Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Zatrucie opioidami

Streszczenie

  • Definicja: Zatrucie spowodowane nadmiernym spożyciem opioidów.
  • Częstość występowania: Częste w  środowisku narkotykowym lub w  wyniku nadużywania środków znieczulających; duża liczba niezgłoszonych przypadków.
  • Objawy: Nudności, wymioty, ograniczenie perystaltyki przewodu pokarmowego, ból brzucha, ewentualnie rozwój śpiączki i  depresji oddechowej.
  • Wyniki: Kliniczne objawy depresji ośrodkowego układu nerwowego z  zaburzeniami świadomości różnego stopnia, mioza, hipowentylacja, ewentualnie zatrzymanie akcji oddechowej, niedociśnienie, bradykardia, arytmie, zaburzenia krążenia, zatrzymanie akcji serca.
  • Diagnostyka: Wykrywanie w  laboratoryjnych testach biochemicznych (krew, mocz).
  • Leczenie: Środki pierwszej pomocy ratujące życie, ewentualnie podanie antidotum (naloksonu) i  leczenie na OIOM.

Informacje ogólne

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.

Definicja

  • Zatrucie opioidami obejmuje zatrucie następującymi opioidami:
    • morfina
    • ketobemidon, petydyna, fentanyl
    • metadon
    • dekstropropoksyfen
    • buprenorfina
    • tramadol
    • hydromorfon
    • chlorowodorek oksykodonu
  • W warunkach nieklinicznych często w wyniku przedawkowania heroiny
  • Nomenklatura
    • Opioid: zbiorczy termin określający strukturalnie heterogeniczną grupę naturalnych, półsyntetycznych i syntetycznych leków, które działają na receptory opioidowe i mają właściwości podobne do morfiny.
    • Opiat: naturalne alkaloidy ekstrahowane z maku lekarskiego.
    • Wielu medyków potocznie używa terminów opioid i opiat jako synonimów.

Toksyczność

  • Toksyczna dawka opiatów (np. heroiny) różni się w zależności od osoby.
    • Jednym z powodów jest rozwój tolerancji podczas przewlekłego używania heroiny.
    • Przy ocenie zatrucia ważne jest zatem uwzględnienie stopnia przyzwyczajenia.
  • Dawka toksyczna heroiny (dorośli)
    • U osób dorosłych bez przyzwyczajenia dawka 7,5–10 mg dożylnie może prowadzić do depresji oddechowej.
    • U osób bez przyzwyczajenia dawka 20 mg dożylnie może być śmiertelna.
  • Jednoczesne stosowanie innych środków odurzających/leków (np. alkoholu lub benzodiazepin), które powodują depresję ośrodkowego układu nerwowego, zwiększa toksyczność.

Etiologia i patogeneza

  • Opioidy działają agonistycznie na ośrodkowe receptory opioidów, co utrudnia przewodzenie bólu i zmniejsza jego odczuwanie.
    • Aktywowane są głównie receptory opioidowe typu μ (mi).
    • Morfina wykazuje mniejsze powinowactwo z receptorami typu κ (kappa).
    • Presynaptycznie morfina za pośrednictwem białka G prowadzi do ograniczenia przenikania wapnia do komórek, a tym samym do hiperpolaryzacji.
    • Postsynaptycznie dochodzi do aktywacji kanałów potasowych z późniejszym wypływem potasu.
  • Ogólne działanie opioidów obejmuje zarówno hamowanie (sedacja, depresja oddechowa), jak i stymulację (nudności, wymioty), chociaż przy wyższych dawkach dominuje efekt hamowania.
  • Opioidy są zwykle szybko wchłaniane: osiągają maksymalne stężenia w ciągu 2 godzin po podaniu doustnym, w ciągu 1 godziny po wstrzyknięciu domięśniowym i w ciągu kilku minut po wstrzyknięciu dożylnym.
  • Opioidy z łatwością przekraczają barierę krew-mózg.
  • Są metabolizowane głównie w wątrobie, częściowo przez nerki.
  • Okres półtrwania wynosi zwykle od 1 do 5 godzin, z wyjątkiem metadonu (okres półtrwania ok. 24 godziny) i dekstropropoksyfenu (okres półtrwania 12 godzin).

Czynniki predysponujące do zatrucia

  • Dzieci i osoby starsze
  • Upośledzona czynność nerek i/lub wątroby przedłuża działanie morfiny.
  • Narkomani
  • Osoby ze skłonnościami samobójczymi
  • Jednoczesne przyjmowanie alkoholu, benzodiazepin lub innych leków psychotropowych nasila depresyjne działanie opioidów na ośrodkowy układ nerwowy.
  • Według badania rozpoczęcie leczenia opioidami z zamiarem długoterminowego stosowania podwaja ryzyko mimowolnego przedawkowania, zwłaszcza w ciągu pierwszych dwóch tygodni1.
  • Czynniki genetyczne
    • Mutacja enzymu CYP2B6 może prowadzić między innymi do opóźnionego rozkładu metadonu, a tym samym do przedawkowania.
    • U osób z bardzo szybkim metabolizmem kodeina jest rozkładana znacznie szybciej do morfiny, a wynikające z tego zwiększone stężenie morfiny w surowicy może zwiększać ryzyko zatrucia.

ICD-10

  • T36-T50 Zatrucie lekami, środkami farmakologicznymi i substancjami biologicznymi
    • T4n N02A a Zatrucie alkaloidami opium (zgłaszane z kodem ATC dla alkaloidów opium)
      • N02A A01 Zatrucie morfiną
      • N02A A59 Zatrucie kodeiną, zatrucie mieszane
    • T4n N02 AB Zatrucie pochodnymi fenylopiperydyny (zgłaszane z kodem pochodnych fenylopiperydyny)
      • N02A B01 Zatrucie ketobemidonem
      • N02A B02 Zatrucie petydyną
      • N02A B03 Zatrucie fentanylem
    • T4n N02 AC Zatrucie pochodnymi difenylopropyloaminy (zgłaszane z kodem ATC dla pochodnych difenylopropyloaminy)
      • N02A C02 Zatrucie metadonem
      • N02A C54 Zatrucie dekstropropoksyfenem, zatrucie mieszane bez psycholeptyków
    • T4n N02 AD Zatrucie pochodnymi benzomorfanu (zgłaszane z kodem ATC dla pochodnych benzomorfanu)
      • N02A D01 Zatrucie pentazocyną
    • T4n N02A E Zatrucie pochodnymi oripawiny (zgłaszane z kodem ATC dla pochodnych oripawiny)
      • N02A E01 Zatrucie buprenorfiną
    • T4n N02A G Zatrucie opioidami w połączeniu z zatruciem lekami rozkurczowymi (zgłaszane z kodem ATC dla opioidów w połączeniu z lekami rozkurczowymi)
      • N02A G01 Zatrucie morfiną i lekami rozkurczowymi
      • N02A G02 Zatrucie ketobemidonem i lekami rozkurczowymi
    • T4n N02A X Zatrucie innymi opioidami (zgłaszane z kodem ATC dla innych opioidów)
      • N02A X02 Zatrucie tramadolem

Diagnostyka

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.2-5

Kryteria diagnostyczne

  • Główne objawy
    • mioza
    • bradykardia
    • śpiączka
    • depresja oddechowa
  • W przypadku zatrucia opioidami dożylny nalokson działa bardzo szybko i dlatego może być również pomocny w kontekście diagnostyki.

Diagnostyka różnicowa

  • Spożycie innych substancji, które mogą powodować nieprzytomność, takich jak:
    • etanol
    • trójcykliczne leki przeciwdepresyjne
    • leki przeciwpsychotyczne
    • leki przeciwdrgawkowe
    • barbiturany
    • lit
    • leki hipoglikemizujące, w tym insulina
    • metanol, glikol etylenowy, izopropanol
    • tlenek węgla
  • Śpiączka spowodowana przyczynami metabolicznymi lub hormonalnymi
  • Uraz czaszkowo-mózgowy lub udar mózgu

Wywiad lekarski

  • Klasyczne objawy opiatów
    • lekkie/umiarkowane zatrucie
      • nudności, wymioty, ograniczenie perystaltyki przewodu pokarmowego, ból brzucha, ewentualnie rozwój śpiączki i depresji oddechowej
    • ciężkie zatrucie
      • bezdech lub nagłe zatrzymanie akcji oddechowej
  • Zgony są zwykle spowodowane zatrzymaniem akcji oddechowej.

Ważne pytania

  • Jak duża była dawka/ile tabletek przyjęto?
  • Który preparat został przyjęty?
  • Tabletki dojelitowe?
  • Nielegalne środki odurzające?
  • Kiedy te substancje zostały przyjęte?
  • Czy wszystko zostało przyjęte naraz, czy rozłożone na dłuższy czas?
  • Czy pacjent jest długotrwale uzależniony od narkotyków lub alkoholu?
  • Czy pacjent przyjmował również alkohol/inne tabletki?
  • W przypadku przyjęcia doustnego:
    • Czy pacjent wymiotował?
    • Czy podawano węgiel leczniczy?
    • Czy przed przybyciem lekarza na miejsce podjęto dalsze działania?
  • Czy środek został przyjęty z zamiarem popełnienia samobójstwa?
  • Czy rozpoznano jakiekolwiek oznaki przemytu narkotyków w formie „body packing” (opioidy są pakowane w małe torebki i wprowadzane doodbytniczo lub doustnie w celu przemycenia ich przez granice państwa)?
  • Większość przypadków śmiertelnego przedawkowania jest spowodowana równoległym zatruciem mieszanym innymi środkami uspokajającymi (etanolem, benzodiazepinami itp.).

Badanie przedmiotowe

  • Depresja ośrodkowego układu nerwowego z zaburzeniami świadomości różnego stopnia
  • Hipowentylacja, ewentualnie zatrzymanie akcji oddechowej
  • Niedociśnienie, bradykardia, arytmie, zaburzenia krążenia, zatrzymanie akcji serca
  • Mioza
    • W przypadku niedotlenienia źrenice mogą być fizjologicznie duże lub rozszerzone (mydriaza).
  • Obrzęk płuc niespowodowany chorobą serca
  • Drgawki (szczególnie narażone są dzieci)
  • Hipotermiarabdomioliza
  • Widoczne miejsca wkłucia igły po wstrzyknięciach, ewentualnie również blizny i rany w miejscach wstrzyknięć
  • Szybkie działanie naloksonu mieć decydujące znaczenie.

Objawy odstawienia

  • Pacjenci są zazwyczaj drażliwi, nadpobudliwi lub splątani. 
  • Inne objawy obejmują zwiększone wydzielanie plwociny, ziewanie, katar i zatkany nos, wzmożone pocenie się, mialgię, wymioty, skurcze brzucha i biegunkę.
  • Objawy odstawienia pojawiają się zwykle w ciągu 12–14 godzin od przyjęcia ostatniej dawki heroiny, w przypadku metadonu trwa to 1–2 dni.

Badania uzupełniające w gabinecie lekarza rodzinnego

  • Brak dodatkowych badań w ostrej fazie, ale wczesna decyzja o tym, czy konieczna jest diagnostyka i leczenie w szpitalu.

Diagnostyka specjalistyczna w szpitalu

  • Diagnostyka w zatruciach mieszanych
    • stężenie paracetamolu we krwi
      • ostrożnie z preparatami złożonymi z kodeiną!
    • stężenie alkoholu we krwi
  • Testy laboratoryjne: kinaza kreatynowa, kreatynina, enzymy wątrobowe, elektrolity
  • Gazy we krwi: w podejrzeniu niedotlenienia ewentualnie równowaga kwasowo-zasadowa
  • Obserwacja EKG i przy użyciu kardiomonitora
  • U osób uzależnionych od narkotyków badanie moczu w celu ewentualnego wykrycia innych środków odurzających/narkotyków.
  • RTG klatki piersiowej w przypadku poważnego przedawkowania w celu wykluczenia zachłystowego zapalenia płuc i niekardiogennego obrzęku płuc
  • EKG w przypadku przedawkowania dekstropropoksyfenu: podwyższone ryzyko arytmii

Wskazania do skierowania do specjalisty

  • Zagrożenie życia
  • Ze względu na ryzyko ponownego zatrzymania akcji oddechowej po ustąpieniu działania naloksonu zaleca się monitorowanie.

Leczenie

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.2-5

Cele leczenia

  • Zapobieganie zgonowi i długotrwałym powikłaniom
  • Zmniejszenie ciężkości zatrucia i skrócenie czasu działania opioidów

Ogólne informacje o leczeniu

  • Leczenie obejmuje:
    • ratujące życie środki pierwszej pomocy
    • zabezpieczenie dróg oddechowych i w razie potrzeby wentylacja mechaniczna
    • antidotum (nalokson)
    • W przypadku przyjęcia tabletek należy zapobiegać dalszemu wchłanianiu opioidów (węgiel, ewentualnie płukanie żołądka).
    • Ograniczenie do minimum działania toksycznego.
      • płynoterapia
      • leczenie zaburzeń elektrolitowych

Leczenie farmakologiczne

  • Nalokson 0,4 mg/ml, ampułka po 1 ml
    • Może być stosowany zarówno diagnostycznie, jak i terapeutycznie.
      • roztwór do wstrzykiwań dożylnych, domięśniowych, podskórnych  
        • Jeśli podanie dożylne jest niemożliwe, można również podawać roztwór domięśniowo.
      • Metoda miareczkowania: powtarzać podawanie co 2–3 minuty do momentu poprawy kontaktu z pacjentem.
    • w przypadku depresji oddechowej i depresji ośrodkowego układu nerwowego:
      • dorośli: 0,1–0,2 mg dożylnie co 2–3 min
      • dzieci: 0,01–0,02 mg/kg masy ciała dożylnie co 2–3 min
    • w przypadku przedawkowania opioidów lub zatrucia opioidami
      • dorośli: 0,4–2,0 mg dożylnie, po 3 min dalsze podawanie 0,4 mg co 2–3 min, jeśli to konieczne
        • Ważne: jeśli łączna dawka 10 mg nie przyniosła pożądanego efektu, należy zakwestionować rozpoznanie!
      • dzieci: 0,01 mg/kg masy ciała dożylnie lub domięśniowo, po 3 minutach kolejne podanie w razie potrzeby
    • u noworodków
      • Jeśli matka przyjęła opioidy, noworodka można leczyć naloksonem, aby zneutralizować ich działanie.
      • Zalecana dawka wynosi wówczas 0,01 mg/kg masy ciała, w razie potrzeby powtórzyć po 3–5 minutach.
  • Nalokson w aerozolu do nosa
    • stosowanie w pozycji bocznej ustalonej w stanach nagłych przez laików
    • Każdy aerozol do nosa zawiera tylko jedną dawkę.
    • Jeśli nie nastąpi poprawa, należy po 2–3 minutach podać kolejny aerozol do nosa do drugiego nozdrza.
  • Należy pamiętać:
    • Nalokson ma krótszy okres półtrwania niż opioidy, co oznacza, że pacjenci mogą doznać „wtórnego” zatrucia opioidami, gdy działanie naloksonu ustąpi.
    • Nalokson może powodować ostre objawy odstawienia, prowadzące do pobudzenia.

Dalsze leczenie

  • Wentylacja mechaniczna przy niewydolności oddechowej
  • W przypadku drgawek można podawać dożylnie diazepam w dawce 5, 10 lub 20 mg (dzieci: 0,1–0,2 mg/kg masy ciała dożylnie).
  • Ew. zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i równowagi elektrolitowej należy skorygować.
  • Przydatne jest podawanie płynów.
  • W przypadku rabdomiolizyniewydolności nerek: należy rozważyć alkalizację moczu.
  • W przypadku przedawkowania lub zatrucia loperamidem: podanie wodorowęglanu sodu 1–2 mval/kg dożylnie5
  • Metadon: monitorowanie w przypadku odstępu QT powyżej 500 ms, wyrównanie hipokalemii, hipomagnezemii i hipokalcemii5

Obserwacja

  • Monitorowanie (krążenie i świadomość)
    • Po dożylnym wstrzyknięciu naloksonu pacjenci powinni być bezobjawowi przez co najmniej 6 godzin po podaniu ostatniej dawki, zanim monitorowanie zostanie przerwane.
  • Pulsoksymetria, ewentualnie kapnografia

Przebieg, powikłania i rokowanie

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.2-5

Przebieg

  • W przypadku lżejszych zatruć
    • mioza
    • objawy odurzenia, ospałość, euforyczny nastrój, problemy behawioralne, ewentualnie nudności i wymioty
    • możliwe nieznaczne upośledzenie czynności oddechowej
  • W przypadku ciężkich zatruć
    • Mioza: w przypadku niedotlenienia mózgu źrenice mogą ponownie ulec normalizacji lub powiększeniu.
    • śpiączka
    • depresja oddechowa, ewentualnie zatrzymanie akcji oddechowej
  • Czasami szybko rozwijający się obrzęk płuc 

Powikłania

  • Śpiączka/zgon
  • Depresja oddechowa może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń mózgu.
  • Rzadko rozwój niewydolności nerek (nefropatia heroinowa) i rabdomiolizy
  • Ryzyko niewydolności nerek i niewydolności wątroby jest szczególnie wysokie u osób, które przyjmowały preparaty złożone z paracetamolem.
  • Trudności w oddychaniu u noworodków, jeśli matka przyjmowała opioidy w ciągu ostatnich 24 godzin przed porodem.
  • Objawy odstawienia u 1–2-dniowych niemowląt, jeśli matka przyjmowała opioidy pod koniec ciąży.

Osoby uzależnione od narkotyków są narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia licznych powikłań.

Rokowanie

  • Ważnymi czynnikami prognostycznymi są nasilenie depresji oddechowej i czas do rozpoczęcia działań terapeutycznych.
  • Objawy przedawkowania opioidów nasilają się pod wpływem jednoczesnego przyjmowania innych środków uspokajających (etanol, benzodiazepiny).
  • Długotrwałe uszkodzenia obejmują uszkodzenia mózgu, płuc i niewydolność nerek.

Informacje dla pacjentów

Informacje dla pacjentów w Deximed

Quellen

Literatur

  1. Miller M, Barber CW, Leatherman S. Prescription Opioid Duration of Action and the Risk of Unintentional Overdose Among Patients Receiving Opioid Therapy. JAMA Intern Med 2015. doi:10.1001/jamainternmed.2014.8071 jamanetwork.com
  2. Skolnick P. Treatment of overdose in the synthetic opioid era. Pharmacol Ther. 2022 May;233:108019. doi: 10.1016/j.pharmthera.2021.108019. Epub 2021 Oct 9. PMID: 34637841. www.sciencedirect.com
  3. Britch SC, Walsh SL. Treatment of opioid overdose: current approaches and recent advances. Psychopharmacology (Berl). 2022 Jul;239(7):2063-2081. doi: 10.1007/s00213-022-06125-5. Epub 2022 Apr 7. PMID: 35385972; PMCID: PMC8986509. link.springer.com
  4. Kiyatkin EA. Respiratory depression and brain hypoxia induced by opioid drugs: Morphine, oxycodone, heroin, and fentanyl. Neuropharmacology. 2019 Jun;151:219-226. doi: 10.1016/j.neuropharm.2019.02.008. Epub 2019 Feb 5. PMID: 30735692; PMCID: PMC6500744. www.sciencedirect.com
  5. Stolbach A, Hoffman RS. Uptodate. Acute opioid intoxication in adults. Last updated Mar 2023. www.uptodate.com

Autor*innen

  • Moritz Paar, Dr. med., Facharzt für Allgemeinmedizin, Münster



N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; N02A; T36-T50; T4n; T4n; T4n; T4n; T4n; T4n; T4n
fentanyl alkaloidy opium ketobemidon petydyna dekstropropoksyfen pentazocyna buprenorfina tramadol forgiftning, opiater opiatforgiftning intox opiat opioid forgiftning forgiftning, opioider Opioidforgiftning Zatrucie opiatami Zatrucie opioidami
Zatrucie opioidami Przedawkowanie opioidów Przedawkowanie heroiny Zatrucie heroiną Opioidy Alkaloidy opium Morfina Fentanyl Depresja oddechowa Zatrzymanie akcji oddechowej Hipowentylacja Mioza Nieprzytomność Upośledzenie motoryki przewodu pokarmowego Płuca heroinisty Antidotum Nalokson Wtórne zatrucie opioidami
Zatrucie opioidami
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja: Zatrucie spowodowane nadmiernym spożyciem opioidów. Częstość występowania: Częste w  środowisku narkotykowym lub w  wyniku nadużywania środków znieczulających; duża liczba niezgłoszonych przypadków.
Pierwsza pomoc/Nagłe wypadki
Zatrucie opioidami
/link/ef3ec25f11c841419f3119c4f8e865a7.aspx
/link/ef3ec25f11c841419f3119c4f8e865a7.aspx
zatrucie-opioidami
SiteDisease
Zatrucie opioidami
K.Reinhardt@gesinform.de
Ksilje.Reinhardt@gesinformlango@nhi.de (patched by linkmapper)no
pl
pl
pl