Całościowe zaburzenia rozwojowe (zaburzenia ze spektrum autyzmu)
Streszczenie
Definicja: Całościowe zaburzenia rozwojowe obejmują grupę zaburzeń neuropsychiatrycznych charakteryzujących się zaburzeniami interakcji społecznych i komunikacji, a także nieprawidłowym zachowaniem od wieku dziecięcego w postaci stereotypowych, powtarzalnych zachowaństwa oraz ograniczeniem aktywności i zainteresowań. Są to m.in. zaburzeniaautyzm, zezespół spektrum autyzmu iAspergera, zespół Retta, dziecięce zaburzenia dezintegracyjne i całościowe zaburzenia rozwojowe nieokreślone.
Częstość występowania: Chorobowość wszystkich całościowych zaburzeń rozwojowych na całym świecie wynosi około 62/10 000. OkołoW 1% populacji w krajach zachodnich cierpistwierdza nasię zaburzenia ze spektrum autyzmu. Występują one częściej u chłopców, podczas gdy zespół Retta dotyczy prawie wyłącznie dziewczynek.
Objawy: Całościowe zaburzenia rozwojowe ujawniają się w dzieciństwie i utrzymują się przez całe życie. Główne objawy obejmują zaburzenia interakcji społecznych i komunikacji (werbalnej i niewerbalnej), a także nieprawidłowości we wzorcach zachowań i zainteresowaniach. Zakres tych ograniczeń jest bardzo zróżnicowany.
Wyniki badania: Nieprawidłowości rozwojowe, które są zwykle zauważane przede wszystkim przez opiekunów.
Diagnostyka: Rozpoznanie opiera się na obserwacji zachowania, narzędziach przesiewowych i interdyscyplinarnej ocenie w specjalistycznych ośrodkach. DalszaIsttotne znaczenie ma diagnostyka opiera się diagnostyce różnicowejnicowa oraz współistniejącychce zaburzeniachzaburzenia psychicznychpsychiczne i narządowychsomatyczne.
TerapiaLeczenie: Brak Nieterapii istnieje terapia przyczynowaprzyczynowej. TerapiaPostępowanie interdyscyplinarnainterdyscyplinarne opiera się na indywidualnych potrzebach i obejmuje terapię psychospołeczną (terapia behawioralna, psychoedukacja), usługi wsparcia (wsparcie szkolne, niezależność, udział w życiu społecznym) oraz farmakoterapię objawów i chorób współistniejących.
informacje ogólne
Definicja
Całościowe zaburzenia rozwojowe odnoszą się do grupy neuropsychiatrycznych zaburzeń rozwojowych ośrodkowego układu nerwowego.1.
początek w dzieciństwie, trwałe upośledzenie o różnym przebiegu i nasileniu.1
Całościowe zaburzenia rozwojowe obejmują:
zaburzenia ze spektrum autyzmu jako zaburzenie wymiarowe z podgrupami diagnostycznymi1
Przyczyny chorób neurobiologicznych są wieloczynnikowe (w tym czynniki genetyczne i środowiskowe).
Zespół Retta jest głównie spowodowany mutacjami w genie MECP2.
Leczenie zależy od stopnia zaawansowania i indywidualnych predyspozycji.
interwencje mające na celu poprawę jakości życia i zaangażowania
leczenie częstych chorób współistniejących.
czCzęstość występowania
Mediana częstości występowania wszystkich całościowych zaburzeń rozwojowych na podstawie większości badań od 2000 r.roku na świecie wynosi ok. 62/10 000 osób.000
Chorobowość zaburzeń ze spektrum autyzmu wynosi 0,9–1,1%.1-2.
na całym świecie 2,8–94 na 10 000 (mediana 17/10 000)
w Europie 30–116 na 10 000 (mediana 61,9/10 000).
Szacowane częstości występowania podgrup diagnostycznych
Wyraźne rozróżnienie między podgrupami diagnostycznymi zaburzeń ze spektrum autyzmu nie jest możliwe (zaburzenie wymiarowe).
Rozpoznania ustala się przede wszystkim w sposób opisowy na podstawie całościowej, interdyscyplinarnej oceny obserwacji zachowań, objawów, wywiadu dotyczącego rozwoju i przebiegu w odniesieniu do kryteriów diagnostycznych.
Aktualne kryteria diagnostyczne odpowiadają klasyfikacji ICD-10.
DSM-5 oraz ICD-11 przewidują zmiany w klasyfikacji (np. przeniesienie do pojedynczego rozpoznania: zaburzenia ze spektrum autyzmu).
Potrzeba poprawy w odniesieniu do wczesnego rozpoznania zaburzeń ze spektrum autyzmu,
Mogą być również rozpoznane z opóźnieniem u dorosłych z odpowiednimi objawami.
Kryteria diagnostyczne można znaleźć w artykule Zespół Retta.
Kryteria diagnostyczne według ICD-10 obejmują trzy kryteria diagnostyczne lub obszary (interakcje społeczne, komunikacja, zachowania stereotypowe i specjalne zainteresowania), co daje łącznie 12 kryteriów.
Autyzm dziecięcy
upośledzenie rozwoju lub mowy przed ukończeniem 3. roku życia
zaburzenia we wszystkich trzech obszarach:
interakcja społeczna
komunikowanie się w innymi użytkownikami
stereotypowe zachowanie i wyjątkowe zainteresowania.
stereotypowe i powtarzalne zachowania oraz wyjątkowe zainteresowania.
Jednocześnie rozwój językowy i poznawczy nie wzbudza podejrzeń.
Autyzm atypowy
zaburzenie tylko w 1–2 z 3 kryteriów diagnostycznych i początek przed ukończeniem 3. roku życia lub ujawnienie się zaburzeń rozwojowych lub mowy po ukończeniu 3. roku życia.
kategoria rezydualna bez wyraźnego przypisania do zaburzeń autystycznych zgodnie z ICD-10, ale wskazująca na zaburzenia rozwojowe z objawami autystycznymi i zaburzeniami przedmiotowymi.
RDiagnostyka różicowanienicowa
uwagaUwaga: wiele z wymienionych rozpoznań w ramach diagnostyki różnicowej występuje również jako zaburzenie współistniejące z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi.1.
„Cechy” autystyczne („Autisticautistic Likelike Traitstraits”) u osób zdrowych lub z innymi zaburzeniami psychiatrycznymi1316
Dzieci ze środowisk skrajnie defaworyzowanych wydają się mieć zwiększone ryzyko rozwoju zaburzeń podobnych do autyzmu.1316.
wywiad dotyczący ciąży i porodu z uwzględnieniem czynników ryzyka
wywiad dotyczący rozwoju
opieka nad dzieckiem i sytuacja rodzicielska od niemowlęctwa do okresu dojrzewania
wywiad dotyczący edukacji
hobby i przyjaźnie
oznaki powtarzalnego, stereotypowego zachowania
somatyczny wywiad lekarski (dolegliwości fizyczne i stosowane substancje)
dotychczasowe leczenie i środki wsparcia
dotychczasowe środki pomocy społecznej/młodzieżowej, dotychczas stosowane środki na rzecz uczestnictwa w życiu zawodowym
obecne współistniejące objawy psychiatryczne (w tym wyjaśnienie tendencji samobójczych i zachowań autodestrukcyjnych)
wywiad rodzinny.
Główne objawy całościowych zaburzeń rozwojowych
jakościowe zaburzenie interakcji społecznych
nawiązywanie, utrzymywanie i kształtowanie relacji interpersonalnych we wszystkich obszarach (rodzina, przyjaźń, partnerstwo lub przedszkole, szkoła i życie zawodowe)
brak współdzielenia radości, empatii (wzajemności społeczno-emocjonalnej)
opóźniony, ograniczony lub nietypowy rozwój interakcji społecznych i umiejętności komunikacyjnych
Zachowania podczas zabawy, które wzbudzają podejrzenia.
stereotypowe zachowanie.
W diagnostykę należy zaangażować przynajmniej jedną bliską osobę, która zna pacjenta od dzieciństwa.
Dodatkowe konsultacje u specjalistów
Badania przesiewowe
Nie należy przeprowadzać badań przesiewowych całej populacji.
Odsetek wyników fałszywie dodatnich i fałszywie ujemnych dla wszystkich dostępnych instrumentów przesiewowych jest wysoki.
Badania przesiewowe są zalecane w przypadku wystąpienia co najmniej jednego objawu i czynników ryzyka.
wyniki badań genetycznych ze zwiększoną częstością występowania zaburzeń ze spektrum autyzmu (np. mutacja, mikrodelecja lub mikroduplikacja, aberracja chromosomowa)
narażenie na leki podczas ciąży
zakażenia wirusowe w czasie ciąży
masa urodzeniowa <1500 g i lub poród przed 32. tygodniem><1500 g i lub poród przed 32. tygodniem ciąży
M-CHAT — zmodyfikowana lista kontrolna autyzmu u małych dzieci
dla małych dzieci od 2. roku życia
FSK — kwestionariusz dotyczący komunikacji społecznej
dla dzieci w wieku przedszkolnym i w szkołach podstawowych
MBAS — marburska skala oceny dla zespołu Aspergera
dla dzieci w wieku od szkoły podstawowej do okresu dojrzewania
SRS — skala oceny reaktywności społecznej
dla dzieci w wieku od przedszkolnego do młodzieńczego
SRS-A — skala oceny reaktywności społecznej u dorosłych
Może być przeprowadzona w wieku dorosłym.
bardzo niska swoistość (ostrożna interpretacja).
Diagnostyka specjalistyczna
Wykrywanie objawów w przekroju poprzecznym i podłużnym
na podstawie kryteriów ICD-10 w przypadku F84.0, F84.1 i F84.5
W ramach wywiadu lekarskiego ankieta ze szczegółowym zapisem objawów ICD-10
w wieku przedszkolnym i szkolnym (wywiad z pacjentem i osobami trzecimi) oraz obecnie
ogólny wywiad rozwojowy
wywiad lekarski i psychiatryczny
dokumentacja możliwych czynników ryzyka.
Bezpośrednia obserwacja zachowania.
U dzieci i młodzieży: standaryzowana diagnostyka rozwojowa lub wielowymiarowe testy poznawcze, jeśli ich przeprowadzenie jest możliwe.
W przypadku podejrzenia zaburzeń rozwoju mowy: standaryzowana ocena rozwoju językowego.
Rejestrowanie bieżącego poziomu funkcjonowania w odniesieniu do aspektów osobistych, rodzinnych, edukacyjnych i zawodowych.
Badanie internistyczno-neurologiczne.
WskazaneUzasadnione klinicznie badania laboratoryjne i aparaturowe.
Wyjaśnienie istniejącychDiagnostyka internistyczno-neurologicznych i psychiatrycznych zaburzeń współistniejących.
Wyjaśnienie wyników diagnostyki
diagnostykaDiagnostyka laboratoryjna
tylko przy odpowiednim wskazaniu klinicznym.
Diagnostyka z użyciem aparatury
tylko w przypadku wskazań klinicznych na podstawie wywiadu lekarskiego i badania internistyczno-neurologicznego
na przykładnp. EEG, RM
wykluczenie zaburzeń słuchu i wzroku.
Wskazania dla skierowania do specjalisty
W przypadku podejrzenia zaburzeń ze spektrum autyzmu należy najpierw skonsultować się ze specjalistą (np. pediatrą lub psychiatrą) w celu przeprowadzenia badania przesiewowego i orientacyjnej oceny przedmiotowej.
W przypadku podejrzenia klinicznego i dodatniego wyniku badania przesiewowego należy skierować pacjenta do ośrodka specjalizującego się w diagnostyce zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Leczenia
Cele terapiileczenia
Określenie indywidualnych celów terapii w zależności od:
stopnia zaburzeń i nasilenia dolegliwości
wieku chorego
umiejętności i możliwości
osobistych celów życiowych pacjenta, życzeń, potrzeb i oczekiwań
informacji od osób bliskich (krewnych lub opiekunów).
wspieranie indywidualnych umiejętności (np. rozwiązywanie problemów, nauka w szkole)
wspieranie percepcji społecznej, komunikacji i umiejętności interakcji, a także regulacji emocji i zachowań związanych z zabawą
wspieranie radzenia sobie z zaburzeniem przy zaangażowaniu bliskich osób.
Sposoby radzenia sobie ze stresem, umiejętności społeczne i odnalezienie tożsamości są szczególnie ważne dla dorosłych z tym schorzeniem.
Ogólne informacje o leczeniu
Nie ma dostępnych metod leczenia całościowych zaburzeń rozwojowych.45.
Rozpoczęcie terapii niezwłocznie po ustaleniu rozpoznania i we wszystkich obszarach
leczenie somatyczne i psychiatryczno-psychoterapeutyczne oraz wsparcie psychospołeczne
koordynacja i tworzenie sieci specjalistycznych interwencji z jednego źródła („nadzorowanie procesu leczenia“).
Określenie wszystkich środków terapeutycznych po szczegółowym poinformowaniu pacjenta i rodziców/opiekunów w ramach wspólnej decyzji
przeprowadzanie terapii lub interwencji z jasno określonymi i prawdopodobnie osiągalnymi celami terapii
Rodzice lub opiekunowie odgrywają ważną rolę zarówno jako „współterapeuci“, jak i osoby odczuwające skutki zaburzenia.1417.
Dowody pozytywnego wpływu w badaniach porównawczych, szczególnie w przypadku terapii behawioralnych18-19
Badania z grupami kontrolnymi nad metodami psychologii głębi nie są dostępne w wystarczającym stopniu.
Wykorzystanie istniejących struktur wsparcia
na przykład lokalne i regionalne systemy wsparcia w kontekście „wczesnej pomocy“ dla rodziców i dzieci oraz pośrednictwa w kontaktach z organizacjami pacjentów.
Cele terapiileczenia
poprawa podstawowych objawów charakterystycznych dla autyzmu
leczenie współwystępujących chorób somatycznych i psychicznych.
Podział interwencji na psychospołeczne, medyczne i inne
środki niezalecane i interwencje niedopuszczalne z etycznego punktu widzenia.1520
Zobacz także artykuł Zespół Retta w kontekście leczenia.
Terapie psychospołeczne
Małe dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym
Terapia psychospołeczna swoista dla autyzmu
Powinna być przeprowadzana u małych dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym, jeśli podejrzewa się zaburzenie ze spektrum autyzmu, a rozpoznanie należy ponownie ocenić po 12 miesiącach (zalecenie oparte na konsensusie).
Powinna być przeprowadzana wcześnie u małych dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, niezależnie od wieku rozwojowego i umiejętności poznawczych.
Wdrożenie zindywidualizowanej, zorientowanej na rozwój terapii behawioralnej opartej na naukowo przetestowanych podręcznikachmetodach terapeutycznych.
PowinnoPowinna obejmować zindywidualizowaną terapię rodzic-dziecko, w ramach której rodzice są instruowani, aby wchodzić w interakcje z dzieckiem w domu w sposób wspierający i wdrażać ćwiczenia wyuczone z dzieckiem.
Terapia powinna trwać co najmniej 1 rok i co najmniej 2 godziny tygodniowo.
Powinna zawierać specjalne, zindywidualizowane ćwiczenia rozwijające i ćwiczące nowe umiejętności społeczno-interaktywne, komunikacyjne, językowe, poznawcze i praktyczne.
Terapię z dzieckiem można uzupełnić grupą psychoedukacyjną dla rodziców.
Nauczyciele przedszkolni i asystenci ds. integracji powinni zostać poinstruowani, jak postępować z dzieckiem.
Zasadnicza treść terapii
możliwie ustandaryzowana ocena umiejętności na początku
zwracanie uwagi na motywację, zainteresowania i potrzeby dziecka (unikanie nadmiernego i niedostatecznego stawiania wyzwań) oraz potrzeby rodziny
szkolenie rodziców w zakresie synchronizacji rodzicielskiej i reagowania na zainteresowania i działania dziecka
szkolenie dziecka w zakresie współdzielenia uwagi, naśladowania, zabawy funkcjonalnej i symbolicznej
zachęcanie dziecka do samodzielnego inicjowania komunikacji niewerbalnej i werbalnej poprzez pozytywne i naturalne wzmocnienie
ćwiczenia dla dziecka dotyczące planowania działań, ekspresji emocjonalnej i regulacji emocji, a także praktycznych umiejętności codziennych.
Podstawowe metody terapii (zgodnie ze sprawdzonymi podręcznikamimetodami terapii)
Ćwiczenia w sytuacjach, które są jak najbardziej naturalne, społeczne i zbliżone do życia codziennego, aby wspierać wzmacnianie tego, czego pacjent się nauczył.
techniki promowania motywacji i inicjatywy w celu umożliwienia samodzielnej nauki
wspieranie odpowiedniej dla rozwoju zabawy i ćwiczeń funkcjonalnych, a także nauki społecznej
techniki terapii behawioralnej, np. budowanie zachowania poprzez wzmocnienie (warunkowanie operacyjne)
ustrukturyzowane informacje zwrotne na temat ćwiczeń i technik terapii behawioralnej dla rodziców.
Stosowanie różnych technik w sytuacjach powtarzających się uciążliwych, powtarzalnych zachowań, specjalnych zainteresowań i nadreaktywności sensorycznej
strukturyzacja codziennego życia w celu uniknięcia przeszkadzajzakłócających bodźców, usuwanie poprzez ignorowanie, rozwój alternatywnych zachowań, stosowanie metod ekspozycji.
stosowanie wyżej wymienionych metod interwencji psychospołecznej u małych dzieci i dzieci w wieku przedszkolnym zgodnie z wymaganiami rozwojowymi i kompetencyjnymi oraz z jasno określonymi celami terapii (zalecenie oparte na konsensusie)
specjalne wsparcie edukacyjne w zakresie umiejętności poznawczych i praktycznych, a także rozwoju językowego.
Dzieci w wieku szkolnym i młodzież bez niepełnosprawności intelektualnej
tymczasowa, zmanualizowana, nadzorowana psychoterapia grupowa w celu wspierania interakcji społecznych z rówieśnikami w kontekście zamkniętej (stałej) grupy
alternatywnie terapia indywidualna z ćwiczeniami i zadaniami domowymi w celu uogólnienia zachowań (zalecenie oparte na konsensusie).
wspieranie praktycznych umiejętności codziennych i zachowań adaptacyjnych najważniejszym elementem terapii
psychoterapia grupowa mająca na celu wspieranie interakcji społecznych, niezależnych zajęć, planowanie działań w tym aktywność rekreacyjna i regulacja emocji w zależności od etapu rozwoju (zalecenie oparte na konsensusie).
Dorośli bez niepełnosprawności intelektualnej
psychoterapia grupowa mająca na celu wspieranie interakcji społecznych w ramach zamkniętej (stałej) grupy
terapia tańcem/kinezyterapia w grupie oparta na naśladownictwie i synchronizacji
alternatywnie terapia indywidualna z ćwiczeniami i zadaniami domowymi w celu uogólnienia zachowań (zalecenie oparte na konsensusie).
Leczenie farmakologiczne
Regularny przegląd leków do stosowania pozarejestracyjnego, ponieważ niektóre leki nie są dopuszczone do leczenia całościowych zaburzeń rozwojowych.
Interakcje społeczne i komunikacja
brak udowodnionej skuteczności w zakresie interakcji społecznych i komunikacji.
Powtarzające się zachowania, wyjątkowe zainteresowania i hiper-/hiporeaktywność sensoryczna
tymczasowa farmakoterapia wysoce nasilonych zachowań stereotypowych i powtarzalnych w połączeniu z interwencjami psychospołecznymi z użyciem leków przeciwpsychotycznych (rysperydon lub arypiprazol
Według metaanalizy Cochrane, rysperydon i arypiprazol mogą prowadzić do poprawy niektórych objawów zaburzeń ze spektrum autyzmu, np.
na przykład drażliwości, uciążliwych powtarzających się zachowania, nadpobudliwości.
InnaMożliwa metaanaliza Cochrane opisuje możliwą poprawępoprawa objawów w odniesieniu do nadpobudliwości i zaburzeń deficytu uwagi poprzez leczenie metylofenidatem.1623.
Inne formy leczenia
Terapia przy zaburzeniach rozwoju mowy
ukierunkowane wsparcie w ramach zwykłej terapii psychospołecznej i dodatkowa terapia mowy w razie potrzeby
wspieranie poprzez naśladownictwo (np. słowa śpiewane lub z akompaniamentem rytmicznym)
tymczasowe korzystanie z kart obrazkowych lub symboli w celu uzyskania wsparcia
w przypadku braku rozwoju mowy, w razie potrzeby komunikacja za pomocą komputerowych głosowych urządzeń wyjściowych.
Wspieranie poznawczych i praktycznych umiejętności codziennych
leczenie miejscowych częściowych zaburzeń funkcjonowania (np. czytanie, pisanie lub liczenie) jak u dzieci bez zaburzeń ze spektrum autyzmu
terapie radzenia sobie ze stresem i lękiem, samoorganizacji oraz umiejętności adaptacyjnych i społecznych
Samodzielna opieka w codziennym życiu jest szczególnie ważna dla dorosłych.
Leczenie współistniejących zaburzeń psychicznych i objawów1
nieprawidłowe nawyki i zaburzenia kontroli impulsów.
Środki wsparcia (psycho)społecznego w następujących obszarach:
rodzina i krewni
przedszkole i szkoła
praca
sytuacja mieszkaniowa
aktywności w czasie wolnym
Samopomocsamopomoc.
Szkolenia dla rodziców.
W razie potrzeby niezbędne interwencje kryzysowe.
Leczenie częściowo stacjonarne lub stacjonarne
Kryzysowe dekompensacje, których nie można leczyć ambulatoryjnie.
optymalizacja leczenia farmakologicznego
leczenie współistniejących zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania.
Przebieg, powikłania i rokowanie
przebiegPrzebieg
Nasilenie i przebieg całościowych zaburzeń rozwojowych są bardzo zróżnicowane,.
Nasilenie obejmuje stany od poważnych zaburzeń rozwojowych bez zdolności mówienia do jedynie niewielkiego zaburzenia z funkcjonalną niezależnością w życiu codziennym.
Podstawowe objawy zaburzeń ze spektrum autyzmu pozostają stabilne pod względem jakości w wieku dorosłym, z wyjątkiem standardowej zmienności psychologicznej w ramach rozwoju.1725.
Rozpoznanie pozostaje stabilne w spektrum (100%), zwłaszcza jeśli zaburzenie zostało rozpoznanezdiagnozowane wcześnie (<2 lat).><2 lat).
Przy pierwszym rozpoznaniu w wieku od 2 do 6 lat, u 10% dzieci tracimoże rozpoznaniedojśc do zmiany rozpoznania w późniejszym przebiegu zaburzenia, szczególnie w przypadku zespołu Aspergera.
Ciągle stosunkowo dWługi czas oczekiwania naaściwe rozpoznanie
wciąż stawiane jest z opóźnieniem.
U dorosłych często obserwuje się poprawę w kontaktach i zachowaniach społecznych oraz radzeniu sobie z codziennym życiem w porównaniu z okresem dzieciństwa i dojrzewania.
Wielu pacjentów pozostaje zależnych od wsparcia społecznego ze strony rodziny lub instytucji, przynajmniej w niektórych obszarach życia codziennego.1725.
Nie maBrak dowodów na „wyleczenie“ zaburzeń ze spektrum autyzmu.
powikPowikłania
Regresywny przebieg procesów rozwojowych
nagła lub stopniowa utrata umiejętności nabytych we wczesnym dzieciństwie
zgodnie z wytycznymi NICE u 1/5 do 1/3 wszystkich dzieci z autyzmem.
na przykład okaleczanie siebie lub innych, ostre tendencje samobójcze, stany napięcia, stany dysocjacyjno-mutystyczne
czynniki wyzwalające często trudne do rozpoznania dla osób nieprzeszkolonych (dotyk, problemy z komunikacją, przeciążenie zmysłów).
Stres spowodowany presją dostosowania się do wymagań społeczeństwa1725
również poprzez „mobbing“brak (akceptacji i zachowania wykluczające/prześladowanie)ladowcze przezze strony rówieśników.
Negatywny wpływ na szkołę, pracę, rodzinę i środowisko społeczne1725
na przykładnp. utrata zatrudnienia.
RokowaniaRokowanie
Całościowe zaburzenia rozwojowe wykazują wysoki stopień zmienności pod względem nasilenia i zakresu zaburzeń rozwojowych.
U pacjentów z zespołem Aspergera często rokowanie ogólne jest lepsze niż u pacjentów z innymi zaburzeniami ze spektrum autyzmu (np. z autyzmem dziecięcym).
Rokowanie w dużej mierze zależy od występowania współistniejących zaburzeń narządowychsomatycznych i psychicznych.
Dalsze postępowanie
Koordynacja i stworzenie sieci interdyscyplinarnychinterdyscyplinarnego terapiiwsparcia poprzez specjalistyczne nadzorowanie procesu leczenia z jednego źródła.
Risch NZerbo, Spiker D, Lotspeich L, Nouri N, Hinds D, Hallmayer J,Ousseny et al. A“Association genomicBetween screenInfluenza Infection and Vaccination During Pregnancy and Risk of Autism Spectrum Disorder.” JAMA pediatrics vol. 171,1 (2017): e163609. doi:10.1001/jamapediatrics.2016.3609 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Szatmari P. The causes of autism spectrum disorders. BMJ. 2003;326(7382):173-174. doi:10.1136/bmj.326.7382.173 DOI
Abrahams BS, Geschwind DH. Advances in autism genetics: evidenceon forthe threshold of a multilocusnew etiologyneurobiology. Nat Rev Genet 2008; 9: 341-55. PubMed
Simonoff E, Pickles A, Charman T, Chandler S, Loucas T, Baird G. Psychiatric disorders in children with autism spectrum disorders: prevalence, comorbidity, and associated factors in a population-derived sample. J Am JAcad HumChild GenetAdolesc 1999Psychiatry 2008; 47: 921-9. PubMed
Spence SJ, Schneider MT. The role of epilepsy and epileptiform EEGs in autism spectrum disorders. Pediatr Res 2009; 65: 493599-507606. PubMed
Zerbo, Ousseny et al. “Association Between Influenza Infection and Vaccination During Pregnancy and Risk of Autism Spectrum Disorder.” JAMA pediatrics vol. 171,1 (2017): e163609. doi:10.1001/jamapediatrics.2016.3609 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Szatmari P. The causes of autism spectrum disorders. BMJ. 2003;326(7382):173-174. doi:10.1136/bmj.326.7382.173 DOI
Rutter M, Kreppner J, Croft C et al. Early adolescent outcomes of institutionally deprived and non-deprived adoptees. III. Quasi-autism. J Child Psychol Psychiatry 2007; 48: 1200-7. PubMed
McCracken JT, McGough J, Shah B, et al. Risperidone in children with autism and serious behavioral problems. N Engl J Med 2002; 347: 314-21. PubMed
Reichow B, Hume K, Barton EE, et al. Early intensive behavioral intervention (EIBI) for young children with autism spectrum disorders (ASD). Cochrane Database Syst Rev. 2018 May 9;5:CD009260. doi: 10.1002/14651858.CD009260.pub3 www.cochranelibrary.com
Weidle B, Bolme B, Hoeyland AL. Are peer support groups for adolescents with Asperger`s syndrome helpful? Clin Child Psychol Psychiatry 2006; 11: 45-62. PubMed
Levy SE, Hyman SL. Complementary and alternative medicine treatments for children with autism spectrum disorders. Child Adolesc Psychiatr 2008; 17: 803-20. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Jesner OS, Aref-Adib M, Coren E. Risperidone for autism spectrum disorder. Cochrane Database Syst Rev. 2007;(1):CD005040. Published 2007 Jan 24. doi:10.1002/1877537114651858.CD005040.pub2 doi.org
Sturman N, Deckx L, van Driel ML. Methylphenidate for children and adolescents with autism spectrum disorder. Cochrane Database Syst Rev. 2017;11(11):CD011144. Published 2017 Nov 21. doi:10.1002/14651858.CD011144.pub2 https://doi.org/10
Randomized, controlled, crossover trial of methylphenidate in pervasive developmental disorders with hyperactivity.1002/14651858 Arch Gen Psychiatry 2005; 62: 1266-74.CD011144.pub2"href="https://doi.org/10.1002/14651858.CD011144.pub2" target="_blank">doi.orgPubMed
Simonoff E, Pickles A, Charman T, Chandler S, Loucas T, Baird G. Psychiatric disorders in children with autism spectrum disorders: prevalence, comorbidity, and associated factors in a population-derived sample. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry 2008; 47: 921-9. PubMed
Chakrabarti S, Fombonne E. Pervasive developmental disorders in preschool children. JAMA, 2001; 285: 3141-2. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Abrahams BS, Geschwind DH. Advances in autism genetics: on the threshold of a new neurobiology. Nat Rev Genet 2008; 9: 341-55. PubMed
Spence SJ, Schneider MT. The role of epilepsy and epileptiform EEGs in autism spectrum disorders. Pediatr Res 2009; 65: 599-606. PubMed
Reichow B, Hume K, Barton EE, et al. Early intensive behavioral intervention (EIBI) for young children with autism spectrum disorders (ASD). Cochrane Database Syst Rev. 2018 May 9;5:CD009260. doi: 10.1002/14651858.CD009260.pub3 www.cochranelibrary.com
Weidle B, Bolme B, Hoeyland AL. Are peer support groups for adolescents with Asperger`s syndrome helpful? Clin Child Psychol Psychiatry 2006; 11: 45-62. PubMed
Jesner OS, Aref-Adib M, Coren E. Risperidone for autism spectrum disorder. Cochrane Database Syst Rev. 2007;(1):CD005040. Published 2007 Jan 24. doi:10.1002/14651858.CD005040.pub2 doi.org
Hirsch LE, Pringsheim T. Aripiprazole for autism spectrum disorders (ASD). Cochrane Database Syst Rev. 2016;2016(6):CD009043. Published 2016 Jun 26. doi:10.1002/14651858.CD009043.pub3 doi.org
Randomized, controlled, crossover trial of methylphenidate in pervasive developmental disorders with hyperactivity. Arch Gen Psychiatry 2005; 62: 1266-74. PubMed
Definicja: Całościowe zaburzenia rozwojowe obejmują grupę zaburzeń neuropsychiatrycznych charakteryzujących się zaburzeniami interakcji społecznych i komunikacji, a także nieprawidłowym zachowaniem od wieku dziecięcego w postaci stereotypowych, powtarzalnych zachowaństwa oraz ograniczeniem aktywności i zainteresowań. Są to m.in. zaburzeniaautyzm, zezespół spektrum autyzmu iAspergera, zespół Retta, dziecięce zaburzenia dezintegracyjne i całościowe zaburzenia rozwojowe nieokreślone.
Psychiatria dzieci i młodzieży
GCałębokieościowe zaburzenia rozwoju (zaburzenia ze spektrum autyzmu)