojenia. W przypadkach zaniedbania widoczne mogą być oznaki braku opieki i niedożywienia, a także nieprawidłowości psychologiczne.
Diagnostyka:Ważne jest zebranie dokładnego wywiadu medycznego i sprawdzenie całej powierzchni ciała, w tym owłosionej skóry głowy, okolic odbytu i narządów płciowych, a także dokładne badanie fizykalne. Badania rentgenowskie mogą być wykorzystywane do wykrywania złamań na różnych etapach gojenia lub złamań, które nie były leczone przez lekarza. Istotna jest szczegółowa dokumentacja z wywiadu medycznego i wyników badań – ze względu na konieczność dalszego leczenia i potencjalne konsekwencje prawne.
Terapia:Celem terapii jest wyeliminowanie maltretowania lub leczenie obrażeń fizycznych i zapewnienie pomocy w radzeniu sobie z doznaną traumą..
Informacje ogólne
Definicja
Maltretowanie/zaniedbywanie dzieci definiuje się jako zakłócenie relacji rodzic–dziecko, które może mieć widoczne konsekwencje zdrowotne, tj. psychiczne lub fizyczne dla dziecka.
Znęcanie się jest uważane za formę głównie aktywną, a zaniedbanie za formę pasywną.
Często występują one jednocześnie.
Zaniedbywanie i maltretowanie dzieci często dzieli się na cztery główne grupy:
1. Zaniedbywanie
Fizyczne lub psychiczne, często w połączeniu, zwłaszcza u małych dzieci
Czynne i/lub bierne angażowanie dzieci w czynności seksualne, na które nie mogą one wyrazić dobrowolnej i odpowiedzialnej zgody ze względu na swój poziom rozwoju
Sprawcami są zazwyczaj rodzice lub opiekunowie.
Ramy prawne
Konwencja ONZ o prawach dziecka
Artykuł 19: Dzieci mają prawo do ochrony przed fizycznym i/lub psychicznym znęcaniem się i zaniedbywaniem.
Artykuł 34: Dzieci mają prawo do ochrony przed wszelkimi formami wykorzystywania seksualnego i niegodziwego traktowania w celach seksualnych oraz wykorzystywaniem do prostytucji lub pornografii.
Dobro dziecka jest ważniejsze niż obowiązek zachowania poufności.
Biorąc pod uwagę już rozpoznane ryzyko dla dobra dziecka, istnieje wystarczające indywidualne pole manewru dla lekarzy.
W przypadkach granicznych można skorzystać ze specjalistycznej porady wyspecjalizowanej poradni, instytutu medycyny sądowej lub odpowiedniego stowarzyszenia medycznego.
W każdym przypadku opiekunowie prawni muszą zostać poinformowani z wyprzedzeniem lub niezwłocznie o ujawnieniu informacji.
Zaangażowanie policji i prokuratury
Po dokonaniu zgłoszenia nie można go już anulować.
Ważna uwaga: Czynności dochodzeniowe mogą mieć daleko idące skutki dla procesu pomocy, a tym samym daleko idące konsekwencje dla dziecka.
Policję należy wezwać w następujących sytuacjach:
aby zapobiec konkretnej, nagłej sytuacji zagrożenia dla dziecka, której nie można zapobiec w żaden inny sposób
bezpośrednie zagrożenie dla osób trzecich (np. innych dzieci)
jeśli istnieją oznaki ostrego zachowania samobójczego ze strony rodzica w kontekście incydentu znęcania się
jeśli dochodzenie w sprawie okoliczności domowych jest konieczne w celu sprawdzenia wiarygodności informacji dostarczonych przez opiekunów
w celu zabezpieczenia dowodów, np. w przypadku oznak:
nieprzypadkowego zatrucia
innych przestępstw z użyciem przemocy
wykorzystywania seksualnego, np. poprzez zdjęcia pornograficzne
Niestabilny związek pary z kłótniami i/lub gwałtownymi sporami
Niekorzystna sytuacja społeczna, np. niskie dochody i ubóstwo, ciasne, źle wyposażone mieszkanie, niekorzystne środowisko życia, częste i długotrwałe bezrobocie
Utrzymujące się przeciążenie psychospołeczne, np. z powodu dużej liczby dzieci
Izolacja wewnątrzrodzinna i społeczna, brak kontaktu fizycznego
Złe zachowanie nie jest wybaczane ani tolerowane, przemoc domowa wobec innych członków rodziny
Czynniki ochronne
Oprócz czynników ryzyka istnieją również zasoby lub czynniki ochronne, które mogą łagodzić lub przeciwdziałać zagrożeniom Należą do nich:
zasoby związane z dziećmi
zdolności poznawcze, kreatywność i wyobraźnia
pozytywne postrzeganie siebie, oczekiwania dotyczące własnej sprawczości
umiejętności społeczne i strategie radzenia sobie z trudnymi sytuacjami
zasoby rodzinne
stabilne przywiązanie do co najmniej jednego opiekuna
ciepłe emocjonalnie, ale także wyraźnie ustrukturyzowane zachowania rodzicielskie
pozytywne relacje z rodzeństwem
charakterystyka rodziców (patrz wyżej)
zasoby społeczne
wsparcie społeczne
jakość instytucji edukacyjnej
pozytywne wzorce społeczne
Czynniki ochronne można wzmocnić, np. poprzez wczesne wsparcie dla opiekunów.
ICD-10
T74 Zespoły maltretowania
T74.0 Zaniedbanie lub porzucenie
T74.1 Nadużycie fizyczne
Zespół maltretowanego:dziecka BNO
T74.2 Nadużycie seksualne
T74.3 Nadużycie psychiczne
T74.8 Inne zespoły maltretowania.
T74.9 Zespół maltretowania, nieokreślony
Skutek:nadużycia wobec dziecka BNO
Z60 Problemy związane ze środowiskiem społecznym
Z61 Problemy związane z negatywnymi przeżyciami w dzieciństwie
Z63 Inne problemy związane z najbliższą rodziną, łącznie z okolicznościami rodzinnymi
Z64 Problemy związane z określonymi okolicznościami psychospołecznymi
Diagnostyka
Ogólne informacje na temat diagnostyki w przypadku podejrzenia przemocy fizycznej
Wykluczenie lub stwierdzenie przemocy fizycznej powinno być przeprowadzone przez zespół złożony z wielu specjalistów.
Krwiaki
U dzieci i młodzieży z krwiakami należy najpierw ocenić ich liczbę, lokalizację i wygląd w odniesieniu do wieku, etapu rozwoju i mobilności.
Dzieci i młodzież z krwiakami, u których podejrzewa się przemoc, powinny zostać poddane dalszej diagnostyce.
krwiaki występujące w połączeniu z innymi urazami, takimi jak
złamania, oparzenia, krwotoki wewnątrzczaszkowe
niejasne obrażenia
krwiaki we wszystkich grupach wiekowych w okolicy
uszu lub szyi
rąk
łydek
narządów płciowych
krwiaki u poruszających się samodzielnie niemowląt i małych dzieci w okolicy
przedniej części klatki piersiowej
brzucha
pośladków
u niemowląt nieporuszających się samodzielnie: każdy krwiak
Wykluczenie zaburzeń krzepnięcia
Jeśli nie ustalono mechanizmu powstania krwiaka lub jest on niejasny, należy przeprowadzić wywiad osobisty i rodzinny pod kątem możliwych zaburzeń krzepnięcia.
Jeśli nie ma dowodów na zaburzenia krzepnięcia, a krwiaki są widoczne, należy zbadać podejrzenie przemocy fizycznej.
Dokumentacja: Następujące elementy powinny zostać sfotografowane lub udokumentowane w przypadku dzieci i nastolatków z krwiakami budzącymi podejrzenie maltretowania:
liczba, rozmiar i rozmieszczenie krwiaków (zdjęcia poglądowe, przekrojowe i szczegółowe z użyciem kątomierza fotomakrograficznego)
mobilność dziecka (przed mobilnością, wczesna mobilność lub mobilność)
informacje na temat specjalnych potrzeb dzieci i młodzieży
W przypadku dzieci i nastolatków ze specjalnymi potrzebami i krwiakami budzącymi podejrzenie maltretowania należy również udokumentować następujące kwestie:
status mobilności (np. osoba poruszająca się na wózku inwalidzkim lub przykuta do łóżka)
napięcie mięśniowe
zaopatrzenie w środki pomocnicze
umiejętności poznawcze
Dzieci <6 miesięcy>
wykluczenie zaburzeń krzepnięcia i poszukiwanie ukrytych urazów za pomocą rentgenowskiego badania układu kostnego i rezonansu magnetycznego głowy, w tym sekwencji ważonej dyfuzyjnie
Dzieci i młodzież
standaryzowany wywiad dotyczący krzepliwości krwi
jeśli istnieją oznaki zaburzeń krzepnięcia krwi: Dalsza diagnostyka układu krzepnięcia
Urazy termiczne
W przypadku dzieci i młodzieży z niejasnymi urazami termicznymi należy odpowiedzieć na następujące pytania:
Czy występują inne urazy (np. złamania)?
Czy znane są wcześniejsze urazy lub maltretowanie?
Czy doszło do przemocy domowej?
Czy rodzeństwo ponosi odpowiedzialność za urazy?
Pozytywne odpowiedzi na pytania wzmacniają podejrzenie przemocy fizycznej.
W przypadku dzieci i młodzieży kwestia zaniedbania powinna zostać oceniona i wyjaśniona w sposób wielospecjalistyczny dla każdego urazu termicznego jako przyczyny oparzenia wrzątkiem/termicznego.
Nieprzypadkowe urazy trzewne
U dzieci w wieku <48 miesięcy z obrażeniami wewnętrznymi, takimi jak urazy dwunastnicy, wątroby, śledziony, trzustki i lub wewnątrz klatki piersiowej należy podejrzewać przemoc fizyczną przy braku przypadkowego urazu; dotyczy to również braku krwiaków powłok brzusznych.>
Badanie oczu
U dzieci w wieku <24 miesięcy z podejrzeniem urazu czaszkowo-mózgowego związanego z maltretowaniem należy przeprowadzić dokładne badanie okulistyczne.>
Jeśli podejrzewa się urazowe uszkodzenie mózgu spowodowane maltretowaniem, oczy powinny zostać zbadane niezwłocznie, jeśli to możliwe w ciągu pierwszych 24 godzin od momentu przybycia dziecka.
Im dłuższy czas od zdarzenia (do 4 tygodni), tym mniejsze prawdopodobieństwo wykrycia krwotoku siatkówkowego.
Rodzeństwo, dzieci pozostające w kontakcie
Dzieci pozostające w kontakcie (0–18 lat) to rodzeństwo, przyrodnie rodzeństwo, przybrane lub adoptowane rodzeństwo, inni krewni, dzieci i młodzież, którzy mieszkają w tym samym gospodarstwie domowym lub placówce opiekuńczej, w której doszło do (podejrzewanego) maltretowania, przemocy i zaniedbywania pacjenta indeksowego.
W przypadku dzieci pozostających w kontakcie należy zbadać podejrzenie maltretowania, przemocy i/lub zaniedbywania, jeśli w przypadku pacjenta indeksowego stwierdzono maltretowanie, przemoc i/lub zaniedbywanie.
W przypadku pacjentów indeksowych z poważnymi obrażeniami fizycznymi (takimi jak złamania, oparzenia, urazy czaszkowo-mózgowe lub trzewne lub intensywna terapia lub śmierć z powodu przemocy fizycznej) , dzieci pozostające w kontakcie powinny zostać zbadane fizycznie, a diagnostyka radiologiczna powinna zostać przeprowadzona zgodnie ze wskazaniami klinicznymi.
Aby ocenić ewentualne fizyczne znęcanie się nad dziećmi w wieku <12 miesięcy, należy między innymi wykorzystać szczegółową historię medyczną rodzeństwa.>
Obrażenia zewnętrzne
Lokalizacja
W przeciwieństwie do urazów związanych z wypadkiem, ślady maltretowania są często znajdowane z dala od wypukłości kostnych narażonych na urazy spowodowane upadkiem (patrz wyżej, krwiaki).
Natomiast lokalizacje typowe dla upadków to:
na głowie poniżej linii ronda (ale możliwe również w okolicy ciemieniowej u młodszych dzieci): nos, czoło, podbródek
dłonie i łokcie
kolana i golenie
Inne cechy, które wzmacniają podejrzenie, jeśli są odpowiednio zlokalizowane:
urazy obustronne
wskazanie obrażeń obronnych: prostowniki przedramion i symetryczne ślady chwytów na ramionach, klatce piersiowej i ustach
Typ urazu
Zróżnicowany w zależności od narzędzia do uderzania, ale czasami specyficzne:
podwójny pasek (kije, paski, palce)
kształtne krwiaki lub rany szarpane (małe przedmioty, gwałtowne uderzenie)
geometryczny (drewniana łyżka, podeszwy butów)
ślady ugryzień
nietypowe kształty blizn (okrągłe po oparzeniach papierosami)
zgrupowanie kilku, ewentualnie dużej liczby obrażeń o różnych kształtach i rozmiarach
różny czas wystąpienia urazów: współistnienie świeżych i starszych obrażeń oraz blizn
Obrażenia wewnętrzne
Po urazie czaszkowo-mózgowym druga najczęstsza przyczyna śmierci w wyniku poważnego znęcania się fizycznego
zwiększone ryzyko pęknięcia, również w przypadku narządów i naczyń klatki piersiowej
Złamania
Złamania u dzieci poniżej 12 miesiąca życia powinny być badane ze szczególną uwagą.
Następujące rodzaje złamań mogą wskazywać na maltretowanie (zwłaszcza u bardzo małych dzieci):
złamania żeber (wielokrotne, tylne)
złamania w pobliżu strefy wzrostu kości długich, np. oderwanie krawędzi kości śródręcza (złamanie typu rączki od wiadra): kolano, nadgarstek, łokieć, kostka
spiralne lub ukośne złamania kości długich
czaszka (skomplikowane złamania, wycisk)
Charakterystyczny obraz radiologiczny:
różne etapy reakcji okostnej
odwarstwienie nasady i jego konsekwencje
W przypadku podejrzenia maltretowania konieczne jest wykonanie zdjęć rentgenowskich i ewentualnie dalszych badań obrazowych.
Należy zwracać uwagę na rzucające się w oczy zachowanie (złamaniom nie zawsze towarzyszy widoczny z zewnątrz obrzęk lub krwawienie skóry).
Symetryczne, ostro zarysowane oparzenia bez rozprysków lub nacieków są zazwyczaj podejrzane.
Tutaj również pojawia się kwestia wiarygodności, np. oparzenie pośladków bez obrażeń stóp
Należy zwracać uwagę na miejsca bez obrażeń, np. obszar pośladków przyciśniętych do siebie, gdy dziecko jest umieszczane na gorącej kuchence lub obszar pośladków przyciśniętych do dna wanny, gdy dziecko jest umieszczane w gorącej wodzie.
Widoczne są również jednoczesne oparzenia przedniej i tylnej części ciała.
wcześniejsze epizody niewyjaśnionego bezdechu, drgawek lub epizod jawnie zagrażający życiu (ALTE)
niemowlęta w wieku poniżej 6 tygodni
Wcześniejsza niewyjaśniona choroba
Inne niewyjaśnione zgony dzieci w rodzinie
Objawy psychiczne i behawioralne
Ponieważ objawy psychiczne są niespecyficzne, nie jest możliwe wyciągnięcie ostatecznego wniosku na temat przemocy psychicznej na podstawie wielu możliwych objawów.
I odwrotnie, zaburzenia przywiązania, na przykład w wyniku przemocy, mogą również występować u dzieci, które nie wykazują objawów choroby psychicznej.
choroba psychiczna o innej przyczynie, np. zaburzenie osobowości z zachowaniami autoagresywnymi
Dzieci i młodzież z potwierdzonym rozpoznaniem przemocy fizycznej nie powinny być poddawane dalszej diagnostyce w celu wykluczenia chorób, które mogą naśladować przemoc wobec dzieci.
Wywiad lekarski
Uwagi dotyczące kontekstu
Stwierdzonych wyników nie można wyjaśnić za pomocą wywiadu lekarskiego, są nielogiczne.
dodatkowe niejasne lub podejrzane obrażenia, prawdopodobnie również starszego pochodzenia
wizyta u lekarza ze znacznym opóźnieniem, częste zmiany lekarza
uwagi pochodzące od samych dzieci
Brak wywiadu lekarskiego, jest on niejasny, zmienny lub nie pasuje do wieku i etapu rozwoju.
Rozmowa o charakterze medyczno-sądowym powinna być w każdym przypadku pozostawiona przeszkolonym psychologicznie specjalistom, aby wiarygodność zeznań dziecka nie została podważona przez późniejsze oskarżenia o sugestywne zadawanie pytań lub wywieranie wpływu.
Jeśli możliwe jest przeprowadzenie rozmowy z dzieckiem, należy za wszelką cenę unikać sugestywnych pytań.
Dokumentacja
Dokładna dokumentacja z wywiadu lekarskiego (w tym dosłowne cytaty) i ustaleń jest niezbędna ze względu na możliwe konsekwencje prawne.
Oceny dokonywane przez badającego powinny być wyraźnie oznaczone i odróżnione od oświadczeń składanych przez rodziców lub opiekunów prawnych dziecka.
Należy sporządzić kompleksową dokumentację obejmującą wszystkie osoby, z którymi przeprowadzono konsultacje.
Wyniki badania rozebranego dziecka muszą być dokładnie udokumentowane i, jeśli to możliwe, sfotografowane.
pomiar wszystkich obrażeń
integracja skali ze zdjęciem
szczegóły i zdjęcia poglądowe
Badanie lekarskie
Ważne jest, aby badanie przebiegało w sposób przyjazny dla dzieci.
W idealnym przypadku poszukiwanie objawów powinno być niepozorne.
W trakcie badania należy podkreślać jego pozytywne aspekty, wzbudzać zaufanie.
Zawsze badanie całego ciała w pełni rozebranego dziecka
Dodatkowe badanie okolicy anogenitalnej
Badanie neurologiczne
Parametry wzrostu
wzrost, masa ciała, obwód głowy
ocena centylowa
stan odżywienia
stan opieki
Zwrócić uwagę na miejsca szczególnego narażenia (patrz wyżej).
Skóra: w przypadku świeżych śladów ugryzień sterylny zwilżony wacik (wysuszony na powietrzu w celu wykrycia kryminalistycznego DNA)
W razie potrzeby zbadać również rodzeństwo
Diagnostyka w przypadku zaniedbania
Przebieg rozwoju somatycznego, psychicznego, emocjonalnego i poznawczego
Wykluczenie organicznych przyczyn zaburzeń rozwoju
Badanie rentgenowskie układu kostnego w przypadkach uzasadnionego podejrzenia fizycznego znęcania się nad dzieckiem powinny być kompleksowe i standaryzowane.
Dalsze badania obrazowe
Obrazowanie czaszki
RM,
najwyższa czułość w przypadku podejrzenia urazu czaszkowo-mózgowego
TK
USG (przezciemiączkowe/przezczaszkowe)
niska czułość w wykrywaniu złamań
przydatne do wykrywania poszerzonych przestrzeni podtwardówkowych, przewlekłych krwiaków lub wodniaków podtwardówkowych u rodzeństwa poniżej drugiego roku życia dziecka maltretowanego fizycznie
RM kręgosłupa
Scyntygrafia układu kostnego
Może pomóc w wykryciu złamań żeber, jeśli nie zostaną one wykryte w standaryzowanych badaniach rentgenowskich układu kostnego i jeśli nadal podejrzewa się przemoc fizyczną.
Badanie dna oka jako część badania okulistycznego
U dzieci w wieku <24 miesięcy z podejrzeniem urazu czaszkowo-mózgowego związanego z maltretowaniem należy przeprowadzić dokładne badanie okulistyczne.>
Ukierunkowana dalsza diagnostyka laboratoryjna w porozumieniu z zespołem multidyscyplinarnym, jeśli istnieją odpowiednie wskazania
Potwierdzenie diagnozy
Najważniejszy cel w przypadku zagrożenia dobra dziecka: Potwierdzenie lub obalenie istniejących podejrzeń. Możliwe są następujące działania:
nawiązywanie kontaktów ze współpracownikami (np. lekarzami rodzinnymi), opiekunami (nauczycielami, wychowawcami) i właściwym urzędem ds. młodzieży – w tym celu wymagana jest umowa o zachowaniu poufności.
szczegółowe badania (patrz wyżej)
skierowanie do psychiatry dziecięcego i młodzieżowego lub psychoterapeuty, w razie potrzeby konsultacja z innymi specjalistami lub organizacjami pomocy dzieciom i młodzieży
monitorowanie przebiegu
w razie potrzeby hospitalizacja (w celu potwierdzenia diagnozy i/lub tymczasowej ochrony dziecka)
Wskazania dla skierowania do specjalisty
Podejście interdyscyplinarne ma zasadniczo sens, zwłaszcza jeśli wymagana jest dalsza diagnostyka.
W skład takiego zespołu wchodzą specjaliści z zakresu medycyny, pedagogiki społecznej, psychologii i pielęgniarstwa, a kierują nimi pediatrzy, chirurdzy dziecięcy lub psychiatrzy dzieci i młodzieży.
Konieczność i kolejność poszczególnych badań powinna zostać ustalona przez zespół specjalistów różnych specjalności.
Wywiad medyczno-sądowy przeprowadza wyłącznie odpowiednio przeszkolony specjalista. Badanie lekarskie jest zwykle przeprowadzane przez pediatrów ze specjalnym przeszkoleniem.
W przypadku poważnych nadużyć/urazów i jeśli należy wykluczyć złamania (poradnia pediatryczna z poradnią ochrony dzieci, radiologia pediatryczna, w razie potrzeby koordynacja przez medycynę sądową)
Terapia
Cele terapii
Rozpoznawanie przypadków przemocy i inicjowanie działań mających na celu ukrócenie zaniedbywania lub maltretowania.
Ochrona dziecka i jednocześnie, jeśli to możliwe, utrzymanie zaufania opiekunów i dziecka do lekarza
Zalecenia dotyczące działań w przypadku nagłego podejrzenia
Potencjał zagrożenia jako miernik działań
Czy istnieją poważne przesłanki wskazujące na to, że dobro dziecka lub młodej osoby jest zagrożone?
Czy potencjalne zagrożenie jest wysokie czy bardzo wysokie?
Czy stopień pewności, że dobro dziecka jest zagrożone jest raczej pewny czy nadal niepewny? W razie niepewności:
W razie potrzeby można skonsultować się z odpowiednim specjalistą w urzędzie ds. młodzieży (pseudonim).
Jeśli dobro dziecka jest zagrożone:
Zanim sprawa zostanie zgłoszona do urzędu ds. młodzieży, należy ją omówić z dzieckiem/młodą osobą i jej opiekunami prawnymi oraz poszukać pomocy.
Obowiązek omówienia sprawy nie ma zastosowania, jeśli zagraża to skutecznej ochronie dziecka lub młodej osoby.
Interwencje dla opiekunów prawnych
Opiekunom i opiekunkom, którzy dopuścili się maltretowania, przemocy lub zaniedbania, należy zaoferować środki mające na celu ochronę dzieci i młodzieży przed ponowną wiktymizacją.
Istnieją solidne dowody na skuteczność poszczególnych środków, takich jak terapia interakcji rodzic-dziecko.
Środki te powinny opierać się na podejściu, które odnosi się do kwestii maltretowania, przemocy, i/lub zaniedbywania ze strony opiekunów (np. wzmocnienie motywacji w pierwszej kolejności, a następnie skupienie się na interakcji rodzic-dziecko).
Dzieci i młodzież a uzależnieni opiekunowie prawni
Jeśli podejrzewa się, że opiekun jest uzależniony, dzieci i młodzież powinny mieć możliwość porozmawiania o swoim samopoczuciu; temat uzależnienia powinien być poruszany otwarcie.
Jeśli zostanie potwierdzone, że osoba sprawująca opiekę jest uzależniona, specjaliści powinni towarzyszyć dzieciom i młodzieży i/lub osobie uzależnionej, rejestrować, dokumentować i oceniać możliwe wskazania, takie jak czynniki ryzyka (np. przemoc domowa, przestępczość, ubóstwo lub brak opieki rodzicielskiej) i/lub choroby współistniejące (np. inne choroby psychiczne).
Współpraca z innymi instytucjami i zawodami
Skuteczna ochrona dzieci opiera się na połączeniu istniejących lokalnych usług wsparcia.
Konferencja osób zaangażowanych w udzielanie pomocy
Po nawiązaniu kontaktu ze służbami opieki nad młodzieżą, ośrodkami ochrony dzieci, poradniami lub sądem należy jak najszybciej zorganizować wstępną wspólną konferencję dla osób udzielających pomocy.
Zazwyczaj jest ona organizowana przez pracowników opieki społecznej dla młodzieży lub, w przypadku leczenia szpitalnego, przez szpitalne służby socjalne.
Ważni partnerzy w sieciach
Specjaliści medyczni, np.:
lekarze specjaliści psychiatrii i psychoterapii dzieci i młodzieży
specjaliści pediatrii i medycyny młodzieżowej
lekarze medycyny sądowej
Psychoterapeuci, np.:
psychoterapeuci dzieci i młodzieży
psychoterapeuci par i rodzin
Szpitale pediatryczne i powiązane grupy ochrony dzieci
Instytucje i władze publiczne, np. :
urząd ds. młodzieży
punkty kontaktowe dla dzieci i młodzieży w dzielnicach problemowych
Badania i leczenie przeprowadzane są przez lekarzy rodzinnych i pediatrów. W większości przypadków poważnych podejrzeń konieczne są konsultacje z innymi specjalistami oraz w razie potrzeby z lekarzami medycyny sądowej.
Jeśli niezbędna jest hospitalizacja, w wielu przypadkach interdyscyplinarne zespoły ds. ochrony dzieci początkowo przejmują dalszą koordynację niezbędnych działań.
Władze państwowe (urząd ds. młodzieży) mają za zadanie zbadanie podejrzewanych zagrożeń dla dobra dziecka i mogą objąć dziecko opieką w przypadku poważnego zagrożenia dla niego samego lub innych osób.
W sprawach karnych dochodzenie prowadzi policja.
Profilaktyka
Profilaktyka pierwotna
Działania polityczne i społeczne, które zmniejszają zakres maltretowania i zaniedbywania oraz wykorzystywania seksualnego dzieci
Promuje środowiska i postawy społeczne, które zapobiegają rozwojowi czynników ryzyka maltretowania dzieci.
Profilaktyka wtórna
Środki, które na wczesnych etapach przemocy zmniejszają prawdopodobieństwo ponownego lub poważniejszego znęcania się.
Wczesna identyfikacja czynników ryzyka, czynników stresowych i potrzeby pomocy, np.:
badania wczesnego wykrywania od 2 roku życia z naciskiem na wykrywanie zaburzeń rozwoju emocjonalnego, zachowań społecznych i rozwoju językowego
wdrożenie odpowiednich interwencji psychospołecznych w celu zmniejszenia ryzyka
Profilaktyka trzeciego rzędu
Leczenie i rehabilitacja po wystąpieniu przemocy lub zaniedbania wobec dziecka
Zapobieganie dalszym doświadczeniom przemocy i rozwojowi szkód wtórnych, takich jak zaburzenia psychiczne
Poradnictwo lub leczenie ukierunkowane na terapię rodzinną
Verlaufskontrolle
In Absprache mit allen beteiligten Helfer*innen planen.
Maltretowanie Przemoc wobec dzieci Zespół dziecka potrząsanego Zespół dziecka maltretowanego Przeniesiony zespół Münchhausena Wykorzystywanie seksualne Konwencja ONZ o prawach dziecka Ochrona dziecka Przemoc domowa Zespół nagłego zgonu niemowląt Zagrożenie dobra dziecka Zespół dziecka potrząsanego
Definicja:Termin „maltretowanie dzieci” czy inaczej „znęcanie się nad dziećmi” oznacza przemoc fizyczną i psychiczną, wykorzystywanie seksualne oraz zaniedbywanie dzieci.
Pediatria
Znęcanie się nad dziećmi i ich zaniedbywanie
/link/cde05ceab6c140c89bc6c557a3f2a530.aspx
/link/cde05ceab6c140c89bc6c557a3f2a530.aspx
znecanie-sie-nad-dziecmi-i-ich-zaniedbywanie-
SiteDisease
Znęcanie się nad dziećmi i ich zaniedbywanie
K.Reinhardt@gesinform.de
anders@nhisilje.lango@nhi.no (patched by linkmapper)