Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Zatrucie trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi  (tricyclic antidepressants, TCA)

Streszczenie 

  • Definicja:przedawkowanie trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych lub zatrucie nimi.
  • Częstość występowania: TCA należą do grupy leków, które prowadzą do najczęstszych zatruć śmiertelnych (wskaźnik śmiertelności ok. 2–5 %).
  • Objawy: w zależności od stopnia zatrucia: często senność aż do utraty przytomności, ryzyko depresji oddechowej i zaburzeń rytmu serca.
  • Wyniki:zamroczenie i rozszerzone źrenice, ewentualnie zatrzymanie moczu, niedrożność jelita, zaburzenia rytmu serca, drgawki.
  • Diagnostyka: Badania krwi, m.in. gospodarka kwasowo-zasadowa, stężenie leków, EKG, ewentualnie RTG klatki piersiowej.
  • Terapia:płukanie żołądka i podanie węgla w pierwszej godzinie po spożyciu, alkalizacja krwi i leczenie objawowe.

Informacje ogólne

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.1-2

Definicja

  • Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA), zwane również nieselektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego monoamin (s, NSMRI), są lekami przeciwdepresyjnymi o największym potencjale odurzającym.
  • Spożycie TCA w dawkach toksycznych, zwykle powyżej 1g
    • <10 mg kg w większości przypadków łagodne zatrucie>
    • >15–20 mg/kg ryzyko ciężkiego zatrucia
    • Przedawkowanie może być śmiertelne.
  • Najważniejszymi TCA są:
    • imipramina (substancja wiodąca)
    • amitryptylina
    • doksepina
    • nortryptylina
    • trimipramina
    • klomipramina
  • Maprotylina i mianseryna są formalnie tetracykliczne, ale maprotylina strukturalnie i sposobem działania niewiele różni się od wymienionych TCA.

Częstość występowania

  • TCA tworzą grupę leków, która prowadzi do większości śmiertelnych zatruć i jest najczęściej stosowana z intencją samobójczą.
  • Śmiertelność z powodu przedawkowania TCA leży w granicach 2–5%.

Toksyczność

  • Dawki toksyczne
    • W dawkach toksycznych mogą wystąpić arytmie serca częstoskurczowe.
    • Ponadto występuje działanie antycholinergiczne (efekt antymuskarynowy), a także blokada histaminy, co może prowadzić do wyraźnej sedacji.
  • Inne typowe objawy to: 
    • nieprzytomność
    • stany choreatyczno-atetyczne
    • drgawki
    • zespół antycholinergiczny
      • obwodowy zespół antycholinergiczny: możliwe objawy to zatrzymanie moczu, zaparcia, nadciśnienie, suchość skóry, tachykardia i mydriaza
      • ośrodkowy zespół antycholinergiczny: możliwe objawy to pobudzenie, omamy, zmniejszenie czujności, agresywność, śpiączka, zawroty głowy i dyzartria.
  • Absorpcja
    • TCA są szybko wchłaniane w dawkach terapeutycznych.
    • Jednak w dużych dawkach działanie antycholinergiczne może opóźniać wchłanianie poprzez osłabienie perystaltyki.
    • Stężenie maksymalne (Cmax) występuje zwykle po 2–8 godzinach, ale w przypadku przedawkowania może być opóźnione do 12 godzin lub dłużej.
  • Dawki toksyczne
    • Amitryptylina, klomipramina, doksepina i należą do najbardziej toksycznych TCA; charakteryzują się wyraźnym działaniem sedatywnym, ryzykiem wystąpienia drgawek, niedociśnienia i zaburzeń rytmu serca.
    • Dawka toksyczna jest różna dla poszczególnych substancji aktywnych — w celu uzyskania szczegółowych informacji należy skontaktować się z ośrodkiem kontroli zatruć.
    • Dzieci: z doświadczenia wynika, że toksyczność TCA u dzieci jest stosunkowo większa niż u dorosłych.
  • Grupy szczególnego ryzyka
    • pacjenci ze zwiększonym ryzykiem drgawek
    • pacjenci z zaburzeniami czynności serca (choroba niedokrwienna serca, niewydolność serca, arytmie serca lub zaburzenia przewodzenia)
    • pacjenci z poliwalentnym zatruciem innymi środkami kardiotoksycznymi (takimi jak naparstnica, blokery kanału wapniowego, beta-blokery) lub inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO)
    • dzieci

Etiologia i patogeneza

  • Terapeutyczny mechanizm działania TCA polega na zwiększeniu poziomu serotoniny poprzez:
    • zahamowanie wychwytu zwrotnego monoamin w synapsach
    • działanie antagonistyczne na postsynaptyczne receptory serotoninowe
  • W przypadku przedawkowania występują objawy ze strony różnych układów narządów:
    • kardiotoksyczność — różne zaburzenia rytmu serca, niewydolność krążenia
    • depresja OUN i drgawki
    • zespół antycholinergiczny
  • Zgon w wyniku przedawkowania TCA
    • Często przyczyną są zaburzenia rytmu serca, wstrząs kardiogenny lub stan padaczkowy z hipertermią. Zazwyczaj śmiertelne powikłania występują w ciągu pierwszych kilku godzin.
  • kwasica pogłębia zatrucie w wyniku wzrostu stężenia TCA i bezpośredniego działania arytmicznego
  • Zatokowa tachykardia i dodatkowe skurcze to często pierwsze objawy kardiologiczne.
  • W dalszym przebiegu na pierwszy plan wysuwają się ośrodkowe działania hamujące i kardiotoksyczne w postaci sedacji, niedociśnienia oraz bradyarytmii.

Objawy przedmiotowe wskazujące na przedawkowanie

  • hamowanie wychwytu zwrotnego monoamin (noradrenaliny, serotoniny)3-4
    • sympatykomimetyczny mechanizm działania
    • (tachy)arytmie
    • stany choreatyczno-atetyczne
    • mioklonie, sztywność mięśni i hiperrefleksja
  • Antycholinergiczny mechanizm działania
    • Objawy wiodące: od pobudzenia po majaczenie, omamy, niewyraźną mowę, ataksję, sedację i śpiączkę
    • Działania obwodowe powodują rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, tachykardię, zmniejszenie wydzielania w jamie ustnej i oskrzelach, suchość skóry, niedrożność jelita, zatrzymanie moczu, zwiększenie napięcia mięśniowego i drżenie.
  • Zahamowanie działania adrenoceptorów
    • niedociśnienie i częstoskurcz odruchowy
    • Możliwa mioza, ale także mydriaza
  • Blokada sodu i potasu
    • dłuższe odcinki PR i QRS, a także wydłużony czas QT z ryzykiem wystąpienia torsade de pointes3
  • Działanie jako antagonista GABA
    • obniżony próg drgawkowy

Farmakokinetyka

  • TCA są lekami lipofilnymi, które łatwo przechodzą przez barierę krew-mózg.
  • W dawkach terapeutycznych maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 2–8 godzinach.
  • Tkankowe stężenie TCA jest zwykle 10 do 100 razy większe niż stężenie w osoczu (1–2% TCA w organizmie znajduje się we krwi), dlatego hemodializa lub wymuszona diureza są mało skuteczne.
  • Średni okres półtrwania TCA wynosi 24 godziny (waha się od 6 do 36 godzin), ale w przypadku przedawkowania może wydłużyć się do 72 godzin.
  • Dawka terapeutyczna wynosi zwykle od 2 do 4 mg/kg masy ciała, większe dawki mogą powodować działania toksyczne. Zagrażające życiu zatrucie obserwuje się często po spożyciu dawki większej niż 15–20 mg/kg.

Czynniki predysponujące

ICPC-2

  • A84 Zatrucie substancją leczniczą

ICD-10

  • T36-T50 Zatrucie lekami, środkami farmakologicznymi i substancjami biologicznymi
  • T43.- Zatrucie lekami psychotropowymi, niesklasyfikowanymi gdzie indziej. Nie obejmuje: zatrucie lekami obniżającymi łaknienie (T50.5), zatrucie barbituranami (T42.3), zatrucie benzodiazepinami (T42.4), intoksykacja o cechach zatrucia substancjami psychoaktywnymi (F10-F19), zatrucie metakwalonem (T42.6), zatrucie lekami psychodysleptycznymi [halucynogennymi] (T40.7-T40.9).
    • T43.0 Zatrucie trójcyklicznymi i czterocyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi
    • T43.2 Zatrucie innymi i nieokreślonymi lekami przeciwdepresyjnymi

Diagnostyka

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.1-2

Kryteria diagnostyczne

  • Spożycie toksycznej dawki produktu leczniczego w wywiadzie
  • Wykrycie podwyższonego poziomu TCA we krwi
    • Uwaga! Istnieje duża objętość dystrybucji. Wartości w surowicy dają niewiele informacji o stopniu zatrucia. Rozpoznanie powinno być postawione w szpitalu.

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • Początkowo oraz w przypadkach łagodnego zatrucia (<10–15 mg kg), pacjenci mogą sprawiać wrażenie spowolnionych i bywa, że pobudzonych.>
  • W cięższych zatruciach pacjenci mogą stracić przytomność, zwiększa się ryzyko niedrożności jelita, depresji oddechowej i uogólnionych drgawek.
  • Zagrażające życiu objawy i oznaki zatrucia prawie zawsze występują w ciągu pierwszych 6 godzin po spożyciu, ale zwykle w ciągu 2 godzin po spożyciu.
  • U pacjentów, u których po 6 godzinach od spożycia nie występują objawy zatrucia (QRS >100 ms, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodzenia, zmiany psychiczne, drgawki, depresja oddechowa lub niedociśnienie) rzadko dochodzi do rozwoju ciężkiego zatrucia.

Ważne pytania

  • Ile tabletek zostało zażytych? Jaki preparat?
  • Kiedy miało miejsce spożycie? Pacjent wziął wszystko na raz czy w dłuższym okresie czasu?
  • Kto przepisał lek (należy poszukać pudełka z lekami)? W razie potrzeby można skontaktować się z osobami przepisującymi leki w celu uzyskania dodatkowych informacji.
  • Czy lek należał do innej osoby?
  • Czy pacjent przyjmował również alkohol/narkotyki/inne tabletki?
  • Czy pacjent wymiotował? Czy wymiotowanie zostało sprowokowane?
  • Czy podawano węgiel leczniczy?
  • Okoliczności spożycia:
    • Depresja/samobójstwo?
    • Wypadek?

Badanie przedmiotowe

  • Możliwe są różne objawy, w zależności od stopnia ciężkości przedawkowania. Najczęstsze są zmiany psychiczne.
  • Kontrola funkcji życiowych, w tym podstawowe monitorowanie (EKG, pulsoksymetria, pomiar RR)
  • Wpływ na OUN
    • niepokój, omamy, hipertermia, drgawki, ataksja, depresja OUN i depresja oddechowa
    • W fazie przytomnej pacjenci mogą być splątani, mogą majaczyć, mieć halucynacje lub być pobudzeni.
  • Obwodowy zespół antycholinergiczny
  • Działanie kardiologiczne
    • zaburzenia rytmu serca (tachyarytmie, w przebiegu również najcięższe bradyarytmie), migotanie komór, torsade de pointes
    • niewydolność serca, spadek ciśnienia tętnicze i ewentualnie wstrząs kardiogenny

Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego

Diagnostyka w szpitalu

  • Badanie krwi
    • równowaga kwasowo-zasadowa (gazy we krwi), elektrolity, kreatynina, glukoza, CK
    • stężenie TCA w osoczu (głównie stwierdzenie jakościowe)
  • Możliwe zmiany w EKG5
    • „niskonapięciowe” załamki T, ewentualnie odwrócone załamki T
    • obniżenie odcinka ST
    • wydłużenie odstępu QT
    • zwiększone załamki U
    • poszerzone załamki P z uskokami
    • Zespół QRS wydłużony do ponad 100 ms jest często wskaźnikiem działania kardiotoksycznego.
    • Ciężkie arytmie i schematy blokowe, tachykardia komorowa oraz migotanie/trzepotanie przedsionków 
    • Mogą również wystąpić mniej ciężkie zaburzenia rytmu serca, takie jak bradykardia zatokowa, zawał zatokowy lub blok zatokowo-przedsionkowy.
  • RTG klatki piersiowej
    • w przypadku podejrzenia aspiracji w kontekście zaburzeń świadomości

Wskazania do hospitalizacji

  • Przy podejrzeniu intoksykacji: natychmiastowe skierowanie do szpitala!
  • Zawsze należy transportować pacjenta pod eskortą medyczną ze względu na ryzyko:
    • drgawek
    • niedociśnienia
    • zagrażających życiu arytmii serca
  • Jeśli nie ma objawów i zapadnie decyzja o nieprzyjęciu pacjenta do szpitala, zasadne jest skonsultowanie się z ośrodkiem kontroli zatruć.
    • Brak objawów po 6 godzinach od spożycia przedawkowania sugeruje, że hospitalizacja nie jest konieczna
    • W przypadku myśli samobójczych zawsze powinno mieć miejsce przyjęcie do szpitala.

Terapia

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.1-2

Cele terapii

  • Zmniejszenie śmiertelności i zachorowalności zarówno w fazie ostrej, jak i poprzez profilaktykę następstw

Ogólne informacje o terapii

  • Wstępna ocena według schematu ABCDE w ramach medycyny ratunkowej
  • Opróżnianie żołądka przez płukanie, podawanie węgla leczniczego
    • Wywoływanie wymiotów za pomocą leków powodujących wymiotowanie jest obecnie uważane za przestarzałe
    • płukanie żołądka tylko wtedy, gdy zachowane są odruchy ochronne6
    • wskazane tylko w ciągu pierwszej godziny po spożyciu6
    • płukanie żołądka tylko w przypadku spożycia dawki potencjalnie zagrażającej życiu6
  • Alkalizacja krwi w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia arytmii serca
    • Można rozpocząć ją w gabinecie, jeśli droga transportu trwa dłużej niż pół godziny.
    • Zaleca się konsultację z lekarzami dyżurującymi w izbie przyjęć w sprawie preparatu i dawkowania.
  • Leczenie objawowe
    • leczenie napadów drgawkowych, np. lorazepamem.
    • ewentualnie korekcja niedociśnienia za pomocą płynoterapii dożylnej.
    • przy nieprzytomności: ochronna intubacja i wentylacja
    • resuscytacja krążeniowo-oddechowa w przypadku zatrzymania akcji serca
    • Leczenie wyłącznie ostrych, zagrażających życiu arytmii serca zgodnie z wytycznymi ERC (defibrylacja, adrenalina i amiodaron w przypadku migotania komór i częstoskurczu komorowego, magnez w przypadku torsade de pointes), jeśli nie można uzyskać poprawy arytmii poprzez podanie wodorowęglanu.
  • Przez co najmniej co najmniej 6 godzin należy obserwować pacjentów bezobjawowych. W przypadku przyjęcia dużych ilości, obserwację należy przedłużyć do co najmniej 8 godzin.

Farmakoterapia

  • Z intensywnie utrzymującymi się odruchami ochronnymi w ciągu pierwszej godziny po spożyciu: zawiesina doustna węgla leczniczego6
    • Stężenie zawiesiny nie powinno przekraczać 150 mg/ml, aby zminimalizować ryzyko niedrożności jelita.
    • Dawkowanie: 0,5–1 g/kg masy ciała6
  • Wodorowęglan sodu 8,4% (wodorowęglany) roztwór do infuzji: 1 mval/ml (w szpitalu)
    • 1 mval (1 ml)/kg masy ciała powolny wlew dożylny
    • Poprawia przewodnictwo i kurczliwość serca, jednocześnie tłumiąc ektopię mięśnia sercowego
    • wymagana kontrola pH w formie gazometrii, docelowe pH 7,5–7,552
  • W przypadku hipokaliemii może być wskazana suplementacja potasu.

Leczenie powikłań w szpitalu, jeśli jest to możliwe

  • napady drgawkowe
    • hospitalizacja najczęściej w ciągu 3 godzin od spożycia
    • Benzodiazepiny są lekami pierwszego wyboru w przypadku uporczywych drgawek.
  • niedociśnienie
    • zrównoważony pełny roztwór elektrolitów, dożylnie
    • Podanie wodorowęglanu sodu 8,4%, jeśli roztwór izotoniczny nie przynosi poprawy.
    • adrenalina jako wazopresor w utrzymującym się niedociśnieniu tętniczym
      • nie przez ten sam dostęp dożylny co wodorowęglan
  • Arytmia?
    • Nie zaleca się stosowania leków antyarytmicznych
      • Wszystkie leki antyarytmiczne klasy 1a i 1c, beta-blokery, antagoniści wapnia i fenytoina są przeciwwskazane
    • Podanie wodorowęglanu w przypadku QRS >100 ms
      • 1 mval/kg masy ciała NaHCO3 8,4% odpow. 1 ml/kg masy ciała przez 10 min dożylnie jako lek pierwszego wyboru
      • gazometria wymagana przed podaniem kolejnych dawek, docelowo pH 7,5–7,55
    • Bezobjawowi pacjenci z tachykardią zatokową, izolowanym wydłużeniem PQ i QT lub blokiem AV I stopnia nie wymagają leczenia.
  • Niepokój
    • ewentualnie benzodiazepiny
  • Obwodowy zespół antycholinergiczny
    • Terapia fizostygminą jest omawiana w literaturze jako kontrowersyjna i powinna być prowadzona tylko w indywidualnych przypadkach po dokładnych wskazaniach

Inne terapie

Monitorowanie

  • Pacjentów bez objawów należy obserwować przez co najmniej 6 godzin.
  • Pacjenci powinni być obserwowani na oddziale intensywnej terapii, jeśli została spożyta potencjalnie toksyczna dawka lub jeśli występują u nich objawy/sygnały zatrucia.
  • Pacjenci z objawami ze strony układu krążenia powinni być obserwowani przez kolejne 24 godziny po ustąpieniu objawów.

Przebieg, powikłania i rokowanie

  • O ile nie zaznaczono inaczej, artykuł został oparty na tych źródłach.1-2

Przebieg

  • W łagodnych przypadkach obserwuje się:
    • osłabioną świadomość
    • tachykardię zatokową
    • łagodne objawy antycholinergiczne (sucha/gorąca skóra, lekko rozszerzone źrenice)
  • Ciężkie przypadki charakteryzują się:
    • śpiączką (o szybkim początku w zatruciu TCA, trwającą zwykle od 24 do 48 godzin)
    • niedociśnieniem i depresją oddechową
    • zwiększoną drażliwością OUN z napadami drgawkowymi i arytmiami serca
  • Pacjenci w fazie rekonwalescencji po zatruciu są często niespokojni pod względem psychoruchowym i mają halucynacje wzrokowe i/lub słuchowe omamy.

Powikłania

Rokowanie

  • Często klinicznie ciężkie przebiegi
  • Większość zgonów następuje w ciągu pierwszych kilku godzin z bradyarytmią, śpiączką i wstrząsem.
  • Zgony rzadko występują później niż 24 godziny po spożyciu.
  • Możliwe są wszystkie rodzaje arytmii — bradykardia i szeroki zespół QRS mają najmniej korzystne rokowanie.

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Grayzel J, Salhanick SD, Traub SJ: Tricyclic antidepressant poisoning; Wolters Kluwer 2017; UpToDate (last update Jun 2022) www.uptodate.com
  2. Khalid MM, Waseem M. Tricyclic Antidepressant Toxicity. 2022 Aug 7. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2022 Jan–. PMID: 28613681. www.ncbi.nlm.nih.gov. www.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Kerr GW, McGuffie AC, Wilkie S. Tricyclic antidepressant overdose: a review. Emerg Med J 2001; 18: 236-41. PubMed
  4. Tintinalli JE, Kelen GD, Stapczynski JS, Ma J, Cline D. Emergency Medicine: A Comprehensive Study Guide. 6th ed. New York, NY:McGraw-Hill; 2004.
  5. Veris-van Dieren J, Valk L, van Geijlswijk I, Tjan D, van Zanten A. Coma with ECG abnormalities: consider tricyclic antidepressant intoxication. Neth J Med 2007; 65: 142-5. PubMed
  6. Müller D, Desel H. Common causes of poisoning—etiology, diagnosis and treatment.. Dtsch Arztebl Int 2013; 110(41): 690-700. doi:10.3238/arztebl.2013.0690 DOI
  7. Kassim T, Mahfood Haddad T, Rakhra A, Kabach A, Qurie A, Selim M, Nayfeh AS, Aly A, Holmberg MJ. A Case of Amitriptyline-induced Myocarditis. Cureus. 2018 Jun 19;10(6):e2840. doi: 10.7759/cureus.2840. PMID: 30430045; PMCID: PMC6233954. www.ncbi.nlm.nih.gov. www.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Woolf et al. Tricyclic antidepressant poisoning: an evidence-based consensus guideline for out-of-hospital management. Clinical Toxicology. 2007; 45(3): 203-33 PubMed
  9. Arens AM, Kearney T. Adverse Effects of Physostigmine. J Med Toxicol. 2019 Jul;15(3):184-191. doi: 10.1007/s13181-019-00697-z. Epub 2019 Feb 11. Erratum in: J Med Toxicol. 2019 Oct;15(4):310. PMID: 30747326; PMCID: PMC6597673. www.ncbi.nlm.nih.gov. www.ncbi.nlm.nih.gov

Autorzy

  • Moritz Paar, dr n. med., lekarz rodzinny, Münster/W
T36-T50; T43-; T430; T432
A84
TCA; Trizyklische Antidepressiva; Überdosis; Vergiftung; Nichtselektive Monoamin-Wiederaufnahmehemmer; NSMRI; TCA-Überdosierung; Suizid; Herzrhythmusstörungen; Krampfanfälle; Kardiogener Schock; Status epilepticus; Hypotonie; Arrhythmie
Zatrucie trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi  (tricyclic antidepressants, TCA)
document-disease document-nav document-tools document-theme
Definicja:przedawkowanie trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych lub zatrucie nimi. Częstość występowania: TCA należą do grupy leków, które prowadzą do najczęstszych zatruć śmiertelnych (wskaźnik śmiertelności ok. 2–5 %).
Pierwsza pomoc/Nagłe wypadki
Zatrucie trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi
/link/9b9bed406cf1477cbae4f086b97bf425.aspx
/link/9b9bed406cf1477cbae4f086b97bf425.aspx
zatrucie-trojpierscieniowymi-lekami-przeciwdepresyjnymi
SiteDisease
Zatrucie trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi
K.Reinhardt@gesinform.de
mail#stinasilje.baranowska@gmaillango@nhi.comno (patched by linkmapper)
pl
pl
pl