Definicja: Powysiłkowy skurcz oskrzeli oznacza przejściową i odwracalną obturację dróg oddechowych, która występuje podczas wysiłku fizycznego lub bezpośrednio po nim, np. w związku z uprawianiem sportu. Zwężenie oskrzeli wywołane wysiłkiem fizycznym często występuje w przebiegu astmy, ale może również dotyczyć pacjentów bez tego rozpoznania.
Częstość występowania: Chorobowość 10% ogólnej populacji. Częściej dotyczy osób uprawiających sporty wytrzymałościowe i pacjentów z wcześniej rozpoznaną astmą (często u chorych bez dobrej kontroli choroby).
Objawy: Typowe dolegliwości to duszność, świszczący oddech, ucisk zamostkowy lub kaszel podczas lub bezpośrednio po aktywności sportowej. Dolegliwości zwykle osiągają maksymalne nasilenie 5–10 minut po zakończeniu aktywności i ustępują samoistnie do 90 minut.
Badanie fizykalne: W fazie ostrej często przyspieszony oddech, świszczący oddech i świst wdechowy (stridor). W spoczynku stan ulega normalizacji.
Diagnostyka: Diagnostyka czynności płuc, przede wszystkim spirometria spoczynkowa i wysiłkowa. Diagnostyka w kierunku astmy i w razie potrzeby innych rozpoznań różnicowych.
Leczenie: Niektóre działania mogą zapobiec wystąpieniu zwężenia oskrzeli podczas aktywności fizycznej. Ponadto można rozważyć próbę farmakoterapii krótkodziałającymi lekami rozszerzającymi oskrzela 15 minut przed rozpoczęciem uprawiania sportu. W przypadku astmy zalecane jest leczenie farmakologiczne zapewniające kontrolę choroby u każdego pacjenta. Jeśli to możliwe, nie należy ograniczać uczestnictwa w zajęciach sportowych.
Informacje ogólne
Definicja
Skurcz mięśni gładkich dróg oddechowych spowodowany zwiększoną wentylacją w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego może prowadzić do zwężenia i niedrożności z objawami oddechowymi.
Typowe objawy to duszność, kaszel, odgłosy oddechowe, jak np. świsty i uczucie ściskania w klatce piersiowej.
W powysiłkowym skurczu oskrzeli objawy te pojawiają się 5-10 minut po zakończeniu wysiłku fizycznego lub w jego trakcie, np. w trakcie uprawiania sportu.1-3
Skurcz oskrzeli może wystąpić u pacjentów z astmą oskrzelową (exercise-induced bronchoconstriction with asthma – EIBa) lub osób bez astmy w wywiadzie osobniczym i rodzinnym (exercise-induced bronchoconstriction without asthma – EIBwa)4-5:
zwężenie oskrzeli wywołane wysiłkiem fizycznym u pacjentów z astmą
Aktywność fizyczna nie jest przyczyną, a jedynie potencjalnym czynnikiem wyzwalającym objawy i wskazuje na nieodpowiednią kontrolę astmy.
powysiłkowy skurcz oskrzeli
Jest przejściową i odwracalną obturacją dróg oddechowych, która występuje podczas wysiłku fizycznego lub bezpośrednio po nim, u osób bez astmy.1-2
Choroba często jest niedostatecznie zdiagnozowana, ponieważ jej objawy mogą być łagodne.
Częstość występowania
Globalna częstość występowania zwężenia oskrzeli wywołanego wysiłkiem fizycznym6
chorobowość w populacji ogólnej: 9%
chorobowość wśród sportowców (dzieci i dorośli): 15%
chorobowość wśród osób cierpiących na astmę (dzieci i dorośli): 46%
Szczególnie w przypadku sportów wytrzymałościowych i innych aktywności wymagających zwiększonej wentylacji minutowej1,7
U sportowców z astmą chorobowość wynosi około 90%.8
Etiologia i patogeneza
Patofizjologia
Powysiłkowy skurcz oskrzeli bez astmy
Szybkie wdychanie szczególnie chłodnego i suchego powietrza prowadzi do zwężenia oskrzeli.
Spadek temperatury i utrata płynów w obrębie dróg oddechowych mogą stanowić niezależne bodźce zwężenia oskrzeli.
Po zakończeniu aktywności dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych w drogach oddechowych w celu ponownego ogrzania.
Prowadzi to do: utraty wody w obrębie dróg oddechowych, przejściowego zwiększenia osmolarności w płynie wyściełającym powierzchnię błon śluzowych, a ostatecznie uwolnienia mediatorów prozapalnych.
Inną przyczyną jest zanieczyszczenie powietrza szkodliwymi substancjami, wnikającymi poprzez przerwane połączenia między komórkami nabłonka oddechowego, które powodują podrażnienie dróg oddechowych i prowadzą do nasilenia odpowiedzi immunologicznej oraz reakcji zapalnej.5
Jednym z przykładów jest podrażnienie dróg oddechowych wywołane przez chlor w postaci gazowej stosowany jako środek dezynfekujący na basenach.
Pacjenci z astmą doświadczają zaostrzenia stanu zapalnego dróg oddechowych i nadreaktywności oskrzeli na skutek działania podobnych jak wyżej mechanizmów.
Objawy wywołane wysiłkiem fizycznym często wynikają z nieodpowiedniej kontroli astmy.
Aktywność fizyczna może zatem wywoływać ataki astmy. Zobacz także:
Leczenie astmy powinno zapewnić pacjentom możliwość kontynuowania aktywności sportowej i fizycznej.
Pacjenci często unikają aktywności fizycznej z obawy przed objawami wywołanymi wysiłkiem.
Aktywność fizyczna ma jednak duże znaczenie dla zdrowia (poprawa stanu i zapobieganie chorobom współistniejącym).
U dzieci i młodzieży ma dodatkowo duże znaczenie społeczne.
Objawy wywołane wysiłkiem fizycznym są często wyrazem niedostatecznej kontroli astmy.
Intensyfikacja terapii przewlekłej (zgodnie ze schematami stopniowymi) zwykle może wyeliminować objawy wywołane wysiłkiem fizycznym.
Jeśli pojedyncze objawy wywołane wysiłkiem fizycznym występują w poza tym dobrze kontrolowanej astmie i są rzadkie, należy zastosować wziewne SABA bezpośrednio przed wysiłkiem.
Astma a aktywność fizyczna
Lekarze prowadzący powinni regularnie zachęcać pacjentów chorujących na astmę do aktywności fizycznej.
poprawianie wydolności i jakości życia oraz ograniczenie chorobowości
unikanie stygmatyzacji
zapobieganie chorobom współistniejącym
Forma ćwiczeń fizycznych
brak jednoznacznych dowodów
integracja ze zwykłym środowiskiem sportowym
uczestnictwo w szkolnych, regularnych, amatorskich i wytrzymałościowych zajęciach sportowych
Grupy ćwiczeń pulmonologicznych są odpowiednie raczej dla starszych lub ciężej chorych pacjentów.
Warunkiem wstępnym aktywności sportowej jest dobrze dobrana i stosowana zgodnie z zaleceniami farmakoterapia kontrolująca (długoterminowa).
Zalecenia dla pacjentów
Objawy nie powinny prowadzić do rezygnacji z aktywności sportowej ani pracy fizycznej.14
Informacje i szkolenia na temat związanego z wysiłkiem zwężenia oskrzeli oraz astmy, czynników wyzwalających oraz kontroli objawów za pomocą farmakoterapii i bez niej
leki stosowane doraźnie na wszystkich poziomach leczenia w astmie
UWAGA: zgodnie z wytycznymi Global Initiative for Asthma (GINA) w przypadku astmy stałe leczenie skojarzone glikokortykosteroidami wziewnymi+LABA jest korzystniejsze od monoterapii SABA!20
dawkowanie u osób dorosłych: 1–2 dawki aerozolu (maks. 10–12 dawek na dobę)
dawkowanie u dzieci i młodzieży: 1–2 dawki aerozolu (maks. 6 dawek na dobę)
przyjmować około 15 minut przed rozpoczęciem aktywności sportowej (maks. działanie po 15–60 minutach)
udowodniona skuteczność i bezpieczeństwo leczenia zwężenia oskrzeli wywołanego wysiłkiem fizycznym za pomocą SABA i/lub długodziałających beta2-sympatykomimetyków o szybkim początku działania (formoterol).11,17
W przypadku niewystarczającej skuteczności leczenia SABA (codzienne lub częstsze stosowanie)
Należy rozważyć długoterminowe leczenie przeciwzapalnymi lekami kontrolującymi.
2022 Global Initiative for Asthma. Pocket Guide for Asthma Management and Prevention. www.ginasthma.com
Piśmiennictwo
Krafczyk MA, Asplund CA. Exercise-induced bronchoconstriction: diagnosis and management. Am Fam Physician. 2011 Aug 15;84(4):427-34. Review. PubMed PMID: 21842790 www.ncbi.nlm.nih.gov
Randolph C. An update on exercise-induced bronchoconstriction with and without asthma. Curr Allergy Asthma Rep 2009; 9: 433-8. PubMed
Niżankowska-Mogilnicka E, Bochenek G, Gajewski P, et al. Astma. Inerna-mały podręcznik. Medycyna Praktyczna. www.mp.pl
Parsons JP, Hallstrand TS, Mastronarde JG, Kaminsky DA, Rundell KW, Hull JH, Storms WW, Weiler JM, Cheek FM, Wilson KC, Anderson SD; American Thoracic Society Subcommittee on Exercise-induced Bronchoconstriction. An official American Thoracic Society clinical practice guideline: exercise-induced bronchoconstriction. Am J Respir Crit Care Med. 2013 May 1;187(9):1016-27. doi: 10.1164/rccm.201303-0437ST PubMed PMID: 23634861 www.ncbi.nlm.nih.gov
Kurowski M. Astma wysiłkowa i astma u sportowców. Podręcznik Alergologii. Medycyna Praktyczna. www.mp.pl
de Aguiar KB, Anzolin M, Zhang L. Global prevalence of exercise-induced bronchoconstriction in childhood: A meta-analysis. Pediatr Pulmonol 2018 Jan 24. pmid:29364581 PubMed
Wilber RL, Rundell KW, Szmedra L, Jenkinson DM, Im J, Drake SD. Incidence of exercise-induced bronchospasm in Olympic winter sport athletes. Med Sci Sports Exerc 2000; 32: 732-7. PubMed
Weiler JM, Brannan JD, Randolph CC, Hallstrand TS, Parsons J, Silvers W, Storms W, Zeiger J, Bernstein DI, Blessing-Moore J, Greenhawt M, Khan D, Lang D, Nicklas RA, Oppenheimer J, Portnoy JM, Schuller DE, Tilles SA, Wallace D. Exercise-induced bronchoconstriction update-2016. J Allergy Clin Immunol. 2016 Nov;138(5):1292-1295.e36. www.ncbi.nlm.nih.gov
Randolph C. Exercise-induced asthma: update on pathophysiology, clinical diagnosis, and treatment. Curr Probl Pediatr 1997;27:53-77. PubMed
Mejza F. Rozpoznanie i leczenie astmy u dorosłych. Podsumowanie aktualizacji wytycznych Global Initiative for Asthma (GINA) 2023. Med Prakt 2023; 7-8: 52-63 www.mp.pl
Rundell KW, Slee JB. Exercise and other indirect challenges to demonstrate asthma or exercise-induced bronchoconstriction in athletes. J Allergy Clin Immunol 2008; 122: 238-46. PubMed
Holzer K, Anderson SD, Douglass J. Exercise in elite summer athletes: Challenges for diagnosis. J Allergy Clin Immunol 2002; 110: 374-80. PubMed
Sonna LA, Angel KC, Sharp MA, Knapik JJ, Patton JF, Lilly CM. The prevalence of exercise-induced bronchospasm among US Army recruits and its effects on physical performance. Chest 2001;119:1676-84. PubMed
Reiff DB, Choudry NB, Pride NB, Ind PW. The effect of prolonged submaximal warm-up exercise on exercise-induced asthma. Am Rev Respir Dis 1989; 139:479-84. PubMed
Rundell KW, Wilber RL, Szmedra L, Jenkinson DM, Mayers LB, Im J. Exercise-induced asthma screening of elite athletes: field versus laboratory exercise challenge. Med Sci Sports Exerc 2000; 32: 309-16. PubMed
Bonini M, Di Mambro C, Calderon MA, et al. Beta-agonists for exercise-induced asthma. Cochrane Database Syst Rev. 2013 Oct 2;10:CD003564. Cochrane (DOI)
Schnall RP, Landau LI. Protective effects of repeated short sprints in exercise-induced asthma. Thorax 1980;35:828-32. PubMed
Beuther DA, Martin RJ. Efficacy of a heat exchanger mask in cold exercise-induced asthma. Chest 2006; 129: 1188-93. PubMed
Global Initiative for Asthma. Pocket Guide for Asthma Management and Prevention. Stand 2020. ginasthma.org
Koh MS, Tee A, Lasserson TJ, Irving LB. Inhaled corticosteroids compared to placebo for prevention of exercise induced bronchoconstriction. Cochrane Database of Systematic Reviews 2007, Issue 3. Art. No.: CD002739. DOI: 10.1002/14651858.CD002739.pub3. DOI
Lazarinis N, Jørgensen L, Ekström T, et al. Combination of budesonide/formoterol on demand improves asthma control by reducing exercise-induced bronchoconstriction. Thorax 2013 Oct 3 . doi:10.1136/thoraxjnl-2013-203557 DOI
Philip G, Pearlman DS, Villarn C, et al. Single-dose montelukast or salmeterol as protection against exercise-induced bronchoconstriction. Chest 2007; 132: 875-83. PubMed
Edelman JM, Turpin JA, Bronsky EA, et al. Oral montelukast compared with inhaled salmeterol to prevent exercise-induced bronchoconstriction. A randomized, double-blind trial. Exercise Study Group. Ann Intern Med 2000; 132: 97-104. PubMed
Tan RA, Spector SL. Exercise-induced asthma: diagnosis and management. Ann Allergy Asthma Immunol 2002;89:226-35. PubMed
Autorzy
Elżbieta Kryj-Radziszewska, Dr n. med., specjalista medycyny rodzinnej i pediatrii, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (recenzent)
Adam Windak, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
Lino Witte, Dr med., lekarz rezydent, medycyna wewnętrzna, Frankfurt
Definicja: Powysiłkowy skurcz oskrzeli oznacza przejściową i odwracalną obturację dróg oddechowych, która występuje podczas wysiłku fizycznego lub bezpośrednio po nim, np. w związku z uprawianiem sportu. Zwężenie oskrzeli wywołane wysiłkiem fizycznym często występuje w przebiegu astmy, ale może również dotyczyć pacjentów bez tego rozpoznania.