Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych (primary sclerosing cholangitis – PSC)

Streszczenie

  • Definicja: Przewlekłe włókniejące zapalenie wewnątrz– i zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych o nieznanej etiologii. W przebiegu choroby dochodzi do nieregularnych zwężeń dróg żółciowych.
  • Epidemiologia: Zapadalność 1/100 000; proporcja mężczyźni : kobiety = 2-3:1; szczyt zachorowań między 30 a 50 rokiem życia.
  • Objawy: Zwykle bezobjawowe we wczesnych stadiach. W dalszym przebiegu żółtaczka, świąd, niejasne dolegliwości w nadbrzuszu, skłonność do rzutów bakteryjnego zapalenia dróg żółciowych, utrata masy ciała, aż do niewydolności wątroby.
  • Obraz kliniczny: We wczesnym stadium prawie bez objawów klinicznych, narastające objawy niewydolności wątroby w dalszym przebiegu choroby, w konsekwencji możliwe nadciśnienie wrotne.
  • Diagnostyka: Kliniczna i laboratoryjna (podwyższone parametry cholestazy, zwłaszcza ALP i GGTP) i MRCP (zwężenia dróg żółciowych przypominają sznur pereł).
  • Leczenie: Leczenie farmakologiczne kwasem ursodeoksycholowym (UDCA), ale bez wpływu na rokowanie; przeszczep wątroby jako jedyna opcja leczenia.

Informacje ogólne

Definicja

  • Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych (PSC) jest przewlekłym zwłókniającym zapaleniem średnich i dużych wewnątrzwątrobowych i zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych z następową ich destrukcją.
  • W przebiegu choroby rozwijają się nieregularne zwężenia i poprzedzające je poszerzenia.
  • W wyniku tych nieregularności dochodzi w przebiegu choroby do rozwoju cholestazy i częstych zapaleń bakteryjnych.
  • Ważnymi powikłaniami są: wtórna żółciowa marskość wątroby, nadciśnienie wrotne i rozwój raka dróg żółciowych.1
  • W przypadku występowania PSC współczynnik chorobowości nieswoistego zapalenia jelit wynosi 60–80%.
  • W wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego częstość występowania PSC wynosi 2,4–7,5%, w chorobie Leśniewskiego–Crohna 1,2–3,4% pacjentów.

Epidemiologia

  • Częstość występowania to 4–16/100 000.
  • Początek zazwyczaj między 30 a 50 rokiem życia.
  • Mężczyźni chorują 2 –3 razy częściej niż kobiety.

Etiologia i patogeneza

  • Przyczyna choroby z reguły nie jest znana.
  • Jest to przewlekła, postępująca choroba.
  • Istnieją przesłanki sugerujące, że PSC jest chorobą autoimmunologiczną: autoprzeciwciała są często obecne, inne choroby autoimmunologiczne (np. autoimmunologiczne zapalenie wątrobyzespół Sjögrena) występują częściej wraz z PSC, powiązanie z HLA–B8 i HLA–B3.2
    • Ponieważ choroba nie reaguje na leczenie immunosupresyjne, nie jest to klasyczna choroba autoimmunologiczna.
  • Czynniki genetyczne
    • Związek z określonymi haplotypami HLA i zwiększona zachorowalność wśród krewnych 1. stopnia sugerują, że czynniki genetyczne odgrywają ważną rolę.3
  • Ciągła destrukcja dróg żółciowych prowadzi w dalszym przebiegu do ciężkiej choroby wątroby i nadciśnienia wrotnego.

Czynniki predysponujące

  • Płeć męska.
  • Predyspozycje rodzinne.
  • Zdecydowana większość chorych z PSC (75–90%) ma 1 z nieswoistych chorób zapalnych jelit – w ponad 80% przypadków jest nim wrzodziejące zapalenie jelita grubego

ICD–10

  • K83 Inne choroby dróg żółciowych.
    • K83.0 Zapalenie dróg żółciowych.

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Rozpoznanie PSC stawia się u pacjentów, którzy wykazują typowe zmiany w drogach żółciowych ze zwężeniami i poszerzeniami w cholangiografii, przy jednoczesnym wykluczeniu innych przyczyn.
  • Jeśli występują klasyczne objawy PSC, badanie histologiczne nie jest konieczne do potwierdzenia rozpoznania.
  • Klinicznie
  • Laboratoryjnie
    • podwyższone parametry cholestazy: przede wszystkim ALP, GGTP
    • p–ANCA mogą być podwyższone.
  • Endoskopowa cholangiopankreatografia wsteczna (endoscopic retrograde cholangiopancreatography – ECPW) /rezonans magnetyczny dróg żółciowych (magnetic resonance cholangiopancreatography – MRCP)
    • Perełkowate nieregularności dróg żółciowych (naprzemiennie zwężone i rozszerzone segmenty).
    • ECPW ma wyższą czułość niż MRCP, ale ma również wyższy wskaźnik powikłań (np. zapalenie trzustki) i dlatego rzadko wykonuje się ją w celach diagnostycznych. Sięga się po tę metodę w przypadku niejednoznacznego obrazu dróg żółciowych w MRCP lub odcinkowego ich zwężenia, które może być rakiem.

Diagnostyka różnicowa

Wywiad

  • Objawy kliniczne są bardzo zróżnicowane.
  • Zwłaszcza na początku choroby objawy są często nieobecne, a choroba jest rozpoznawana przypadkowo w związku z obecnością cech cholestazy.
  • W zaawansowanych stadiach pacjenci mogą skarżyć się na świąd skóry, narastające zmęczenie, niespecyficzne dolegliwości w nadbrzuszu i żółtaczkę
  • Chorobę podejrzewa się u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit i podwyższonym poziomem parametrów wątrobowych (zwłaszcza ALP).4
  • Ze względu na niespecyficzne objawy i powoli postępujący przebieg choroby rozpoznanie jest często stawiane późno.2  

Badanie fizykalne

Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego

  • Wzorzec cholestatyczny
    • Dorośli pacjenci z PSC mają z reguły wyraźny wzrost (zwykle przekraczający 3–5x górną granicę normy) fosfatazy alkalicznej (ALP), chociaż prawidłowe stężenie ALP nie wyklucza PSC.
    • GGTP, AST i ALT mogą być również podwyższone (u części pacjentów w początkowych stadiach choroby może być podwyższone tylko GGTP)
    • Bilirubina w surowicy mieści się w momencie rozpoznania u większości pacjentów w normie.
  • IgG4 należy oznaczyć jednorazowo przy pierwszym rozpoznaniu (różnicowanie z cholangiopatią zależną od IgG4).
  • Albumina w surowicy jest we wczesnych stadiach choroby prawidłowa.
  • Badania serologiczne
    • Nie istnieją specyficzne markery serologiczne dla PSC.
    • p–ANCA i ANA (podwyższone u 30–80%).4
    • Często można wykryć szereg autoprzeciwciał:
      • przeciwciała przeciwko mięśniom gładkim (ASMA)
      • przeciwciało przeciwko kardiolipinie
      • tyroperoksydaza
      • czynnik reumatoidalny.5
    • Przeciwciała przeciwmitochondrialne (AMA), które są typowe dla pierwotnej marskości żółciowej (PBC), zwykle nie występują w PSC.

Badania specjalistyczne

  • Podstawą diagnostyczną PSC jest stwierdzenie zniekształcenia konturu dróg żółciowych oraz pogrubienia
    ich ścian.
  • ECPW lub MRCP
    • MRCP jest procedurą diagnostyczną z wyboru w przypadku podejrzenia PSC.
    • Potwierdzenie nieregularności przewodów przypominających sznur pereł (wieloogniskowe zwężenia i poszerzenia wewnątrz– i/lub zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych).
    • Może to również dotyczyć pęcherzyka żółciowego i przewodu żółciowego – mogą pojawić się uchyłki dróg żółciowych.6
    • W ostatnich latach preferuje się MRCP: badanie jest tańsze, mniej inwazyjne, bez ryzyka zapalenia trzustki, wadą jest jednak brak możliwości interwencji terapeutycznej.7
    • ECPW nie powinna być stosowana jako rutynowa procedura diagnostyczna; może być jednak wykorzystana w ramach interwencji leczniczej w przypadku objawowych zwężeń.
  • USG
    • We wstępnej diagnostyce PSC należy wykonać USG jamy brzusznej (wątroby, dróg żółciowych, pęcherzyka żółciowego).
    • W niektórych przypadkach może również wykryć patologicznie zmienione drogi żółciowe.
    • Mogą zostać uwidocznione zmiany miąższu wątroby, cholestaza wewnątrz– i zewnątrzwątrobowa.
    • Przede wszystkim w celu wykluczenia innych patologii wątroby, jak np. guzy, kamica żółciowa itp. 
  • Biopsja wątroby
    • Jeśli wynik ECPW/MRCP jest prawidłowy, a enzymy wątrobowe są w dalszym ciągu podwyższone, można wykonać biopsję wątroby.
      • Biopsja wątroby wykazuje jednak tylko u ok.około 30% pacjentów charakterystyczne nieprawidłowości, ze względu na niejednorodną dystrybucję zmian u 5-10% chorych obraz może być prawidłowy.
      • Do wykrycia PSC małych przewodów żółciowych: zajęcie małych przewodów może w dalszym przebiegu prowadzić do rozwoju PSC.
  • W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania należy wykonać pełną kolonoskopię.
    • Istotny związek z nieswoistymi zapaleniami jelit (75–90% przypadków) i zwiększone ryzyko raka jelita grubego.
    • Podczas wstępnej kolonoskopii należy wykonać biopsje etapowe, nawet jeśli błona śluzowa okrężnicy jest makroskopowo prawidłowa.
  • Badania przesiewowe w kierunku raka
    • Badanie przesiewowe w kierunku raka dróg żółciowych (CCC)
      • USG jamy brzusznej co 12 miesięcy.
      • CA19–9 i CEA mogą być oznaczane w celu wczesnego rozpoznania raka dróg żółciowych. Zaleca się oznaczanie CA 19–9 co 6–12 miesięcy.
        • Pacjenci z podwyższonym CA19–9 mają ogólnie gorsze rokowanie, nawet jeśli nie zdiagnozowano raka dróg żółciowych (CCC).
      • MRCP jest zalecane w przypadku pogorszenia funkcji wątroby, narastania cholestazy, pojawienia się żółtaczki lub dyskomfortu w prawym podżebrzu/nadbrzuszu lub rosnącego stężenia surowiczego CA19–9.
    • Badanie przesiewowe w kierunku raka jelita grubego (CRC)
      • U pacjentów z PSC powinno się wykonywać kolonoskopię w odstępach 12–18 miesięcznych, w zależności od oceny ryzyka wystąpienia raka.
      • W przypadku nieobecności nieswoistej choroby zapalnej jelita badanie należy powtórzyć po 5 latach.

Wskazania do skierowania do specjalisty

  • Kompleksowa diagnostyka i odpowiednie leczenie powinny być prowadzane przez hepatologów.

Leczenie

Cele leczenia

  • Spowolnienie progresji choroby.
  • Łagodzenie objawów.
  • Leczenie powikłań.

Ogólne informacje o leczeniu

  • Nie ma jednoznacznie skutecznego leczenia przyczynowego.8
  • Obecnie nie istnieje standardowa terapia PSC. W zależności od stadium choroby można zastosować leczenie farmakologiczne i/lub procedury endoskopowe.
  • Badania związków o działaniu immunosupresyjnym i przeciwzapalnu, nie wykazały trwałych korzyści z ich stosowania.
  • Objawowe zwężenia można leczyć za pomocą ECPW z papillotomią i rekonstrukcją dróg żółciowych, ewentualnie założeniem stentu.
  • Przeszczep wątroby jest jedyną metodą leczenia pacjentów z zaawansowaną chorobą wątroby.
    • Prawdopodobieństwo 5–letniego przeżycia po przeszczepie wątroby wynosi 87,4%.

Zalecenia dla pacjentów

  • Zdrowa dieta
  • Unikanie przybierania na wadze.
  • Ograniczenie spożycia alkoholu.

Farmakoterapia

  • Glikokortykosteroidy i inne leki immunosupresyjne nie są obecnie zalecane w leczeniu PSC. 
  • Niedostępna w Polsce cholestyramina może być podawana w dawce 4–16 g/d w przypadku wyraźnego świądu cholestatycznego.
  • Kwas ursodeoksycholowy (UDCA)
    • Dane dotyczące korzyści płynących ze stosowania UDCA są niejednoznaczne.7
    • Kwas ursodeoksycholowy w dawce 13–15 mg/kg/dobę poprawia parametry laboratoryjne, czasem zmniejszając nasilenie objawów choroby, jednak lek ten nie ma wpływu na przebieg PSC, występowanie powikłań oraz czas przeżycia.
    • UDCA w średniej dawce <25 mg kg m.c. może prowadzić do niewielkiego zmniejszenia ryzyka rozwoju dysplazji jelita grubego u pacjentów z PSC i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (WZJG).
    • Nie należy podawać dużych dawek (>28 mg/kg m.c.) UDCA. Stosowanie UDCA w dawce 28–30 mg/kg/dobę, było związane z częstszym występowaniem marskości wątroby, żylaków przełyku, CCA i częstszą koniecznością przeszczepienia wątroby.
  • Podawanie antybiotyków w przypadku infekcji bakteryjnej dróg żółciowych - indywidualne dostosowanie do stwierdzonego spektrum patogenów.

Inne opcje leczenia 

  • Możliwe leczenie endoskopowe zwężeń: ECPW z poszerzeniem balonem, ew.ewentualnie krótkotrwałe założenie stentu w celu odciążenia9
    • Endoskopowa terapia interwencyjna może zmniejszyć nasilenie objawów i może być stosowana w celu odbarczenia zwężeń dróg żółciowych.
    • W ramach interwencyjnego leczenia endoskopowego zwężeń dróg żółciowych można zastosować poszerzenie balonem, zgłębnikiem i krótkotrwałe umieszczenie stentu (< 6 tygodni). Protezowanie poprzedzone zabiegiem rozszerzającym zmniejsza ryzyko bakteryjnego zapalenia dróg żółciowych z 50% do 18% (w porównaniu z samą dylatacją).
  • Przeszczep wątroby należy rozważyć u pacjentów w wieku poniżej 65 lat z narastającą niewydolnością wątroby i skróconą oczekiwaną długością życia.

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg i kontrole

  • Choroba ma charakter postępujący i prowadzi do narastającej niewydolności wątroby. PSC stanowi istotną przyczynę niewydolności wątroby u młodych ludzi.
  • Mediana czasu od rozpoznania do zgonu bez przeszczepu wątroby wynosi 10–20 lat.10
  • W przypadku współistnienia PSC i choroby zapalnej jelit kontrolna kolonoskopia powinna być wykonywana corocznie od momentu rozpoznania PSC, niezależnie od aktywności choroby i rozległości zapalenia jelita grubego.
  • Nie ma dowodów na to, że ciąża negatywnie wpływa na przebieg PSC. Chociaż odsetek przedwczesnych porodów i cesarskich cięć może być nieznacznie zwiększony, PSC nie miało negatywnego wpływu na noworodka. Ciąża jest zatem możliwa, ale powinna być prowadzona z udziałem gastroenterologa/hepatologa w doświadczonym ośrodku.
  • Pacjenci z PSC powinni mieć wykonywane USG jamy brzusznej (cechy marskości wątroby, wielkość śledziony, zmiany w drogach żółciowych, objaw masy w wątrobie, polipy pęcherzyka żółciowego) co 6–12 miesięcy. W przypadku marskości wątroby należy je wykonywać co pół roku.
  • W przypadku pogorszenia stanu klinicznego należy sprawdzić parametry laboratoryjne (co najmniej ALP, GGPT, AST, ALT, bilirubina) i w razie potrzeby wdrożyć dalszą diagnostykę. Przy stabilnym obrazie klinicznym badania laboratoryjne można wykonywać co 3–6 miesięcy.
  • Badanie MRI może być wykonywane co 12–24 miesiące w ramach kontroli przebiegu.

Powikłania

Rokowanie

  • Przewlekły proces zapalny w drogach żółciowych prowadzi u większości pacjentów poprzez postępujące zwłóknienie do marskości wątroby i stopniowego pogorszenia wydolności, aż do całkowitej niewydolności narządu.2    
  • Współwystępowanie nieswoistych chorób zapalnych jelit i PSC wydaje się pogarszać rokowanie.
  • Wyleczenie choroby podstawowej nie jest możliwe. Przeszczep wątroby jest jedyną metodą leczenia.
  • 10-letnie przeżycie po rozpoznaniu wynosi około 65 %, a po przeszczepie wątroby wynosi 70–80%.
  • Średni czas przeżycia 10–20 lat (bez przeszczepu wątroby).

Informacje dla pacjentów

Materiały edukacyjne dla pacjentów

Ilustracje

Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych
Pęcherzyk żółciowy, drogi żółciowe i trzustka


Źródła

Wytyczne

  • Hartleb M. i in. Choroby cholestatyczne u dorosłych – wytyczne postępowania Sekcji Hepatologicznej Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii (PTG‍-E) Gastroenterologia Praktyczna 2018, 2: 5-32, ptg-e.org.pl
  • European Association for the Study of the Liver. Management of cholestatic liver diseases, Stand 2009, www.easl.eu
  • European Society of Gastrointestinal Endoscopy, European Association for the Study of the Liver. Role of endoscopy in Primary Sclerosing Cholangitis, Stand 2017, www.easl.eu

Piśmiennictwo

  1. Eaton J.E., Talwalkar J.A., Lazaridis K.N., et al. Pathogenesis of Primary Sclerosing Cholangitis and Advances in Diagnosis and Management, Gastroenterology 2013, 145(3): 521-36, pmid:23827861, PubMed
  2. Gan SI. Primary sclerosing cholangitis. BestPractice, 05.2019, 16.12.2019, bestpractice.bmj.com
  3. Bergquist A., Montgomery S.M., Bahmanyar S., et al. Increased risk of primary sclerosing cholangitis and ulcerative colitis in first-degree relatives of patients with primary sclerosing cholangitis, Clin Gastroenterol Hepatol 2008, 6: 939-43, pmid:18674735, PubMed
  4. Kowdley K.V. Clinical manifestations and diagnosis of primary sclerosing cholangitis. UpToDate, aktualizacja: 21.05.2018, dostęp: 16.12.2019, www.uptodate.com
  5. Angulo P., Peter J.B., Gershwin M.E., et al. Serum autoantibodies in patients with primary sclerosing cholangitis, J Hepatol 2000, 32:182, PubMed
  6. Said K., Glaumann H., Bergquist A. Gallbladder disease in patients with primary sclerosing cholangitis, J Hepatol 2008, 48:598, PubMed
  7. American College of Gastroenterology. ACG Clinical Guideline: Primary Sclerosing Cholangitis, Stand 2015, 16.12.2019, gi.org
  8. Kowdley K.V. Primary sclerosing cholangitis in adults: Management. UpToDate, aktualizacja: 25.11.2019,  dostęp: 16.12.2019, www.uptodate.com
  9. European Society of Gastrointestinal Endoscopy, European Association for the Study of the Liver. Role of endoscopy in primary sclerosing cholangitis, Stand 2017,  dostęp: 16.12.2019, easl.eu
  10. Tischendorf J.J., Hecker H., Krüger M., et al. Characterization, outcome, and prognosis in 273 patients with primary sclerosing cholangitis: A single center study, Am J Gastroenterol 2007, 102:107, PubMed
  11. European Association for the Study of the Liver. Management of cholestatic liver diseases, Stand 2009, 16.12.2019, www.easl.eu
  12. Ngu J.H., Gearry R.B., Wright A.J., Stedman C.A. Inflammatory bowel disease is associated with poor outcomes of patients with primary sclerosing cholangitis, Clin Gastroenterol Hepatol 2011, 9:1092, PubMed
  13. Navaneethan U., Venkatesh P.G., Lashner B.A., et al. The Impact of ulcerative colitis on the long-term outcome of patients with primary sclerosing cholangitis, Aliment Pharmacol Ther 2012 May, 35(9): 1045-53, www.ncbi.nlm.nih.gov

Opracowanie

  • Grzegorz Margas (recenzent)
  • Adam Windak (redaktor)
  • Laura Morshäuser (recenzent/redaktor)
kolangit; d98 inflammation i gallblåsa/gallsten; Primär skleroserande kolangit
Zapalenie dróg żółciowych; Pęcherzyk żółciowy; Marskość; Rak dróg żółciowych; Przewlekłe nieswoiste zapalenie jelit; Wrzodziejące zapalenie jelita grubego; Marskość żółciowa wątroby; Żółciowych; Cholestaza
Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych (primary sclerosing cholangitis – PSC)
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja: Przewlekłe włókniejące zapalenie wewnątrz– i zewnątrzwątrobowych dróg żółciowych o nieznanej etiologii. W przebiegu choroby dochodzi do nieregularnych zwężeń dróg żółciowych.
Gastroenterologia
Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych
/link/e30646797f634cb58fdc51623d521506.aspx
/link/e30646797f634cb58fdc51623d521506.aspx
pierwotne-stwardniajace-zapalenie-drog-zolciowych
SiteDisease
Pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych
K.Reinhardt@gesinform.de
m.parol@konsylium24.pl
pl
pl
pl