Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Próba wysiłkowa EKG

Informacje ogólne

Definicja

  • Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa jest testem prowokacyjnym służącym do diagnozowania zaburzeń czynności i chorób serca, które nie są wykrywalne w spoczynku.
    • Badania ergometryczne to ilościowy pomiar i ocena wydolności fizycznej człowieka.
  • Najczęstszym wskazaniem do wykonania próby wysiłkowej EKG jest rozpoznanie podejrzewanej lub ocena rozpoznanej choroby wieńcowej.1

 Znaczenie w gabinecie lekarza rodzinnego

  • Wykonywanie i ocena testów funkcjonalnych należą również do ważnych kompetencji lekarzy rodzinnych.
  • Pomimo nowszych metod, zwłaszcza diagnostyki choroby niedokrwiennej (echokardiografia wysiłkowa, rezonans magnetyczny serca), próba wysiłkowa EKG nadal ma ogromne znaczenie jako pierwszy etap w diagnostyce.
    • Próba wysiłkowa EKG jest badaniem diagnostycznym pierwszego wyboru w kierunku choroby wieńcowej u pacjentów z prawidłowym spoczynkowym EKG i sprawnych fizycznie.
      • Szeroko rozpowszechniona i ekonomiczna.
  • Oprócz wartości diagnostycznej, wyniki mają również znaczenie prognostyczne.

Wskazania i przeciwwskazania

  • Powinno istnieć wyraźne wskazanie do wykonania próby wysiłkowej EKG.
    • Nie należy przeprowadzać rutynowych badań u bezobjawowych pacjentów bez podejrzewanej lub rozpoznanej choroby wieńcowej.
  • W codziennej praktyce najważniejszym wskazaniem jest dalsza diagnostyka w przypadku podejrzenia choroby wieńcowej, chociaż istnieje wiele innych możliwych przesłanek do jej wykonania.
  • Nawet jeśli zasadniczo istnieje wskazanie, należy ustalić, czy oczekiwany wynik da odpowiedź na pytanie kliniczne.
    • Z próby wysiłkowej EKG należy zrezygnować, jeśli wynik badania jest klinicznie nieprzydatny i nie może być wykorzystany w dalszym postępowaniu (np. z powodu ciężkiej choroby współistniejącej).
    • W takim przypadku należy przede wszystkim zastosować inne metody (np. obrazowe, takie jak echokardiografia wysiłkowa lub wysiłkowy rezonans magnetyczny w celu rozpoznania choroby niedokrwiennej).

Wskazania

Diagnostyka

  • Wykrycie lub wykluczenie choroby wieńcowej.
  • Ocena stopnia zaawansowania choroby wieńcowej i stratyfikacja ryzyka.
  • Ocena wydolności wysiłkowej i tolerancji wysiłku.2
  • Kwalifikacja do ćwiczeń fizycznych/treningu.2
  • Diagnostyka objawowego lub niemego niedokrwienia.
  • Niewydolność chronotropowa serca.
  • Diagnostyka arytmii wywołanych wysiłkiem.
  • Diagnostyka nadciśnienia tętniczego wywołanego wysiłkiem.
  • Określenie stopnia ciężkości niewydolności serca.
  • Ocena ryzyka przed operacjami niekardiochirurgicznymi.2

Monitorowanie leczenia

Ocena rokowania

  • Po zawale serca do oceny ryzyka.
  • W przypadku objawowego lub niemego niedokrwienia.
  • Po interwencjach (przezskórna angioplastyka wieńcowa, bypassy).
  • Przed treningiem lub dołączeniem do grupy z rehabilitacją kardiologiczną.
  • W przypadku nadciśnienia tętniczego wywołanego wysiłkiem.
  • Przy niewydolności lewokomorowej.

Obiektywizacja granicy wydolności pacjenta

  • Profilaktyczne badania lekarskie dla sportowców
    • Ocena wydolności przed rozpoczęciem treningu lub uprawianiem sportów rekreacyjnych.
  • Obiektywizacja granicy wydolności pacjenta po zawale serca, operacji serca lub przezskórnej angioplastyce wieńcowej.
  • Dla pacjentów z chorobami serca lub płuc (szczególnie dla uczestników rehabilitacji kardiologicznej).
  • Dla osób dotkniętych chorobą, które chcą uczestniczyć w zajęciach sportowych (astma, cukrzyca i inne).

Określenie prawdopodobieństwa obecności choroby wieńcowej  

  • Próba wysiłkowa EKG jest szczególnie uzasadniona w przypadku średniego prawdopodobieństwa (15–85 %) występowania choroby wieńcowej.
    • Jeśli prawdopodobieństwo wstępne jest bardzo niskie, liczba wyników fałszywie dodatnich wzrasta.
  • W celu oszacowania indywidualnego przypadku, wyniki punktacji należy powiązać z oceną kliniczną.
    • Jeśli ogólne prawdopodobieństwo wystąpienia choroby wieńcowej jest niskie, nie należy przeprowadzać dalszej diagnostyki.

Skala Marburg Heart Score

  • Rzadko wykorzystywana w Polsce.
  • Ocena 5 kryteriów (po 1 punkcie za każde spełnione kryterium):
    • wiek/płeć (mężczyźni ≥55 lat i kobiety ≥65 lat)
    • znana choroba naczyniowa
    • dolegliwości podczas wysiłku
    • bóle niemożliwe do odtworzenia przez badanie palpacyjne
    • pacjent podejrzewa, że przyczyną jest choroba serca.
  • Prawdopodobieństwo choroby wieńcowej:
    • 0–2 punkty: <2,5%
    • 3 punkty: 17%
    • 4–5 punktów: 50%.
  • Przy interpretacji wyników wg skali Marburg Heart Score należy zawsze brać pod uwagę również ogólny obraz kliniczny.

Klasyfikacja Diamonda i Forrestera

  • Wytyczne rekomendują wykorzystanie klasyfikacji Diamonda i Forrestera do oceny prawdopodobieństwa przy wstępnej ocenie choroby wieńcowej (kryteria: wiek, płeć, klasyfikacja dławicy piersiowej, ostatnio również duszności). Możliwe, że jest ona bardziej odpowiednia do stosowania w kardiologii niż w praktyce lekarza rodzinnego.

Tabela. Prawdopodobieństwo choroby wieńcowej -– zmodyfikowana klasyfikacja Diamonda–Forrestera, na podstawie wytycznych ESC 2019 r.3 i Interna Szczeklika.4

Wiek (lata) 30-39 40-49 50-59 60-69 ≥70
Płeć

M             K

 M             K M             K M             K M             K
Typowa dławica piersiowa m            m d              u d              u d              d d              d
Atypowa dławica piersiowa m            m u              u d              u d              u d              d
Ból niedławicowy m            m m            m u             m d              u d              u

K– kobiety; M– mężczyźni

Prawdopodobieństwo: m – małe <5% [badania dodatkowe tylko w szczególnych przypadkach]; u – umiarkowane 5–15% [badania dodatkowe można rozważyć]; d – duże >15% [preferowane wykonanie badań dodatkowych]

 

Wskazania do wykonania próby wysiłkowej EKG w celu zdiagnozowania choroby wieńcowej lub gdy jest ona rozpoznana

Diagnostyka choroby wieńcowej

  • Pacjenci przy pierwszym badaniu z objawami dławicy piersiowej i średnim prawdopodobieństwem wstępnym choroby wieńcowej bez leków przeciwniedokrwiennych (przeciwdławicowych).
  • Pacjenci z klinicznym podejrzeniem lub potwierdzeniem choroby wieńcowej i istotnymi zmianami w obrazie klinicznym.
  • Pacjenci po niestabilnej dławicy piersiowej i niskim ryzykiem zawału (8–12 godzin po przyjęciu do szpitala) bez objawów aktywnego niedokrwienia lub przewlekłej niewydolności serca.

Znana choroba wieńcowa

  • Pacjenci z rozpoznaną chorobą wieńcową, w celu oceny jej zaawansowania, poddawani dalszemu leczeniu.

Po zawale mięśnia sercowego

  • Po zawale mięśnia sercowego we wczesnym okresie po wypisaniu ze szpitala, w celu oceny rokowania, wydolności fizycznej i leczenia farmakologicznego (ograniczone objawy, 14–21 dni po wypisie).
  • Po zawale mięśnia sercowego późno po wypisaniu ze szpitala w celu oceny rokowania, wydolności fizycznej oraz leczenia farmakologicznego i rehabilitacji kardiologicznej, jeśli wczesny test był submaksymalny (ograniczone objawy, 3–6 tygodni po wypisie).

Po rewaskularyzacji

  • Po wypisaniu ze szpitala konsultacje dotyczące poziomu aktywności fizycznej i/lub programu ćwiczeń lub wydolności w kontekście rehabilitacji po rewaskularyzacji.
  • Pacjenci z wysokim ryzykiem restenozy po rewaskularyzacji (pacjenci bezobjawowi).

Przeciwwskazania

Bezwzględne przeciwwskazania

Względne przeciwwskazania (w razie potrzeby badanie przez specjalistę)

  • Zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej.
  • Choroby zastawek o umiarkowanym nasileniu.
  • Rozpoznane zaburzenia równowagi elektrolitowej.
  • Tachyarytmia lub bradyarytmia.
  • Kardiomiopatia przerostowa i inne formy istotnego zwężenia drogi odpływu.
  • Zaawansowane bloki AV.
  • Świeżo przebyty udar mózgu lub TIA, upośledzenie umysłowe.2
  • Nadciśnienie tętnicze co najmniej 200/110 mm Hg.2
  • Niewyrównane choroby: nadczynność tarczycy, niedokrwistość, zaburzenia wodno–elektrolitowe.2

Przygotowanie do badania

Wymagania w zakresie pomieszczeń

  • Przyjemna temperatura między 18 a 22oC.
  • Wilgotność powietrza między 40 a 60%.
  • Leżanka do pozycjonowania pacjenta, ewentualnie po zakończeniu wysiłku lub w nagłych wypadkach.
  • Możliwość połączenia alarmowego.

Wymagania dotyczące aparatury

  • Do obciążenia najczęściej używane są ergometry rowerowe.
  • Urządzenie musi spełniać wymogi przepisów dotyczących wyrobów medycznych.
    • Regularna konserwacja i kalibracja.
  • 12–odprowadzeniowe EKG ze standardowymi odprowadzeniami kończynowymi i ze ściany klatki piersiowej.
  • Monitor do ciągłego monitorowania EKG.
  • Sfigmomanometr, słuchawki, pulsoksymetr.
  • Sprzęt ratunkowy, w tym defibrylator i możliwość podawania tlenu.

Wymagania dotyczące personelu

  • Obecność przeszkolonego personelu.
  • Zasadniczo próba wysiłkowa EKG może być wykonywana przez specjalistę niebędącego kardiologiem.
    • Muszą zostać spełnione następujące warunki:
      • Znajomość fizjologii wysiłku fizycznego.
      • Umiejętność rozpoznawania istotnych zmian w EKG (zaburzenia rytmu serca, zaburzenia repolaryzacji).
  • Pracowników medycznych obowiązują regularne szkolenia w zakresie resuscytacji.
  • Lekarz nadzorujący jest odpowiedzialny za przeprowadzenie i ocenę próby wysiłkowej EKG.
  • Lekarze muszą być dostępni przez cały czas trwania testu, o ile nie są obecni w pomieszczeniu.
  • Indywidualna decyzja o konieczności obecności lekarza podczas badania leży w gestii lekarzy.

Grupy pacjentów, w przypadku których lekarz powinien być obecny podczas badania ergometrycznego

  • Choroba wieńcowa
    • Pacjenci z objawami poddawani badaniu ergometrycznemu po raz pierwszy.
    • W ciągu pierwszych 7 dni po OZW (ostry zespół wieńcowy).
  • Istotne hemodynamicznie wady serca
  • Kardiomiopatie
    • przerostowa kardiomiopatia zawężająca (hypertrophic obstructive cardiomyopathy – HOCM): stratyfikacja ryzyka
    • wysoki stopień dysfunkcji lewej komory, szczególnie w przypadku badania ergometrycznego wykonywanego po raz pierwszy 
    • niewydolność serca NYHA III.
  • Arytmie serca
    • arytmie wywołane wysiłkiem fizycznym lub złośliwe w wywiadzie lekarskim lub stan po resuscytacji
    • podejrzenie arytmii wywołanej wysiłkiem fizycznym
    • spowodowane wysiłkiem fizycznym omdlenie w wywiadzie lekarskim.
  • Ciężkie nadciśnienie płucne.

Wywiad i badanie fizykalne

  • Obecny stan zdrowia
    • Wykluczenie nowych problemów, które mogłyby zakłócić próbę wysiłkową (np. infekcja/gorączka, dolegliwości stawowe).
  • Leki
    • W szczególności leki z możliwym wpływem na wynik próby wysiłkowej EKG: beta–blokery, antagoniści wapnia, leki przeciwarytmiczne.
  • Osłuchiwanie serca i płuc.
  • Ciśnienie tętnicze/tętno.

EKG spoczynkowe przed badaniem

  • Przed próbą wysiłkową obowiązkowy jest zapis spoczynkowego EKG (12–odprowadzeniowe EKG).
    • Objawy ostrego niedokrwienia (uniesienie odcinka ST).
    • Istniejące obniżenie odcinka ST.
    • Arytmie.

Zmiany w spoczynkowym EKG ograniczające znaczenie próby wysiłkowej EKG

  • Przy pewnych zmianach w spoczynkowym EKG, pewna ocena próby wysiłkowej EKG nie jest na ogół możliwa w kontekście potwierdzania choroby wieńcowej:
    • obniżenie odcinka ST ≥0,1 mV w spoczynkowym EKG
    • całkowity blok lewej odnogi pęczka Hisa (left bundle branch block – LBBB), inne zaburzenia przewodzenia śródkomorowego z zespołem QRS >120 ms
    • stała stymulacja komorowa rozrusznikiem
    • zespół preekscytacji
    • zmiany w EKG wywołane przez naparstnicę.
  • Jeśli wymienione zmiany są obecne, należy wybrać inną metodę diagnozowania niedokrwienia.

Procedura i ocena

Procedura

Założenia

  • Zasada próby wysiłkowej EKG w celu diagnostyki choroby wieńcowej
    • Dynamiczne ćwiczenia fizyczne w kontrolowanych warunkach ze zwiększeniem objętości wyrzutowej serca, częstości rytmu serca i zużycia O2.
    • U zdrowych osób nie wywołuje to ani subiektywnych dolegliwości, ani obiektywnych zmian patologicznych w EKG.
    • Przy istotnej hemodynamicznie chorobie wieńcowej dochodzi do niedotlenienia mięśnia sercowego.
    • Powoduje to patologiczne zmiany odcinka ST i/lub dolegliwości stenokardialne.

Metoda próby wysiłku fizycznego

  • Przeważnie stosowana jest ergometria rowerowa.
  • Alternatywą jest bieżnia, która jest preferowaną metodą w USA.
  • Inne możliwe metody prób wysiłkowych, takie jak ręczna korba czy test schodkowy Mastera, nie odgrywają praktycznej roli.

Protokół badania

  • Celem jest osiągnięcie granicy wysiłku fizycznego pacjenta w 10–12 minut.
    • Zasadniczo wysiłek fizyczny powinny być kontynuowany, aż do maksymalnego/docelowego zmęczenia pacjenta, chyba że spełnione są kryteria przerwania ćwiczeń (patrz poniżej).
    • Minimalne docelowe tętno jest obliczane na podstawie: 220 – wiek/minutę.
  • Program ćwiczeń powinien być realizowany zgodnie z wytycznymi przedstawionymi poniżej, z indywidualnym dostosowaniem do pacjenta:
    • Odpoczynek przed wysiłkiem
      • 3 minuty.
    • Początek wysiłku
      • Zasadniczo rozpoczęcie od 50 W.
      • W przypadku pacjentów ze znacznie obniżoną wydolnością należy rozpocząć od 25 W.
      • Osoby wytrenowane powinny zacząć od 100 W i więcej.
    • Zwiększenie wysiłku fizycznego, prędkość
      • Stopniowe zwiększanie obciążenia co 2 minuty.
      • Zwiększenie o 50 W lub 25 W (w zależności od warunków wysiłku).
      • Prędkość 60–90 obr./min.
    • Całkowity czas trwania wysiłku fizycznego
      • Nie dłużej niż 10–12 minut.
    • Dalsza obserwacja
      • Po 6 minutach wysiłku fizycznego. 

Zapis EKG i monitorowanie kliniczne

  • Ciągłe monitorowanie odprowadzeń kończynowych i ze ściany klatki piersiowej, ciągły pomiar częstości rytmu serca.
  • Zapis 12–odprowadzeniowego EKG po każdej minucie ćwiczeń (prędkość zapisu 50 mm/s) do kilku minut po zakończeniu wysiłku (patrz także artykuł lista kontrolna EKG, podstawy EKG).
  • Regularny pomiar ciśnienia tętniczego.
  • Stałe monitorowanie kliniczne pacjentów podczas ćwiczeń i po wysiłku: 
  • Opuszczanie gabinetu wyłącznie po osiągnięciu stanu sprzed obciążenia wysiłkiem fizycznym:
    • stan kliniczny
    • EKG.

Kryteria przerwania badania

  • Wystąpienie bezwzględnych (lub względnych) kryteriów przerwania badania prowadzą do jego zakończenia.
  • W przypadku względnych kryteriów przerwania testu, zakończenie lub kontynuowanie obciążeń fizycznych zależy od decyzji lekarza.
  • Pojedyncze skurcze komorowe lub wystąpienie bloku prawej i lewej odnogi pęczka Hisa podczas wysiłku fizycznego wymagają zwiększonej uwagi, ale same w sobie nie stanowią kryteriów przerwania badania.

Bezwzględne kryteria przerwania badania

  • Osiągnięta granica wysiłku fizycznego z wyczerpaniem pacjenta.
  • Wyniki EKG
    • obniżenie odcinka ST ≥3 mm
    • uniesienie odcinka ST ≥1 mm.
  • Wyniki badań hemodynamicznych
    • Spadek skurczowego ciśnienia tętniczego >10 mmHg (w porównaniu do wyjściowego ciśnienia tętniczego) z objawami niedokrwienia (dławica piersiowa, obniżenie odcinka ST).
  • Objawy kliniczne:
  • Zaburzenia rytmu:
  • Inne:
    • problemy techniczne z zapisem
    • objawy neurologiczne (np. zawroty głowy, stan przedomdleniowy)2
    • życzenie chorego aby przerwać badanie.2

Względne kryteria przerwania badania

  • Wyniki badań hemodynamicznych
    • Nadmierny wzrost ciśnienia tętniczego (RR skurczowe 230–260 mmHg, RR rozkurczowe ≥115 mmHg).
    • Spadek ciśnienia tętniczego >10 mmHg (w porównaniu do wyjściowego ciśnienia tętniczego) bez objawów niedokrwienia (bez dusznicy piersiowej, bez obniżenia odcinka ST).
  • Arytmie serca
    • Inne niż tachykardia komorowa.
    • Polimorficzna ekstrasystolia, pary (2 kolejne VES), salwy (≥3 kolejne VES).
    • Tachykardie nadkomorowe.
    • Zaburzenia przewodzenia śródkomorowego, wystąpienie bloku odnogi pęczka Hisa, którego nie można odróżnić od tachykardii komorowej.

Możliwe powikłania

  • Próba wysiłkowa EKG, przy prawidłowym wskazaniu i wykonaniu, jest ogólnie bezpieczną procedurą diagnostyczną.
  • Jednak w każdym momencie, w zależności od istniejących wcześniej schorzeń i profilu ryzyka, można spodziewać się takich zdarzeń jak niezagrażające życiu zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa czy duszność.
  • Wskaźniki zachorowalności <0,05% i śmiertelności <0,01% są bardzo niskie.

Powikłania kardiologiczne

Powikłania niekardiologiczne

Częstość występowania arytmii serca i nagłego zgonu

Analiza, ocena i znaczenie prognostyczne 

Analiza i ocena – należy uwzględnić następujące parametry

  • Wydolność fizyczna/wysiłkowa
    • Czas trwania wysiłku.
    • Poziom wysiłku osiągniętego przez pacjenta:
      • poziom wysiłku na cykloergometrze (rowerkowym) w watach
      • poziom wysiłku na bieżni jako MET (równoważnik metaboliczny).
    • Ewentualnie: przyczyna przerwania próby.
  • Objawy kliniczne
    • Objawy dławicy piersiowej/bólu wieńcowego.
    • Nieadekwatna duszność (nawet przy niskim poziomie wysiłku).
    • Odtworzenie zgłaszanych przez pacjentów codzienne objawy związane z wysiłkiem fizycznym.
  • Reakcja ciśnienia tętniczego
    • Fizjologicznie ciągły wzrost skurczowego ciśnienia tętniczego do 160–200 mmHg.
    • Niewystarczający wzrost ciśnienia tętniczego (<120–130 mmHg), a zwłaszcza spadek ciśnienia tętniczego poniżej wartości wyjściowej, mogą wskazywać na zaburzenia kurczliwości serca i/lub istotną chorobę wieńcową (choroba wielonaczyniowa, zwężenie pnia głównego).
  • Reakcja częstości rytmu serca
    • Fizjologicznie liniowy wzrost częstości rytmu serca.
    • Osiągnięty odsetek maksymalnej częstości rytmu serca w %.
    • Opóźniony wzrost (jeśli niezwiązany z lekami): możliwe wskazanie na dysfunkcję węzła zatokowego, prawdopodobnie również spowodowaną chorobą wieńcową.
    • Szybki wzrost: brak wcześniejszej aktywności fizycznej, niedokrwistość, hipowolemia, dysfunkcja lewej komory.
  • Zmiany w EKG
    • Arytmie.
    • Zaburzenia przewodzenia.
    • Obniżenie odcinka ST.

Kryteria patologiczne dotyczące oceny choroby wieńcowej

  • Poziome lub zstępujące obniżenie odcinka ST.
  • Znaczące obniżenie odcinka ST przy małym wysiłku fizycznym.
  • Utrzymujące się obniżenie odcinka ST w fazie odpoczynku.
  • Obniżenie odcinka ST w wielu odprowadzeniach.
  • Niska wydolność fizyczna/wysiłkowa.
  • Niewystarczający wzrost skurczowego ciśnienia tętniczego. 
  • Brak wzrostu ciśnienia tętniczego lub spadek ciśnienia tętniczego wraz ze wzrostem obciążenia.
  • Złożone arytmie komorowe podczas wysiłku (tachykardie komorowe).
  • Opóźnione przywrócenie właściwej częstości rytmu serca po zakończeniu próby wysiłkowej.

Istotne obniżenie odcinka ST

  • Wywołane wysiłkiem fizycznym obniżenie odcinka ST spełniające poniższe kryteria jest uznawane za wskazujące na niedokrwienia mięśnia sercowego:
    • poziome lub zstępujące obniżenie odcinka ST >0,1 mV, wykrywalne 60–80 ms po punkcie J (przejście zespołu QRS w odcinek ST).
  • Uwaga: niewielkie obniżenie odcinka ST (<0,15 mv) i punktu J ze wznoszącym przebiegiem odcinka ST występuje również u zdrowych osób i można je uznać za normalne. 
  • Obniżenie odcinka ST występuje najczęściej w odprowadzeniach V4–V6.
  • W 5–10% badań obniżenie odcinka ST występuje tylko po fazie wysiłku fizycznego.

Wartość diagnostyczna próby wysiłkowej EKG

  • Przy ocenie należy mieć świadomość ograniczonej wartości w diagnostyce chorób wieńcowych:
    • Czułość około 70%, swoistość 70–85%.
    • Kobiety częściej z fałszywie dodatnimi wynikami.
    • Osoby z nadciśnieniem również często mają fałszywie dodatnie wyniki.
  • Umiejscowienie obniżenia odcinka ST nie pozwala na zlokalizowanie niedokrwienia mięśnia sercowego lub zmian w tętnicach wieńcowych.
  • Z reguły należy spodziewać się jednoznacznie choroby wieńcowej/niekorzystnego rokowania, jeśli:
    • Występuje wczesne obniżenie odcinka ST.
    • Obniżenie odcinka ST jest znaczące (poziome lub zstępujące).
    • Obniżenie odcinka ST utrzymuje się dłużej po zakończeniu wysiłku fizycznego.

Przyczyny fałszywie dodatnich wyników próby wysiłkowej EKG

Znaczenie prognostyczne

  • Oprócz identyfikacji pacjentów z chorobą wieńcową, wyniki próby wysiłkowej EKG wykorzystuje się do oceny rokowania.5
  • Do parametrów ocenianych podczas próby wysiłkowej EKG należą:6
    • Wytrzymałość fizyczna (wydolność fizyczna/wysiłkowa)
      • Dane podane w MET (równoważnik metaboliczny) mogą być obliczone w watach na jednostkę masy ciała.
      • Jeden MET oznacza zużycie jednej kilokalorii energii przez 1 kilogram masy ciała w ciągu 1 godziny, co odpowiada zużyciu tlenu w spoczynku 3,5 ml/kg/min.
      • Wydolność fizyczna jest najsilniejszym predyktorem śmiertelności i zdarzeń sercowo–naczyniowych.
    • Niedokrwienie wywołane wysiłkiem fizycznym (kliniczne i elektrokardiograficzne).
    • Reakcja ciśnienia tętniczego
      • Niedociśnienie wywołane wysiłkiem fizycznym wiąże się z rozległym niedokrwieniem, ryzykiem arytmii i zwiększoną śmiertelnością.
      • Wysokie ciśnienie tętnicze wywołane wysiłkiem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju nadciśnienia tętniczego.
    • (Nie)kompetencja chronotropowa
      • Niekompetencja chronotropowa wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością.
    • Iloczyn ciśnienia i częstości (skurczowe ciśnienie tętnicze x częstość rytmu serca) (heart rate and pressure frequency product – PFP)
      • Normalny PFP >25 000 przy maksymalnym wysiłku fizycznym.
      • PFP <20 000: niekorzystne rokowanie.
    • Zachowanie tętna po wysiłku fizycznym
      • Zwykle spadek częstości >22 uderzenia/min. po 2 minutach w pozycji siedzącej.
      • Powolny spadek związany z gorszym rokowaniem.
  • Proste ilościowe określenie rokowania jest możliwe dzięki skali Duke Treadmill Score, w której wykorzystuje się 3 parametry do obliczenia ryzyka zgonu z przyczyn sercowo–naczyniowych.
    • Czas trwania wysiłku fizycznego w minutach.
    • Obniżenie odcinka ST w mm.
    • Wystąpienie dławicy piersiowej podczas wysiłku fizycznego (ograniczająca lub nieograniczająca wysiłek). 
  • Skala Duke Treadmill Score ma wysoką wartość prognostyczną w ocenie próby wysiłkowej EKG.7
  • Jest ona jednak zatwierdzona dla protokołu Bruce'a (ergometr z bieżnią), więc jej zastosowanie do ergometrii rowerowej jest ograniczone.
    • W przybliżeniu wydolność fizyczna określona w MET może być wykorzystana w kalkulatorze Duke Treadmill Score zamiast czasu trwania wysiłku fizycznego wyrażonego w minutach.

Informacje dla pacjentów

Materiały edukacyjne dla pacjentów

Źródła

Wytyczne

  • Grupa Robocza Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) do spraw postępowania w przewlekłych zespołach wieńcowych. Wytyczne ESC dotyczące rozpoznawania i leczenia przewlekłych zespołów wieńcowych (2019), Zeszyty Edukacyjne, Kardiologia Polska, 2020, 1: 10-87, ptkardio.pl
  • European Society of Cardiology. Guidelines on the management of stable coronary artery disease, Stand 2013, www.escardio.org

Piśmiennictwo

  1. Fletcher G.F., Mills W.C., Taylor W.C. Update on exercise stress testing, Am Fam Physician 2006, 74: 1749-54, PubMed
  2. Smarż K., Jaxa-Chamiec T., Bednarczyk T. et al. Elektrokardiograficzne testy wysiłkowe u dorosłych: wykonanie i interpretacja. Opinia ekspertów Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Kardiologia Polska 2019, 77: 399-408, www.researchgate.net
  3. Grupa Robocza Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) do spraw postępowania w przewlekłych zespołach wieńcowych. Wytyczne ESC dotyczące rozpoznawania i leczenia przewlekłych zespołów wieńcowych (2019), Zeszyty Edukacyjne, Kardiologia Polska, 2020, 1: 10-87, ptkardio.pl
  4. Newiński P., Pasierski T., Banasiak W. Przewlekły Zespół Wieńcowy; W: Gajewski P. Red, Interna Szczeklika 2023, Medycyna Praktyczna, Kraków 2023.
  5. Kligfield P., Lauer M. Exercise Electrocardiogram Testing - Beyond the ST Segment, Circulation 2006, 114: 2070-82, doi:10.1161/CIRCULATIONAHA.105.561944, DOI
  6. European Society of Cardiology. Guidelines on the management of stable coronary artery disease, Stand 2013, academic.oup.com
  7. Garner K., Pomeroy W., Arnold J. Exercise Stress Testing: Indications and Common Questions, Am Fam Physician 2017, 96: 293-9A, www.aafp.org

Opracowanie

  • Tomasz Tomasik (recenzent)
  • Adam Windak (redaktor)
  • Michael Handke (recenzent/redaktor)
Próba wysiłkowa EKG; Ergometria; Ergometr; Choroba niedokrwienna serca; CHD; Angina pectoris; Bóle w klatce piersiowej; Klasyfikacja Diamonda i Forrestera; Stratyfikacja ryzyka
Próba wysiłkowa EKG
document-tests-and-results document-nav document-tools document-theme
Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa jest testem prowokacyjnym służącym do diagnozowania zaburzeń czynności i chorób serca, które nie są wykrywalne w spoczynku. Badania ergometryczne to ilościowy pomiar i ocena wydolności fizycznej człowieka.
Badania aparaturowe
Próba wysiłkowa EKG
/link/c9025880e672456d8f56c027c80b5822.aspx
/link/c9025880e672456d8f56c027c80b5822.aspx
proba-wysilkowa-ekg
SiteProfessional
Próba wysiłkowa EKG
K.Reinhardt@gesinform.de
m.parol@konsylium24.pl
pl
pl
pl