Informacje ogólne
Definicja
- Przemieszczenie narządów jamy brzusznej do klatki piersiowej w
Klasyfikacja
- Wyróżnia się cztery podtypy przepukliny rozworu przełykowego:1
- Typ I: przepuklina osiowa (90%)
- przemieszczenie połączenia żołądkowo-przełykowego do śródpiersia powyżej rozworu przełykowego przepony (przepuklina wślizgowa)
- Odcinki żołądka pozostają w
- Zmiana może pojawiać się i ustępować.
- Typ II: przepuklina okołoprzełykowa
- Dno żołądka przemieszcza się wzdłuż przełyku do jamy klatki piersiowej, połączenie żołądkowo-przełykowe pozostaje poniżej rozworu przełykowego.
- Dno żołądka przemieszcza się wzdłuż przełyku do jamy klatki piersiowej, połączenie żołądkowo-przełykowe pozostaje poniżej rozworu przełykowego.
- Typ III: przepuklina mieszana
- Zarówno połączenie żołądkowo-przełykowe, jak i dno żołądka są przemieszczone do śródpiersia.
- 90% przepuklin okołoprzełykowych to przepukliny typu III.
- Zarówno połączenie żołądkowo-przełykowe, jak i dno żołądka są przemieszczone do śródpiersia.
- Typ IV: Przepuklina narządów innych niż żołądek
- każda przepuklina z
- każda przepuklina z
Epidemiologia
- Współczynnik chorobowości
- Szacowany współczynnik chorobowości w
- Szacowany współczynnik chorobowości w
- Wiek
- Współczynnik chorobowości wzrasta z
- Współczynnik chorobowości wzrasta z
- Płeć
- częściej u
- częściej u
Etiologia i patogeneza
- Większość przepuklin rozworu przełykowego jest nabyta, zdarzają się przypadki rodzinnego występowania1.
- Przemieszczeniu połączenia żołądkowo-jelitowego (lub części żołądka lub innych narządów jamy brzusznej) do śródpiersia sprzyjają:
- Osłabienie więzadła przeponowo-przełykowego, które postępuje wraz z
- podwyższone ciśnienie w
- Osłabienie więzadła przeponowo-przełykowego, które postępuje wraz z
- Istnieje związek między przepukliną rozworu przełykowego, a
- Większość pacjentów z
- Jednak tylko ok. 60% pacjentów z przepukliną rozworu przełykowego ma również refluks żołądkowo-przełykowy.
- Większość pacjentów z
- Pacjenci z przepukliną rozworu przełykowego typu
- Podłużne owrzodzenia błony śluzowej w
- Ryzyko niedokrwistości wzrasta wraz z
- Niedokrwistość z
- Ryzyko niedokrwistości wzrasta wraz z
Czynniki predysponujące
- Najważniejsze czynniki predysponujące to:2
- wiek
- nadwaga/otyłość.
- Inne czynniki to:2
- częste podnoszenie dużych ciężarów
- ciąża
- stan po zabiegach chirurgicznych w
- uraz klatki piersiowej i
- deformacje szkieletowe (kifoza, skolioza).
ICD-10
- K44 Przepuklina przeponowa
- K44.0 Przepuklina przeponowa z
- K44.1 Przepuklina przeponowa ze zgorzelą
- K44.9 Przepuklina przeponowa z niedrożnością bez zgorzeli
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Podejrzenie na podstawie objawów
- Potwierdzenie rozpoznania w
Diagnostyka różnicowa
Wywiad
- Większość przypadków przepukliny rozworu przełykowego jest bezobjawowa.
- Nie ma specyficznych objawów przepukliny rozworu przełykowego2.
- Nie mawyraźnej korelacji między wielkością przepukliny rozworu przełykowego a
- Możliwe objawy
- objawy refluksu żołądkowo-przełykowego
- zgaga
- odbijanie kwaśną treścią pokarmową
- cofanie się treści żołądkowej do przełyku (regurgitacja)
- ból za mostkiem/w
- dysfagia
- nudności/wymioty
- dolegliwości z
- krwawienie z górnego odzinka przewodu pokarmowego/smolisty stolec
- objawy refluksu żołądkowo-przełykowego
Badanie przedmiotowe
- Bez specyficznego obrazu klinicznego w
- Nadwaga/otyłość jako czynniki predysponujące
- Bladość w
Badania uzupełniające w gabinecie lekarza rodzinnego
Badania laboratoryjne
- Morfologia krwi, żelazo.
U specjalisty
RTG klatki piersiowej
- Możliwe przypadkowe wykrycie dużych przepuklin rozworu przełykowego w
Dalsza diagnostyka aparaturowa
- Brak standardów dalszej diagnostyki aparaturowej.
- Należy przeprowadzać wyłącznie badania, które potencjalnie mogą mieć wpływ na wybór metody leczenia1.
- Dostępne są różne metody diagnostyki, z których każda ma określone zalety.
Gastroskopia
- Ocena rozmiaru i
- Ocena błony śluzowej, w
Tomografia komputerowa (TK)
- Dokładna wizualizacja rozległości przepuklin okołoprzełykowych i ewentualnego przemieszczenia innych narządów oprócz żołądka.
Badanie radiologiczne z doustnym podaniem środka kontrastowego
- Wizualizacja przepukliny przy użyciu zawiesiny barytowej1
- Poza zobrazowaniem anatomii dostarcza informacji na temat aspektów czynnościowych (przemieszczanie się bolusa w trakcie połykania, rozluźnienie zwieracza).
Manometria przełyku
- Określenie odległości dolnego zwieracza przełyku od rozworu przełykowego przepony, określenie zasięgu przepukliny wślizgowej1.
- Manometrię należy wykonać przed każdą operacją refluksu, aby z
- Mogą wystąpić trudności w
- Mogą wystąpić trudności w
Wskazania do skierowania do specjalisty
- W
TerapiaLeczenie
Cele terapiileczenia
- Złagodzenie objawów, zwłaszcza poprawa w
- Uniknięcie powikłań
Ogólnalne informacjainformacje o terapii leczeniu
TerapiaLeczenie jest uzależnionanione od:- objawów występujących u pacjenta
- anatomicznej konfiguracji przepukliny.
- Możliwości leczenia obejmują:
- farmakoterapię
- leczenie chirurgiczne
Farmakoterapia
- Zobacz także artykuł
Leczenie chirurgiczne
Cele
- Cele operacji są następujące:
- beznapięciowa repozycja żołądka i
- czynnościowa rekonstrukcja rozworu przełykowego
- Likwidacja objawów refluksu i zapobieganie dysfagii poprzez wytworzenie rękawa żołądkowego (fundoplikacja).
- beznapięciowa repozycja żołądka i
Wskazania1
- W
- Wszystkie objawowe przepukliny okołoprzełykowe powinny być operowane.
- Rutynowa operacja całkowicie bezobjawowej przepukliny okołoprzełykowej nie jest zalecana; przy podejmowaniu decyzji należy wziąć pod uwagę wiek i
Zabieg chirurgiczny
- Chirurgia laparaskopowa jest tak samo skuteczna jak chirurgia otwarta, z
- Fundoplikacja jest preferowaną metodą zarówno w przypadku zabiegu przepukliny rozworu przełykowego typu
- Plastyka rozworu przełykowego ze wzmocnieniem siatką prowadzi do mniejszej liczby nawrotów w
Przebieg, powikłania i rokowanie
Powikłania
- Uwięźnięcie
- Krwawienie
Przebieg i rokowanie
- Niewiele opublikowanych danych na temat naturalnego przebiegu nieleczonych przepuklin rozworu przełykowego1
- Przepukliny wślizgowe są najczęstszą formą przepukliny rozworu przełykowego i w przypadku występowania objawów można je skutecznie leczyć farmakologicznie, ale brak odpowiedzi na leki może być wskazaniem do operacji.
- Ryzyko uwięźnięcia przepukliny okołoprzełykowej wynosi ok. 5%.
- Ryzyko zgonu jest większe u
- Wskaźnik nawrotów potwierdzonych radiologicznie po operacji przepukliny rozworu przełykowego dochodzi do 50%, odsetek nawrotów klinicznych niejasny5.
- Wartość rutynowego obrazowania RTG z
- Odsetek operacji rewizyjnych po laparoskopowej operacji refluksu wynosi ok. 10%5.
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Ilustracje


Osiowa przepuklina rozworu przełykowego (widok w inwersji) (dzięki uprzejmości endoskopiebilder.de, Immanuel Albertinen Diakonie gGmbH, Hamburg)


Przepuklina rozworu przełykowego
Źródła
Wytyczne
- Gerdes S, Schoppmann SF, Bonavina L, Boyle N, Müller-Stich BP, Gutschow CA; Hiatus Hernia Delphi Collaborative Group. Management of paraesophageal hiatus hernia: recommendations following a European expert Delphi consensus. Surg Endosc. 2023;
Jun;37(6): 4555-4565.doi: 10.1007/s00464-023-09933-8. Epub 2023 Feb 27. PMID: 36849562; PMCID: PMC10234895.DOI - Society of American Gastrointestinal and Endoscopic Surgeons.
ManagementGuidelines for the Surgical Treatment of HiatalHerniaHernias, 2024.StandSurgical2013Endoscopy, 2024. www.sages.org
LiteraturPiśmiennictwo
- Kohn G, Price R, DeMeester S, et al. Guidelines for the management of hiatal hernia. Surg Endosc 2013; 27: 4409-4428. doi:10.1007/s00464-013-3173-3 DOI
- Roman S, Kahrilas P. The diagnosis and management of hiatus hernia. BMJ 2014; 349: g6154. doi:10.1136/bmj.g6154 DOI
- Sfara A, Dumitrascu D. The management of hiatal hernia: an update on diagnosis and treatment. Medicine and Pharmacy Reports 2019; 92: 321-325. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Sihvo EI, Salo JA, Rasanen JV, Rantanen TK. Fatal complications of adult paraesophageal hernia: a population-based study. J Thorac Cardiovasc Surg. 2009 Feb. 137(2):419-24. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Pointner R, Granderath F. Hiatushernie und Rezidive. Chirurg 2008; 79: 974–981. doi:10.1007/s00104-008-1496-8 DOI
- Weyhe D, Uslar V, Kühne J, et al. Hiatushernie - Standards und Kontroversen in Diagnostik und Therapie. Chirurg 2019; 90: 331–348. doi:10.1007/s00104-019-0932-2 DOI
Autorzy
- Grzegorz Margas, Dr n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (recenzent)
- Adam Windak, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
- Prof. Michael Handke, dr n. med., specjalista chorób wewnętrznych, kardiologii i
- Oryginalna wersja tego artykułu oparta jest na bliźniaczym artykule w