W kontekście psychospołecznym ocena (ang. assessment) odnosi się do kompleksowej oceny psychicznych, społecznych i/lub codziennych kompetencji i zasobów pacjenta.1
Jeśli istnieją oznaki otępienia, ocenę, w tym monitorowanie przebiegu choroby, najlepiej przeprowadzać we współpracy pomiędzy lekarzem rodzinnym, pacjentem i jego krewnymi, personelem pielęgniarskim placówki opiekuńczej oraz, w razie potrzeby, innymi specjalistami, np. psychiatrą, neurologiem czy geriatrą.
Szczegółowe wyjaśnienia poszczególnych elementów diagnozy otępienia można znaleźć w artykule Objawy otępienia.
Ogólna ocena geriatryczna dokonywana przez lekarzy rodzinnych
Pierwszy etap oceny otepieniaotępienia i wstępne badania mogą być przeprowadzane w ramach podstawowej oceny geriatrycznej przeprowadzanej przez lekarza rodzinnego (więcej informacji w artykule Badanie geriatryczne).
Złożone zaburzenia poznawcze lub zmęczenie u osób w wieku powyżej 70 lat są uważane za wystarczające przesłanki uzasadniające przeprowadzenie podstawowej oceny geriatrycznej przez lekarza rodzinnego, nawet jeśli inne elementy funkcjonalne są zachowane.
Respektowanie życzenia osoby dotkniętej chorobą co do intensywności dalszej diagnostyki i stopnia informacji (prawo do niewiedzy).
Szczegółowe omówienie dalszego postępowania diagnostycznego z pacjentem.
Podejście dwuetapowe:
Jeśli wywiad lekarski wskazuje na nasilające się zaburzenia poznawcze, przeszkolony asystent medyczny lub lekarz przeprowadza procedurę przesiewową.
Przy potwierdzeniu podejrzenia wczesnego zespołu otępiennego: skierowanie na diagnostykę neuropsychologiczną (np. konsultacja psychogeriatryczna, neurologiczna).
Wywiad lekarski
Badanie fizykalne pacjenta.
Wywiad zebrany od osób trzecich.
Wywiad rodzinny.
Deficyty poznawcze?
Zmiany w zachowaniu i osobowości?
Dotychczasowy przebieg zaburzeń?
Rozmowa z krewnymi
Należy zapytać o ostatnie zmiany w funkcjonowaniu:
zmiana funkcjonowania w życiu codziennym
funkcjonowanie i uczestnictwo w kontekstach społecznych
zmiana zachowania: drażliwość, niepokój, lęk, bierność.
Negatywny wynik testu nie wyklucza rozpoczynającego się zespołu otępiennego. W razie wątpliwości należy przeprowadzić bardziej szczegółowy test neuropsychologiczny (skierowanie).
Czynniki zakłócające
Następujące czynniki mogą przyczyniać się do zafałszowania wyników testów i badań:
zaburzenia sensoryczne:
ubytek słuchu (jest również czynnikiem ryzyka rozwoju otępienia3)
Więcej szczegółów na temat kryteriów można znaleźć w artykule Objawy otępienia.
W przypadku szybkiego pogorszenia sprawności poznawczej i/lub towarzyszących objawów neurologicznych: skierowanie do neurologa, w razie potrzeby skierowanie do szpitala.
Poradnictwo i diagnostyka genetyczna
Przy podejrzeniu choroby dziedziczonej autosomalnie dominująco.
National Institute for Health and Care Excellence (UK). Dementia: Assessment, management and support for people living with dementia and their carers. London: National Institute for Health and Care Excellence (UK); 2018 Jun. PMID: 30011160 PubMed
Tomaszewska M., Chibowska P., i Sitek E., Wybrane metody przesiewowej oceny funkcji poznawczych w różnych kontekstach klinicznych, „Psychiatria i Psychologia Kliniczna”, 2021, t.21:, s. 257–67
Livingston G, Huntley J, Sommerlad A et al. Dementia prevention, intervention, and care: 2020 report of the Lancet Commission. Lancet 2020; 396: 413-46. PMID: 32738937 PubMed
Ocena stopnia otępienia; Diagnoza demencji; Zespół otępienny; Geriatria; Ocena geriatryczna; Objawy demencji; Mini Mental State Examination; MMSE; Test zegara; Test MoCA
W kontekście psychospołecznym ocena (ang. assessment) odnosi się do kompleksowej oceny psychicznych, społecznych i/lub codziennych kompetencji i zasobów pacjenta.1