Definicja: Rzadka, wysoce zaraźliwa, podlegająca obowiązkowi zgłoszenia, odzwierzęca choroba zakaźna wywoływana przez wirus Marburg. Jest to gorączka krwotoczna.
Epidemiologia: Choroba marburska występuje zwykle w postaci sporadycznych epidemii w Afryce. Od pierwszego wybuchu epidemii w 1967 r. zgłoszono ok. 473 przypadki.
Objawy: Początkowe objawy są zwykle nieswoiste, takie jak gorączka, bóle mięśni, bóle głowy, zmęczenie, biegunka i wymioty. W dalszym przebiegu ew. krwotoki, żółtaczka, osutka i objawy neurologiczne.
Diagnostyka: Wirus jest wykrywany bezpośrednio za pomocą RT-PCR, posiewu lub ELISA lub pośrednio za pomocą diagnostyki przeciwciał.
Leczenie: Wspomagające. Swoista terapia przeciwwirusowa lub szczepionka nie są jeszcze dostępne.
Informacje ogólne
Definicja
Choroba marburska jest gorączką krwotoczną wywoływaną przez jednoniciowy wirus RNA z rodziny filowirusów.
Przebieg choroby jest często ciężki, z wysoką gorączką i krwotokami, aż do wstrząsu i zgonu. Wskaźnik śmiertelności jest wysoki1.
Częstość występowania
Obecnie choroba występuje rzadko i w postaci sporadycznych epidemii w Afryce.
Po raz pierwszy została opisana w 1967 roku, kiedy ogniska choroby wystąpiły jednocześnie w Marburgu, Frankfurcie i Belgradzie2.
Od tego czasu, oprócz dwóch dużych epidemii w Kongo (1998–2000) i Angoli (2004–2005), odnotowano pojedyncze przypadki, szczególnie w Ugandzie, ale także w RPA, Rosji i Kenii2-3.
W sierpniu 2021 r. odnotowano kolejny śmiertelny przypadek w Gwinei4.
W lipcu 2022 r. w Ghanie odnotowano dwa przypadki śmiertelne. 5
Śmiertelność waha się od 23 do 88%, w zależności od dostępnych opcji leczenia6.
Etiologia i patogeneza
Wirus Marburg jest jednoniciowym wirusem RNA, który – podobnie jak wirus Ebola – należy do grupy filowirusów.
Naturalnym rezerwuarem wirusa Marburg wydaje się być rudawiec nilowy (Rosettus aegytiacus)7.
Droga przenoszenia wirusa ze zwierzęcia na człowieka nie została jednoznacznie wyjaśniona, ale prawdopodobnie odbywa się poprzez skażoną ślinę, aerozole, kał i mocz6,8.
Przenoszenie z człowieka na człowieka odbywa się za pośrednictwem2,8-9:
bezpośredniego kontaktu (uszkodzona skóra lub błona śluzowa) z krwią lub innymi płynami ustrojowymi zakażonych osób
zanieczyszczonych przedmiotów
płynu nasiennego mężczyzny po zarażeniu się wirusem Marburg
Po początkowej infestacji makrofagów i komórek dendrytycznych rozprzestrzenia się przez węzły chłonne i krwiobieg do różnych narządów, gdzie dochodzi do nadmiernej martwicy tkanek10.
ICD-10
A98.3 Choroba wywołana przez wirus Marburg
diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
Swoisty (postać krwotoczna) lub nieswoisty obraz kliniczny (gorączka lub zgon związany z chorobą) oraz wykrycie wirusa w badaniach laboratoryjnych
wykrywanie przeciwciał IgG (w późniejszym przebiegu choroby)
Diagnostyka laboratoryjna musi być przeprowadzona w specjalistycznym laboratorium.
Należy przestrzegać przepisów dotyczących postępowania z wysoce zakaźnym materiałem badawczym i jego transportu.
leczenie
Cele terapii
Agresywna terapia wspomagająca zapobiegająca wstrząsowi i zgonowi
Zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby
Ogólne informacje o leczeniu
Jak dotąd nie powstała swoista terapia przeciwwirusowa.
Nacisk kładziony jest na terapię wspomagającą poprzez uzupełnianie objętości i elektrolitów, leczenie przeciwgorączkowe, kontrolę krwotoków i utrzymanie krążenia.
Obecnie opracowywane są specjalne terapie przeciwwirusowe i szczepionki2.
Inne rodzaje leczenia
Natychmiastowe środki we współpracy z organami ochrony zdrowia, ścisła izolacja w specjalnej jednostce i reżim higieny szpitalnej zgodnie z zasadami dotyczącymi wysoce zakaźnych patogenów, gdy tylko podejrzewa się chorobę.
Wtórnych zakażeń należy unikać poprzez ścisłe przestrzeganie zasad higieny.
Konieczne jest aktywne poszukiwanie przypadków oraz identyfikacja i izolacja wraz z monitorowaniem klinicznym osób narażonych na bliski kontakt w pobliżu osób zakażonych.
Profilaktyka
Obecnie nie istnieje szczepionka przeciwko wirusowi Marburg. Jednak kilka szczepionek jest obecnie w fazie badań klinicznych11.
Nie zaleca się podróżowania do obszaru zajętego epidemią podczas jej trwania.
Przebieg, powikłania i rokowanie
przebieg
Po okresie inkubacji trwającym 3–21 dni, początkowy nieswoisty obraz kliniczny z objawami grypopodobnymi
W dalszym przebiegu rosnące nasilenie choroby wiąże się z ryzykiem wstrząsu krwotocznego aż do zgonu włącznie.
Rokowanie i powikłania
Choroba jest często śmiertelna, ze średnim wskaźnikiem śmiertelności wynoszącym 50%2.
U osób, które przeżyły, w przebiegu występują bóle mięśni, bóle stawów, astenie i psychozy12.
informacje dla pacjentów
O czym należy poinformować pacjenta?
O unikaniu podróżowania do obszarów, w których obecnie występują doniesienia o epidemiach.
O unikaniu kontaktu z małpami lub nietoperzami w zajętych obszarach
Definicja: Rzadka, wysoce zaraźliwa, podlegająca obowiązkowi zgłoszenia, odzwierzęca choroba zakaźna wywoływana przez wirus Marburg. Jest to gorączka krwotoczna.
Choroby zakaźne
Choroba marburska
/link/62b6f4b47a8840e083d163b6c6758f8b.aspx
/link/62b6f4b47a8840e083d163b6c6758f8b.aspx
choroba-marburska
SiteDisease
Choroba marburska
K.Reinhardt@gesinform.de
Ksilje.Reinhardt@gesinformlango@nhi.de (patched by linkmapper)no