Komorowe zaburzenia rytmu serca i nagły zgon sercowy
Częstość występowania
- Nagły zgon sercowy to jedna z najczęstszych przyczyn zgonów, odpowiadająca za 50% wszystkich zgonów związanych z układem krążenia na całym świecie.
- 2/3 przypadków nagłego zgonu sercowego jest spowodowanych migotaniem komór.
- Według niemieckich badań rocznie około 120 przypadków zatrzymania akcji serca na 100 000 populacji1
- u około 65–80% z powodu arytmii komorowych1
- Roczna zapadalność nagłego zgonu sercowego to około 80/100 0002
- 34% przypadków w wieku 70-80 lat 2
- Ryzyko nagłego zgonu sercowego jest wyższe u mężczyzn niż u kobiet.
- około 75% przypadków wśród mężczyzn3-4
Etiologia i patogeneza
- Ryzyko nagłego zgonu sercowego rośnie wraz z wiekiem.5
- główne przyczyny u młodszych osób:
- zaburzenia czynności kanałów jonowych
- kardiomiopatie
- zapalenie mięśnia sercowego
- anomalie naczyń wieńcowych
- główne przyczyny u starszych osób:
- choroba wieńcowa: ostry zespół wieńcowy, przewlekły zespół wieńcowy
- niewydolność serca o różnej etiologii
- zaburzenia dotyczące zastawek serca
- główne przyczyny u młodszych osób:
- Najczęstsza kaskada patofizjologiczna nagłego zgonu sercowego6
- częstoskurcz komorowy przechodzący w migotanie komór i ostatecznie w asystolię
- U 70–80% osób dotkniętych tą chorobą występuje choroba wieńcowa.5,7
- Pierwsze zdarzenie jest często śmiertelne, tylko w 10–15% przypadków nagłego zgonu sercowego wcześniej wystąpiły arytmie.8
- Identyfikacja przyczyny nagłego zgonu sercowego jest ważna dla oceny ryzyka w rodzinie.
Diagnostyka przy podejrzeniu lub udokumentowanych komorowych zaburzeniach rytmu serca5
- Metody nieinwazyjne
- 12-odprowadzeniowe badanie EKG
- badanie Holter EKG
- rejestrator zdarzeń lub implantowany rejestrator pętlowy
- w przypadku sporadycznych objawów
- próba wysiłkowa (próba kaszlowa)
- podejrzenie choroby wieńcowej
- w przypadku podejrzenia częstoskurczu komorowego wywołanego wysiłkiem fizycznym
- diagnostyka obrazowa
- echokardiografia przezklatkowa u wszystkich pacjentów
- Rezonans magnetyczny serca: w obecnych wytycznych znacznie rozszerzono zakres stosowania RM.
- Diagnostyka genetyczna: w aktualnych wytycznych mocno wzrosło również znaczenie diagnostyki genetycznej — także jako elementu stratyfikacji ryzyka w odniesieniu do wskazań do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora.
- testy wywołania reakcji: np. test z ajmaliną w przypadku podejrzenia m.in. zespołu Brugadów
- przesiewowe badania toksykologiczne: przede wszystkim u młodych pacjentów po przeżyciu nagłego zgonu sercowego
- Metody inwazyjne
- koronarografia w przypadku podejrzenia istotnej choroby niedokrwiennej serca
- badanie elektrofizjologiczne u wybranych pacjentów
Czynniki predysponujące
- Choroba wieńcowa
- Zmniejszona czynność skurczowa lewej komory9-11
- Predyspozycje genetyczne
Wskazania do implantacji wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora
- Wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD) umożliwia przerwanie częstoskurczu komorowego i migotania komór, a tym samym zapobiega nagłemu zgonowi sercowemu.12-15
- Działanie ICD jako rozrusznika serca polega również na leczeniu zaburzeń rytmu serca o charakterze bradykardii.16
- Profilaktyka wtórna po przebytym migotaniu komór lub niestabilnym hemodynamicznie częstoskurczu komorowym
- Wskazanie do implantacji ICD w ramach profilaktyki pierwotnej prowadzi do zmniejszenia śmiertelności u pacjentów z grupy ryzyka.
- Ważnym kryterium zwiększonego ryzyka jest upośledzona funkcja lewej komory (EF ≤35%).
- Jeśli wskazany jest ICD, to należy ocenić, czy pacjent mógłby odnieść korzyść z jednoczesnej CRT (terapii resynchronizującej serca) (system ICD-CRT).5
Wytyczne: wskazania do leczenia ICD5
Profilaktyka wtórna
- Implantacja ICD jest zalecana u pacjentów z udokumentowanym migotaniem komór lub niestabilnym hemodynamicznie częstoskurczem komorowym przy braku odwracalnych przyczyn.
Profilaktyka pierwotna
- Choroba niedokrwienna serca z obniżoną czynnością skurczową lewej komory
- Implantacja ICD jest zalecana u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, objawową niewydolnością serca (NYHA II–III) i LVEF ≤35% pomimo ≥3 miesięcy optymalnego leczenia farmakologicznego.
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa, kardiomiopatia hipokinetyczna
- Implantację ICD należy rozważyć u pacjentów z kardiomiopatią, objawową niewydolnością serca (NYHA II–III) i LVEF ≤35% pomimo ≥3 miesięcy optymalnego leczenia farmakologicznego.
- Arytmogenna kardiomiopatia prawej komory (ARVC)
- Implantację ICD należy rozważyć u pacjentów z hemodynamicznie stabilnym utrwalonym monomorficznym częstoskurczem komorowym.
- Kardiomiopatia przerostowa
- Wszczepienie ICD należy rozważyć u pacjentów w wieku ≥16 lat i z szacowanym 5-letnim ryzykiem nagłego zgonu sercowego ≥6%.
Zastosowanie ICD
Ogólne informacje o leczeniu
- Pierwsza implantacja ICD miała miejsce w 1980 roku.21
-
Zasada leczeniaICD: wszczepialny kardiowerter-defibrylator
- jednoczesna depolaryzacja komórek mięśnia sercowego przez impuls elektryczny, a tym samym zakończenie częstoskurczu komorowego lub migotania komór
- Elementy
- Podobnie jak rozrusznik serca, ICD składa się z urządzenia i co najmniej jednej elektrody (prawokomorowej z elektrodą [elektrodami] defibrylującą(-ymi) i elektrodą stymulującą/detekcyjną).
- Systemy dwujamowe mają dodatkowo elektrodę w prawym przedsionku.
- Systemy trójjamowe mają dodatkowo trzecią elektrodę w żyle wieńcowej do terapii resynchronizującej serca (ICD-CRT).
- Urządzenia ICD są nieco większe niż zwykłe rozruszniki serca.
- Trend w kierunku coraz mniejszych urządzeń jest połączony z dobrymi efektami estetycznymi.
- Implantacja
- wykonywana w znieczuleniu miejscowym i sedacji
- umieszczenie urządzenia zwykle poniżej lewego obojczyka
- W przypadku wszczepienia lewostronnie, występuje korzystniejsze ustawienie przepływu prądu dla skutecznej defibrylacji.
- wprowadzenie elektrody przez żyłę podobojczykową lub żyłę odpromieniową
- do niedawna rutynowe testowanie skuteczności ICD poprzez wywoływanie migotania komór na zakończenie implantacji
- Nowsze dane wskazują na równie dobrą skuteczność także bez testu śródoperacyjnego.22
Formy leczenia i opieki pooperacyjnej
- Stymulacja przeciwczęstoskurczowa
- po wykryciu częstoskurczu komorowego pierwsza próba przerwania za pomocą stymulacji przeciwczęstoskurczowej
- szybkie dostarczanie impulsów w celu wytworzenia opornego mięśnia sercowego, w celu przerywania w ten sposób obwodu pobudzenia
- dwie formy stymulacji
- stymulacja typu burst: stały odstęp między stymulacjami
- stymulacja typu ramp: zmniejszający się odstęp między stymulacjami
- Skuteczna stymulacja przeciwczęstoskurczowa pozwala uniknąć konieczności wykonania obciążającej defibrylacji, która w przeciwnym razie byłaby konieczna dla pacjenta.
- Defibrylacja
- defibrylacja konieczna w przypadku wykrycia migotania komór lub nieskutecznej stymulacji przeciwczęstoskurczowej częstoskurczu komorowego
- najpierw naładowanie kondensatora
- czas trwania: około 7–10 sekund
- dostarczenie wyładowania dwufazowego o energii 30–40 J
- Obserwacja kontrolna
- Po wstępnym ustawieniu, ICD są zwykle sprawdzane co 6 miesięcy.
Powikłania
Powikłania okołooperacyjne
- Odma opłucnowa
- Krwiak opłucnej
- Krwiak loży urządzenia
- Zakażenie loży urządzenia
- Zakrzepica
- Przemieszczenie elektrody
- Zapalenie osierdzia
- Perforacja mięśnia sercowego
Powikłania w dalszym przebiegu
- Powikłania i nieprawidłowe działanie urządzenia w dalszym przebiegu po wszczepieniu ICD są stosunkowo częste.23
- Nieodpowiednie wyładowania (dostarczenie wyładowań bez obecności częstoskurczu komorowego)
- przyczyny24
- błędna interpretacja częstoskurczu nadkomorowego przez algorytmy do wykrywania
- wady elektrody
- nadmierna czułość załamka T
- zakłócenia elektromagnetyczne
- 12-letnia zapadalność: 20%25
- przyczyny24
- Zakażenia
- 12-letnia zapadalność: 6%25
- Usterki elektrody
- 12-letnia zapadalność: 17%25
- Zaburzenia psychosomatyczne, zaburzenia lękowe1,26
- opieka w ramach konsultacji lub w grupach wsparcia o tematyce z zakresu arytmii1
- ew. opieka psychokardiologiczna
- Wielokrotne odpowiednie wyładowania („burza elektryczna”)
- odpowiednie leczenie za pomocą ICD ze wznowieniem zaburzeń rytmu serca w krótkim czasie
- stan nagły, natychmiastowe skierowanie do szpitala
- ew. leczenie przeciwarytmiczne amiodaronem
- sedacja, ewentualnie znieczulenie z intubacją i wentylacją mechaniczną
Operacje niekardiologiczne
- Sygnały zakłócające spowodowane elektrokauteryzacją mogą wywołać nieodpowiednią terapię ICD.
- Okołooperacyjna dezaktywacja funkcji terapii ICD
- Monitorowanie rytmu i gotowość do defibrylacji tak długo, jak terapia ICD jest dezaktywowana.
Badania RM
- RM przez długi czas był uważany za absolutnie przeciwwskazany u pacjentów z ICD.
- Wiele systemów dostępnych obecnie na rynku jest uważanych za „warunkowo bezpieczne w warunkach RM”.
- Jednak przeprowadzenie badania powinno nastąpić dopiero po dokładnym rozważeniu korzyści i ryzyka.27
- większa podatność uszkodzonego strukturalnie mięśnia sercowego per se
- wyższe ryzyko nieodwracalnego zaburzenia działania ICD niż w przypadku prostych rozruszników serca
- Przeprogramowanie przed badaniem do specjalnego trybu RM, funkcja defibrylacji ICD jest dezaktywowana podczas badania.
Postępowanie pod koniec życia
- Celem powinno być uniknięcie bezcelowych lub niepożądanych terapii wyładowaniami.28
- W razie potrzeby dezaktywacja ICD28
- przez wykwalifikowany personel
- po odpowiedniej konsultacji z pacjentem
- w porozumieniu z prowadzącymi kardiologami/elektrofizjologami
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Ilustracje

ICD: wszczepialny kardiowerter-defibrylator
Źródła
Wytyczne
- European Society of Cardiology. Guidelines for the management of patients with ventricular arrhythmias and the prevention of sudden cardiac death. Stand 2022. www.escardio.org
- European Society of Cardiology. Guidelines on cardiac pacing and cardiac resynchronization therapy. Stand 2021. www.escardio.org
Piśmiennictwo
- Trappe HJ, Gummert J. Current pacemaker and defibrillator therapy. Dtsch Arztebl Int 2011; 108: 372-380. doi:10.3238/arztebl.2011.0372 DOI
- Martens E, Sinner M, Siebermair J, et al. Incidence of sudden cardiac death in Germany: results from an emergency medical service registry in Lower Saxony. Europace 2014; 16: 1752-1758. doi:10.1093/europace/euu153 DOI
- Seidl K, Senges J. Worldwide utilization of implantable cardioverter/defibrillators now and in the future. Card Electrophysiol Rev 2003; 7: 5-13. PubMed
- Zipes DP, Wellens HJ. Sudden cardiac death. Circulation 1998; 98: 2334-51. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- European Society of Cardiology: Guidelines for the management of patients with ventricular arrhythmias and the prevention of sudden cardiac death, Stand 2022. www.escardio.org
- Huikuri HV, Castellanos A, Myerburg RJ. Sudden death due to cardiac arrhythmias. N Engl J Med 2001; 345: 1473-82. New England Journal of Medicine
- Fox C, Evans J, Larson M, et al. Temporal trends in coronary heart disease mortality and sudden cardiac death from 1950 to 1999: the Framingham Heart Study. Circulation 2004; 110: 522-527. doi:10.1161/01.CIR.0000136993.34344.41 DOI
- Myerburg RJ, Kessler KM, Castellanos A. Sudden cardiac death. Structure, function, and time-dependence of risk. Circulation 1992; 85(1 suppl): I2-I10. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Bardy GH, Lee KL, Mark DB, et al. Sudden Cardiac Death in Heart Failure Trial (SCD-HeFT) Investigators. Amiodarone or an implantable cardioverter-defibrillator for congestive heart failure. N Engl J Med 2005; 352: 225-37. New England Journal of Medicine
- Ezekowitz JA, Rowe BH, Dryden DM, et al. Systematic review: implantable cardioverter defibrillators for adults with left ventricular systolic dysfunction. Ann Intern Med 2007; 147: 251-62. PubMed
- Hohnloser SH, Kuck KH, Dorian P, et al. DINAMIT Investigators. Prophylactic use of an implantable cardioverter-defibrillator after acute myocardial infarction. N Engl J Med 2004; 351: 2481-8. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- The Antiarrhythmics versus Implantable Defibrillators (AVID) Investigators. A comparison of antiarrhythmic-drug therapy with implantable defibrillators in patients resuscitated from near-fatal ventricular arrhythmias. N Engl J Med 1997;337: 1576 – 1583. doi:10.1056/NEJM199711273372202 DOI
- Connolly SJ, Gent M, Roberts RS, et al. Canadian implantable defibrillator study (CIDS): a randomized trial of the implantable cardioverter defibrillator against amiodarone. Circulation 2000;101:1297–1302. doi:10.1161/01.CIR.101.11.1297 DOI
- Kuck KH, Cappato R, Siebels J, et al. Randomized comparison of antiarrhythmic drug therapy with implantable defibrillators in patients resuscitated from cardiac arrest: the Cardiac Arrest Study Hamburg (CASH). Circulation 2000;102: 748-754. www.ahajournals.org
- Connolly SJ, Hallstrom AP, Cappato R, et al. Meta-analysis of the implantable cardioverter defibrillator secondary prevention trials. AVID, CASH and CIDS studies. Antiarrhythmics vs Implantable Defibrillator study. Cardiac Arrest Study Hamburg. Canadian Implantable Defibrillator Study. Eur Heart J 2000;21:2071–2078. doi:10.1053/euhj.2000.2476 DOI
- European Society of Cardiology. Guidelines on cardiac pacing and cardiac resynchronization therapy, Stand 2021. www.escardio.org
- Moss AJ, Zareba W, Hall WJ, et al. The Multicenter Automatic Defibrillator Implantation Trial II Investigators: prophylactic implantation of a defibrillator in patients with myocardial infarction and reduced ejection fraction. N Engl J Med 2002; 346: 877–83.doi:10.1056/NEJMoa013474 DOI
- Bardy GH, Lee KL, Mark DB. Amiodarone or an implantable cardioverter-defibrillator for congestive heart failure. N Engl J Med 2005; 352: 225–37. doi:10.1056/NEJMoa043399 DOI
- Kadish A, Dyer A, Daubert JP, et al. Defibrillators in Non-Ischemic Cardiomyopathy Treatment Evaluation Investigators. Prophylactic defibrillator implantation in patients with nonischemic dilated cardiomyopathy. N Engl J Med 2004;350:2151–2158. doi:10.1056/NEJMoa033088 DOI
- Desai AS, Fang JC, Maisel WH, et al. Implantable defibrillators for the prevention of mortality in patients with nonischemic cardiomyopathy: a meta-analysis of randomized controlled trials. JAMA 2004;292:2874 – 2879. doi:10.1001/jama.292.23.2874 DOI
- Mirowski M, Reid PR, Mower MM, et al. Termination of malignant ventricular arrhythmias with an implanted automatic defibrillator in human beings. N Engl J Med 1980; 303:322. PubMed
- Bänsch D, Bonnemeier H, Brandt J, et al. Intra-operative defibrillation testing and clinical shock efficacy in patients with implantable cardioverter-defibrillators: the NORDIC ICD randomized clinical trial. Eur Heart J 2015; 36: 2500-2507. doi:10.1093/eurheartj/ehv292 DOI
- Alter P, Waldhans S, Plachta E, Moosdorf R, Grimm W. Complications of implantable cardioverter defibrillator therapy in 440 consecutive patients. Pacing Clin Electrophysiol 2005; 28: 926-32. PubMed
- Gehi AK, Mehta D, Gomes JA. Evaluation and management of patients after implantable cardioverter-defibrillator shock. JAMA 2006; 296: 2839-47. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- van der Heijden A, Borleffs C, Buiten M, et al. The clinical course of patients with implantable cardioverter-defibrillators: Extended experience on clinical outcome, device replacements, and device-related complications.. Heart Rhythm 2015; 12: 1169-1176. doi:10.1016/j.hrthm.2015.02.035 DOI
- Ladwig KH, Baumert J, Marten-Mittag B, Kolb C, Zrenner B, Schmitt C. Posttraumatic stress symptoms and predicted mortality in patients with implantable cardioverter-defibrillators: results from the prospective living with an implanted cardioverter-defibrillator study. Arch Gen Psychiatry 2008; 65: 1324-30. PubMed
- Bovenschulte H, Schlüter-Brust K, Liebig T. MRI in patients with pacemakers—overview and procedural management. Dtsch Arztebl Int 2012; 109: 270-75. doi:10.3238/arztebl.2012.0270 DOI
- Carlsson J, Paul N, Dann M, et al. The deactivation of implantable cardioverter-defibrillators:medical, ethical, practical, and legal considerations. Dtsch Arztebl Int 2012; 109: 535-541. doi:10.3238/arztebl.2012.0535 DOI
Autorzy
- Jadwiga Nessler, Prof. dr hab. n. med., specjalista chorób wewnętrzych i kardiologii; Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (recenzent)
- Adam Windak, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
- Michael Handke, Prof. Dr med., Facharzt für Innere Medizin, Kardiologie und Intensivmedizin, Freiburg i. Br.