Definicja: Ostre zagrożenie dla siebie i innych z brakiem wglądu w chorobę w przypadku podstawowych zaburzeń psychiatrycznych, intoksykacji, chorób ogólnoustrojowych, organicznych chorób mózgu.
Częstość występowania: Rzadko w praktyce lekarza rodzinnego, częściej w ratownictwie medycznym.
Objawy: Ostre splątanie, pobudzenie, agresywność, zachowania samobójcze.
Obraz kliniczny: Ostre zagrożenie dla siebie i innych.
Leczenie: Umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym lub zakładzie opiekuńczym zgodnie z przepisami obowiązującymi w danym kraju. Do czasu przybycia policji/lekarza pogotowia ratunkowego wskazane może być podanie benzodiazepin lub leków przeciwpsychotycznych, które w uzasadnionym stanie nagłym mogą zostać podane wbrew woli danej osoby.
informacje ogólne
Definicja
Ostre zagrożenie dla siebie i innych spowodowane poprzez:
agresywność, stan pobudzenia i/lub splątanie, np. przy zaburzeniach psychiatrycznych, organicznych chorobach mózgu, chorobach ogólnoustrojowych lub zatruciach
Brak wglądu w chorobę
Częstość występowania
Rzadko spotykane w praktyce lekarza rodzinnego
Częściej w pracy lekarzy pogotowia ratunkowego i na dyżurach
Czy kiedykolwiek próbował(a) Pan(i) odebrać sobie życie?
Czy może Pan(i) obiecać, że nie odbierze sobie życia w nadchodzącym tygodniu?
Czy ma Pan(i) konkretny plan na to, jak się zabić?
Stopniowa ocena skłonności samobójczych
myśli świadczące o zmęczeniu życiem, jasne i wiarygodne bez presji lub planu działania
bierne pragnienie śmierci
myśli samobójcze, wyraźne i wiarygodne, bez presji lub planu działania
myśli samobójcze z presją działania i/lub planem działania
W razie niepewności
umówić się z pacjentem w gabinecie na bliską czasowo wizytę
konsultacje z bardziej doświadczonymi kolegami
skierowanie do gabinetu psychiatrycznego
Wyniki badania psychopatologicznego
Badanie psychopatologiczne w nagłych stanach psychiatrycznych musi obejmować ocenę:
świadomości i orientacji
afektu i napędu
zdolności myślenia i postrzegania
zdolności spostrzegania i pamięci
oraz skłonności samobójczych i zagrożenia dla osób trzecich
wywiad lekarski
ważne: dokładna dokumentacja, np. w przypadku tendencji samobójczych również dosłowne cytaty z wywiadu lekarskiego
Często przydatne informacje można uzyskać tylko dzięki wywiadowi zebranemu od osób trzecich
W sytuacji nagłej wywiad lekarski nie jest możliwy lub jest możliwy tylko w stopniu niepełnym.
pacjenci w stanie pobudzenia, agresywni i/lub splątani, bez wglądu w chorobę
W ramach wywiadu lekarskiego w stanach nagłych należy w miarę możliwości zebrać następujące informacje:
dane osobowe, w tym wiek i płeć
konkretne problemy, które spowodowały sytuację nagłą
aktualna historia medyczna z początkiem objawów
niedawne leczenie psychiatryczne, w tym wywiad dotyczący przyjmowanych leków, specjalny wywiad psychiatryczny i wywiad ogólnomedyczny
Badanie fizykalne
Zazwyczaj jest utrudnione lub niemożliwe.
Sprawdzić informacje dotyczące zaburzenia somatycznego, np. intoksykacji lub majaczenia. Ew. występuje pierwotna potrzeba intensywnego leczenia.
Tak szybko, jak to możliwe:
oznaczenie parametrów życiowych: tętno, ciśnienie tętnicze, saturacja
pełne badanie lekarskie i neurologiczne
Badanie uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego
Badania laboratoryjne i inne, takie jak EKG, zwykle możliwe dopiero w szpitalu
W razie możliwości test paskowy do pomiaru cukru we krwi
Wskazania do skierowania
W przypadku poważnego zagrożenia dla siebie lub innych, skierowanie do szpitala, ew. skierowanie przymusowe
Każda osoba, która podjęła próbę samobójczą, powinna zostać zabrana na oddział ratunkowy lub do szpitala w celu diagnostyki i leczenia, nawet wbrew jej woli.
leczenie
Cele terapii
Ochrona poszkodowanych, ochrona osób trzecich
Deeskalacja
Ogólne informacje o leczeniu
W pierwszej kolejności, jeśli to możliwe, należy podjąć próbę werbalnej deeskalacji („Talking Down”), w razie potrzeby należy zaangażować zaufane osoby.
sygnalizowanie empatii, troski, szacunku, powagi i chęci opieki
zachowanie spokoju
zaoferowanie pomocy
zachowanie dystansu (nie blokować sobie drogi wyjścia)
zapytanie o życzenia i obawy
Zaleca się oferowanie doraźnej farmakoterapii (pacjenci zachowują autonomię i widzą perspektywę poprawy swojego stanu).
W przypadku poważnego zagrożenia dla siebie i innych, jeśli nie można zapobiec niebezpieczeństwu za pomocą innych środków, wskazane jest umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym lub innym ośrodku ochronnym.
W stanach nagłych (do czasu przybycia policji/lekarza pogotowia ratunkowego) może być wskazane przymusowe unieruchomienie lub przymusowe podanie leków.
Jeśli użycie środków przymusu i przymusowe umieszczenie w ośrodku jest nieuniknione, należy zapewnić danej osobie godność człowieka i zagwarantować respektowanie jej praw.
Interwencje powinny być jak najkrótsze i jak najmniej inwazyjne, należy unikać urazów psychicznych lub fizycznych.
Leczenie farmakologiczne
Doraźne leczenie farmakologiczne (sedacja) może być konieczne do czasu przybycia policji i/lub lekarza pogotowia ratunkowego.
W ostrych sytuacjach zalecane są benzodiazepiny lub leki przeciwpsychotyczne.
Często konieczne jest domięśniowe podanie, jeżeli pacjent odmówi przyjęcia doustnego lub założenia dostępu żylnego.
Podawanie dożylne podanie wymaga monitorowania (np. ze względu na ryzyko depresji oddechowej) i dlatego nie jest zalecane w nagłych przypadkach w gabinecie lekarza rodzinnego lub podczas wizyty domowej.
Odradza się dożylne podawanie haloperidolu.
W praktyce lekarza rodzinnego/interwencji pogotowia ratunkowego zaleca się postępowanie pragmatyczne.
Na przykład lorazepam 1 mg na wilgotnym patyczku do higieny ust
w razie konieczności domięśniowego podania
diazepam 10 mg domięśniowo (okres półtrwania do 72 godzin) albo
haloperidol 5 mg domięśniowo (w przypadku osób starszych zacząć od 1 mg, niebezpieczeństwo kardiologicznych reakcji niepożądanych)
Po domięśniowym podaniu konieczny jest jak najszybszy nadzór, dlatego należy przetransportować pacjenta do szpitala pod opieką lekarza pogotowia ratunkowego.
Ze względu na ryzyko depresji oddechowej midazolamu nie należy stosować we wskazaniach psychiatrycznych (brak dopuszczenia do stosowania we wskazaniach psychiatrycznych).
Stosowanie haloperidolu jest stosunkowo bezpieczne w przypadku intoksykacji mieszanych, lecz należy zachować ostrożność w przypadku przyjęcia leków uspokajających.
Benzodiazepiny powinny być przede wszystkim stosowane w leczeniu pobudzenia, niepokoju i lęku w kontekście intoksykacji narkotykami.
Inne formy leczenia
Umieszczenie w placówce
Umieszczanie pacjentów bez ich zgody lub wbrew ich woli w placówce ochronnej
klinika psychiatryczna
Zakład opieki
Wymogi prawne dotyczące umieszczenia
występowanie poważnej choroby psychicznej
bezpośrednie zagrożenie dla siebie lub innych z powodu tej choroby
Niebezpieczeństwa nie da się zażegnać mniej drastycznymi środkami.
Procedura w przypadku konieczności umieszczenia pacjenta lub przymusowego stawienia się w szpitalu psychiatrycznym:
powiadomić policję, sąd lub wydział zdrowia
Najprostsze jest często powiadomienie policji.
W klinice
Opinia psychiatryczna/specjalistyczna,
w szpitalu przegląd wskazań do dalszego pobytu przez specjalistów w dziedzinie psychiatrii
Natychmiastowe zwolnienie ze szpitala, jeśli przyczyny umieszczenia nie mogą zostać potwierdzone.
W przypadku pacjentów zdolnych do wyrażenia zgody możliwe jest podjęcie decyzji o dobrowolnym przyjęciu do szpitala (również na oddział zamknięty).
Jeśli nadal istnieją wskazania do umieszczenia pacjenta w placówce, przygotowanie dla sądu opinii medycznej wyjaśniającej powody umieszczenia.
Decyzja sądu
osobiste wysłuchanie pacjenta w ciągu 24 godzin
decyzja sądu o umieszczeniu lub zwolnieniu z placówki
Decyzja sądu określa czas trwania umieszczenia w placówce.
Dalsze środki przymusu,
Na przykład unieruchomienie lub przymusowe podawanie leków: konieczne jest złożenie do sądu odrębnego wniosku.
w przypadku przymusowego podawania leków kontrola przez zewnętrznego eksperta
Profilaktyka
W przypadku pacjentów z zaburzeniami psychiatrycznymi karta na wypadek stanów nagłych zawierająca ważne dane kontaktowe i godziny otwarcia
psychiatrycznej służby kryzysowej
szpitala psychiatrycznego prowadzącego leczenie
najbliższej odpowiedniej poradni psychiatrycznej
gabinetu lekarza rodzinnego prowadzącego leczenie
członków rodziny
opiekuna prawnego
dyspozytora pogotowia ratunkowego
Zaufanie i dobra współpraca między osobami chorymi psychicznie a personelem medycznym i innymi specjalistami.
W przypadku nawracających zachowań agresywnych u osób z problemami z przestrzeganiem zaleceń lekarskich, psychiatrzy prowadzący leczenie powinni omówić z pacjentem przejście na leki o opóźnionym uwalnianiu.
Wcześniejsze przygotowanie zespołu terapeutycznego na nagłe stany psychiatryczne
informacje na temat krajowych przepisów dotyczących umieszczania w szpitalu
wyjaśnienie kompetencji poszczególnych służb
oferta i dostępność lokalnych psychiatrycznych usług kryzysowych
szkolenie zespołu terapeutycznego (np. kurs deeskalacji werbalnej)
informacjeInformacje dla pacjentów
InformacjeMateriały edukacyjne dla pacjentów w Deximed
Definicja: Ostre zagrożenie dla siebie i innych z brakiem wglądu w chorobę w przypadku podstawowych zaburzeń psychiatrycznych, intoksykacji, chorób ogólnoustrojowych, organicznych chorób mózgu.