Kołatanie serca to nieprzyjemne wyczuwanie nieregularnego bicia własnego serca, z dodatkowo występującym niepokojem. Może się przejawiać w następujący sposób:
przyspieszone bicie serca,
zwolnione bicie serca,
niemiarowe bicie serca,
dodatkowe skurcze mięśnia serca,
lub inne objawy (na przykład w przypadku ataku paniki).
Występowanie
Kołatanie serca jest częstą przyczyną konsultacji medycznych z powodu lęku przed poważną chorobą.
Zapisy aktywności elektrycznej serca (badanie EKG) u większości osób rejestrują dodatkowe uderzenia mięśnia sercowego, ale tylko w wyjątkowych przypadkach są one odczuwalne przez pacjenta.
Prowadzą do wyrzutu adrenaliny i podwyższenia tętna. W chwili ataku paniki osoba odczuwa bicie serca w sposób bardziej świadomy niż zwykle. Zwiększa to niepokój, co z kolei powoduje dodatkowe zwiększenie wyrzutu adrenaliny i przyspieszoną pracę serca. To nieprzyjemny, ale całkowicie niegroźny cykl.
Jeśli we krwi występuje zbyt niskie stężenie czerwonego barwnika krwi (hemoglobiny – wartość Hb), tlen w krwiobiegu nie znjaduje się w ilości wystarczającej. W rezultacie serce musi bić szybciej, aby wyrównać brak tlenu poprzez lepsze krążenie.
U osób zdrowych w wieku poniżej 50 lat stan ten jest nieszkodliwy. Jednak jeśli tachykardia występuje w postaci nagłych ataków, może to wskazywać na zaburzenie przewodzenia impulsów elektrycznych w sercu, co wymaga głębszej diagnostyki. U osób starszych stan ten może być również oznaką choroby, którą należy właściwie zdiagnozować, a następnie leczyć.
Niewydolność serca dotyka głównie osoby starsze. Mięsień sercowy nie jest na tyle silny, by mógł pompować niezbędną ilość krwi, wskutek czego serce zaczyna bić szybciej.
Zaburzenia zawartości jonów we krwi (elektrolitów)
Co można zrobić we własnym zakresie?
Do najczęstszych przyczyn kołatania serca należą ataki paniki lub zwiększone napięcie emocjonalne, przyjmowanie środków pobudzających, jak kawa lub tytoń, a także niegroźne dodatkowe skurcze serca (ekstrasystolie). Jeśli odczucie kołatania serca jest bardzo nieprzyjemne, należy unikać sytuacji lub substancji, które według własnego doświadczenia je wywołują.
Dodatkowe skurcze serca występują często, nawet w przypadku osób całkowicie zdrowych. Zwłaszcza zawodowi sportowcy mogą odczuwać dodatkowe skurcze mięśnia sercowego bezpośrednio po treningu lub zawodach, gdy poziom adrenaliny w organizmie jest wciąż bardzo wysoki. W pozostałych przypadkach dodatkowe skurcze są najczęściej odczuwalne w stanie zrównoważonego spoczynku.
Kiedy należy skonsultować się z lekarzem?
Jeśli nie ma pewności, czy kołatanie serca jest wywołane chorobą, należy skonsultować się z lekarzem.
Nieregularne tętno lub pojawiające się ataki przyspieszonego lub zwolnionego bicia serca wymagają dodatkowych badań lekarskich.
Złe samopoczucie i dyskomfort związany z kołataniem serca również należy zgłosić lekarzowi.
W przypadku utraty przytomności związanej z przyspieszeniem czynności serca należy natychmiast wezwać pogotowie ratunkowe.
Jak postępuje lekarz?
Wywiad
Lekarz może zadać następujące pytania:
Jak długo utrzymują się dolegliwości?
Jak często występują?
Czy stwierdzono inne choroby?
Czy są odczuwalne następujące objawy:
Nadmierna duszność
Ból w klatce piersiowej
Zwiększone parcie na pęcherz w związku z przyspieszonym biciem serca
Zawroty głowy
Omdlenia
Wzmożona potliwość
Nudności i wymioty
Czy występują częste ataki paniki?
Czy regularnie przyjmowane są leki lub substancje psychoaktywne?
Badanie lekarskie
Lekarz osłuchuje serce i płuca, mierzy tętno i ciśnienie tętnicze krwi oraz ocenia krążenie.
Inne badania
Wykonywane jest badanie EKG.
Dodatkowo można przeprowadzić proste badania krwi, jak na przykład morfologię z określeniem poziomu czerwonego barwnika krwi (stężenie Hb), stężenie jonów we krwi (elektrolitów) i poziom hormonów tarczycy.
Skierowanie do specjalisty lub szpitala
W przypadku podejrzenia zaburzenia rytmu serca pacjent zostaje skierowany do poradni kardiologicznej lub do szpitala na oddział kardiologii w celu poszerzenia diagnostyki.
Autorzy
Dietrich August, lekarz, Fryburg w Bryzgowii
Aleksandra Kucharska-Janik, lekarz rezydent, Oddział Okulistyczny, Międzyleski Szpital Specjalistyczny w Warszawie (edytor)